Εκκρεμότητα

 .

"Η Εκκρεμότητα" Τσιμάρας Τζανάτος

Αναλόγιο με τους Βίκυ Κυριακουλάκου, Φίλιππο Παπαχρηστοδούλου, Δέσποινα Χατζηπαυλίδου

Σκηνοθετική επιμέλεια: Βασίλης Νούλας
Εικαστική επιμέλεια - κοστούμια: Σοφία Σιμάκη
Βοηθός σκηνοθεσίας: Ελισάβετ Ξανθοπούλου

Το έργο:
Ένας άντρας και μια γυναίκα ασφυκτιούν εγκλωβισμένοι σε ένα παράξενο κουκλόσπιτο. Προσπαθούν να θυμηθούν, να ανακαλέσουν την αρχή της ιστορίας, ανάμεσα σε μακρινούς παραμορφωμένους ήχους και αντίλαλους.
Εξομολογούνται, μεταμφιέζονται, προσπαθούν να ντύσουν το φόβο με τις κατάλληλες λέξεις…
Στον παράδοξο κόσμο της Εκκρεμότητας, οι ήρωες επιχειρούν να χωρέσουν την ύπαρξη τους και να αντέξουν το βάρος μιας βίαιης πραγματικότητας.

Αναλόγιο με τους Βίκυ Κυριακουλάκου, Φίλιππο Παπαχρηστοδούλου, Δέσποινα Χατζηπαυλίδου
Σκηνοθετική επιμέλεια: Βασίλης Νούλας
Εικαστική επιμέλεια - κοστούμια: Σοφία Σιμάκη
Βοηθός σκηνοθεσίας: Ελισάβετ Ξανθοπούλου

Εθνικό Θέατρο - Αίθουσα Εκδηλώσεων
Κυριακή 19.5.2013, ώρα 6 μμ
.

Nova Melancholia

 

Nova Melancholia

 

Η Nova Melancholía δραστηριοποιείται από το 2007 στο μεταβαλλόμενο  χώρο της θεατρικής και εικαστικής περφόρμανς. Η ομάδα επιχειρεί μια μη συστηματική χαρτογράφηση ποικίλλων αισθητικών, στρατηγικών και κειμένων που έχουν συμβάλλει στη διαμόρφωση της μελαγχολίας της εποχής.
Η δουλειά μας ακολουθεί μη γραμμικές αφηγήσεις και ανοιχτές δραματουργίες. Χρησιμοποιούμε την εικονοπλαστική μέθοδο του montage. Συχνά συνυπάρχουν παράλληλες δράσεις, φαινομενικά μη σχετιζόμενες, που δημιουργούν ένα πολυπρισματικό τοπίο. Η παράσταση συντίθεται τελικά στο βλέμμα του κάθε θεατή: ο θεατής βρίσκεται αντιμέτωπος με μια παρελκυστική πολιτική ως προς το νόημα, με ένα σύμπαν ποικίλων και πολύπλοκων ερεθισμάτων που διασπούν τη λογική αντιμετώπιση του έργου. Αγαπάμε την επανάχρηση υλικών δικών μας και ξένων, γιατί όλοι αντλούμε από μια κοινή πηγή: η ελευθερία μας είναι άπειρη. Η συνομιλία μας με την παράδοση συγγενεύει με τη μελαγχολική στάση του πυρετωδώς στοχαζόμενου αγγέλου του Dürer μπροστά στα κελεύσματα του καιρού. Η παράσταση είναι αρχιτεκτονική ρωγμών: οι λειτουργίες του ονείρου και του στοχασμού εισχωρούν στη σκηνή, επηρεάζοντας την αντίληψη του χρόνου, μέσω δραματουργικών πυκνώσεων και αραιώσεων. Ο θεατής συχνά αισθάνεται άβολα, καθώς δυσκολεύεται να παρακολουθήσει ή να "καταλάβει" τα πάντα: οδηγείται ενδεχομένως στο να βιώσει το θέατρο αλλιώς.
Η πρωτοβουλία σχηματισμού της ομάδας ξεκίνησε από τους Μανώλη Τσίπο (performance maker, συγγραφέας) και Βασίλη Νούλα (σκηνοθέτης, εικαστικός) το 2006 στην Αθήνα. Επίσης, ιδρυτικά μέλη είναι η Βίκυ Κυριακουλάκου (περφόρμερ) και η Έμη Κίτσαλη (αρχιτέκτων, εκπαιδευτικός). Η ομάδα γρήγορα απέκτησε σταθερούς συνεργάτες και ένα φιλικό δίκτυο καλλιτεχνών, θεωρητικών και συλλογικοτήτων με τους οποίους επιχειρούνται συνεργασίες και γόνιμες ανταλλαγές. Αυτή η διεργασία συνεχίζεται μέχρι σήμερα. Παραγωγές της ομάδας έχουν παρουσιαστεί στο Αυτοδιαχειριζόμενο Θέατρο Εμπρός, στο Φεστιβάλ Αθηνών, στο Εθνικό Θέατρο, στο Φεστιβάλ Φιλίππων, στη Μπιενάλε της Αθήνας, στο Συμπόσιο «ΕπιΚοινωνία της Κρίσης» στη Ναύπακτο, στο DasArts στο Άμστερνταμ, στο θέατρο hetveem στο Άμστερνταμ, στο Low Budget Festival, κ.ά. Η ομάδα έχει επιχορηγηθεί από το ΥΠΠΟ για τις χρονιές 2008-2009 και 2009-2010.
Από το 2010 η Nova Melancholía συμπορεύεται με άλλες συλλογικότητες (Κέντρο για την έρευνα των Παραστατικών Τεχνών |Π|, Κίνηση Μαβίλη, Κολεκτίβα Ομόνοια) συμμετέχοντας ενεργά στη δημιουργία και λειτουργία τους (διοργάνωση Συμποσίου και ημερίδων, συλλογικές διεκδικήσεις από την Πολιτεία, ενεργοποίηση του θεάτρου ΕΜΠΡΟΣ). Πιστεύουμε στη συνεργατική και δημόσια φύση της τέχνης γιατί νιώθουμε πως έτσι ενδυναμώνεται ο εγγενής κοινωνικός και πολιτικός της ρόλος. Δίκτυα συνεργασιών που υφαίνονται γύρω και μαζί με την Nova Melancholía παράγουν πολιτική μέσα από μορφές κι όχι μέσα από διακηρύξεις.

 http://www.novamelancholia.gr/
 .