Χριστουγεννιάτικο μπαζάρ για τα παιδιά που ζουν στις φυλακές Ελαιώνα Θήβας

.

To ξεblogάρισμα για έβδομη συνεχή χρονιά διοργανώνει το Σαββατοκύριακο 13,14 Δεκεμβρίου το Χριστουγεννιάτικο μπαζάρ του, για την ενίσχυση των παιδιών έως 3 ετών που ζουν με τις φυλακισμένες μητέρες τους και των άπορων κρατουμένων στις γυναικείες φυλακές Ελεώνα Θήβας. Μαζί μας αυτή τη χρονιά θα είναι και η ομάδα «Επάνοδος» με έργα αποφυλακισμένων καθώς και η ομάδα «Δώσε-Πάρε».

Σάββατο 13/12

Ωράριο: 11:00 έως τις 20:00

Κυριακή 14/12

Ωράριο: 11:00 έως τις 19:00

Θέατρο «Χυτήριο», Ιερά Οδός 44, Τηλ. 2103412313 / 6951787821,Γκάζι (ΜΕΤΡΟ Κεραμεικός),

Στο μπαζάρ θα βρείτε εκτός από έργα φυλακισμένων γυναικών, χειροποίητα χριστουγεννιάτικα στολίδια, , τα «πατροπαράδοτα» τσίπουρα και ρακόμελά μας, σπιτικές μαρμελάδες, γλυκά και κουλουράκια, λικέρ, χειροποίητα σαπούνια και κεραλοιφές, πολλούς τίτλους βιβλίων από δεύτερο χέρι σε τιμές από 0,50 εως 5 ευρώ άλλα μεταχειρισμένα είδη όπως ρούχα και είδη διακόσμησης, κοσμήματα και πολλά άλλα.

Επίσης την Κυριακή στις 12 το μεσημέρι η ομάδα "Υφάντρες των παραμυθιών" θα αφηγηθούν σε μικρούς και μεγάλους λαικά παραμύθια.

Όπως σε κάθε μπαζάρ μας θα συλλέγουμε είδη πρώτης ανάγκης για τις φυλακισμένες και τα παιδάκια όπως: πάνες, είδη παιδικής περιποίησης, σαμπουάν, αφρόλουτρα, οδοντόκρεμες, οδοντόβουρτσες, σερβιέτες, χαρτί υγείας, απορρυπαντικό για πλύσιμο ρούχων, υγρό καθαρισμού χώρου, σαπούνια, τηλεκάρτες κ.ά.


Xeblogarisma

Το ξεblogάρισμα ξεκίνησε ως μια ομάδα από bloggers πριν από 7 χρόνια με σκοπό την βοήθεια και την υποστήριξη των παιδιών 0-3 ετών που κρατούνται μαζί με τις φυλακισμένες μητέρες τους στις γυναικείες φυλακές Ελαιώνα Θήβας (πρώην Κορυδαλλού). Το πλαίσιο υποστήριξης, μαζί με τα 15 περίπου παιδάκια περιλαμβάνει και τις 90 και πλέον άπορες φυλακισμένες γυναίκες. Οι εθελοντές του ξεblogαρίσματος οργανώνουν αποστολές ειδών πρώτης ανάγκης, διοργανώνουν εκδηλώσεις για την οικονομική υποστήριξη και την κάλυψη των άμεσων αναγκών των παιδιών και των άπορων, υποστηρίζουν εθελοντικές δράσεις μέσα στις φυλακές και υλοποιούν έργα για την καλυτέρευση της ζωής στις φυλακές όπως η δημιουργία της παιδικής χαράς, η αίθουσα εκδηλώσεων κ.ά.. Οι ανάγκες όμως είναι πολλές και χρειάζεται η υποστήριξη όλων .

Πληροφορίες: xeblogarisma.blogspot.com
e-mail: xeblogarisma@gmail.com

https://www.facebook.com/xeblogarisma

"Βόυτσεκ" / 2ος χρόνος . Κριτικές παρουσιάσεις

.

Κριτική του Λέανδρου Πολενάκη στην "Αυγή"

"Η παράσταση της ομάδας Σημείο Μηδέν στον νέο χώρο του Θεάτρου Άττις, στην άρτια θεατρική μετάφραση της Ιωάννας Μεϊτάνη, σκηνοθετημένη από τον Σάββα Στρούμπο, αντικρίζει το δάσος, όχι το δέντρο. Δεν εξωραΐζει τον ήρωα, δεν τον συμβολοποιεί, ούτε, αντίθετα, τον απομονώνει ως κλινική περίπτωση. Τον δίνει μαζί με το ραγισμένο κοινωνικό / υπαρξιακό τοπίο του, ως αδιάσπαστο ένα. Η παράσταση δεν επιχειρεί να δώσει απάντηση στο αφηρημένο ερώτημα του Πρίμο Λέβι, «τι είναι ο άνθρωπος», αλλά στο πολύ συγκεκριμένο «τι επέτρεψε να τον κάνουν». Κάτι που αναδεικνύει τον βαθιά πολιτικό χαρακτήρα ενός έργου, απόλυτα συγκαιρινού μας.

Με ρυθμούς «υπνοβατούντες», στην «κόψη» ονείρου και πραγματικότητας, και με σμιλεμένους, λεπτουργημένους ρόλους. Η χαρισματική Ελεάνα Γεωργούλη δίνει με σπαρακτική λιτότητα ως «δεομένη» τη Μαρία. Η Δέσποινα Χατζηπαυλίδου είναι μια έξοχη φελινική - κλοουνίστικη φιγούρα, ο Ηλίας Μελέτης (Βόυτσεκ) μια «κραυγή που απολιθώθηκε», ο Δαυίδ Μαλτέζε ένα «ρολόι ακριβείας». Τα σκηνικά του Γιώργου Κολιού τα κοστούμια του Ηλία Παπανικολάου, η μουσική του Δαυίδ Μαλτέζε, οι φωτισμοί της Χριστίνας Θανάσουλα αιχμηρά."

Κριτική της Στέλλας Χαραμή στο "Spirto"

"Ο παραληρηματικός λόγος του κειμένου ταυτίζεται απόλυτα με την πορεία της ανθρώπινης φύσης που ολοένα και περισσότερο ασφυκτιά. Και τελικά γίνεται αγωγός της βίας που της ασκείται.
Με προφανή σχολιασμό στους κύκλους της βίας και της εξουσίας που κυβερνούν την εποχή κι εμάς τους ίδιους, ο Σάββας Στρούμπος παρακολουθεί το πώς αυτό το δεδομένο ενσωματώνεται από τους ηθοποιούς του. Ο τετραμελής θίασος της παράστασης γίνεται ηχείο μιας κραυγής που δεν ακούγεται και τύμπανο μιας γροθιάς που σκάει με θυμό κάθε τόσο στα σώματά τους. Παρακολουθώντας τους ηθοποιούς να δοκιμάζονται σωματικά, μοιάζει να αναγνωρίζουμε ή (αν έχουμε το θάρρος) να διαγιγνώσκουμε το σύμπτωμα στο δικό μας σώμα - και πολύ περισσότερο στη δική μας συνείδηση.
Η έντονη σωματική δραστηριότητα ως προϋπόθεση της σκηνοθεσίας επιφυλάσσει κάποιες στιγμές ιδιαίτερα δυναμικές που σε άλλα σημεία της παράστασης συντηρούνται από τις ερμηνείες της ασκημένης ομάδας. Ο Μελέτης Ηλίας, αν μη τι άλλο, πάσχει ερμηνεύοντας τον ρόλο του αντι-ήρωα Βόυτσεκ, εκμεταλλευόμενος τόσο την τοποθέτηση της φωνής του όσο και την παραφορά του σώματός του. Και οπωσδήποτε τον περιφρουρεί από τον κίνδυνο ενός ψυχικά ασθενούς Βόυτσεκ, προβάλλοντάς τον όπως πρέπει: ως δυστύχημα ενός συστήματος. Ο Δαυίδ Μαλτέζε σε αγαστή συνεργασία με τον πρωταγωνιστή γίνεται γνήσιος εκφραστής της εξουσίας, η Δέσποινα Χατζηπαυλίδου στον ορισμό της ανδρόγυνης φιγούρας ανταποκρίνεται σε τρεις μεταμορφώσεις, ενώ η Ελεάνα Γεωργούλη επενδύει περισσότερο, αλλά σίγουρα με ακρίβεια, στον κινησιολογικό ερωτισμό.
Η σκηνή ως παραλληλόγραμμη πλατφόρμα (με στιλιζαρισμένη σκηνογραφία από τον Γιώργο Κολιό) δυσκολεύει ενίοτε την παρακολούθηση της δράσης – αν και από την άλλη συντονίζεται με την υπαρξιακή τραμπάλα του Βόυτσεκ: Ανάμεσα στο ναι και στο όχι."

Κριτική της Ελένης Πετάση στο Clockatlife

"Ο Μπίχνερ, αν και τόσο νέος, γνωρίζει τι σημαίνει εξευτελισμός, εκμετάλλευση και βία από το σύστημα, σε τέτοιο βαθμό μάλιστα που να οδηγεί στην παράνοια. Η παράσταση του Σάββα Στρούμπου ενστερνίστηκε απόλυτα το νόημα του έργου και μέσα από τη συνθήκη του σωματικού θεάτρου απέδωσε εξαιρετικά «την έκρηξη απόγνωσης και την κραυγή αγωνίας» αυτού του θρυμματισμένου ατόμου. Ο δικός του Βόιτσεκ (στην καλή μετάφραση της Ιωάννας Μεϊτάνη) δεν συμβολοποιείται ούτε απομονώνεται σαν μοναδική διασαλευμένη περίπτωση, αλλά κυρίως καταγγέλλει τους εξουσιαστικούς μηχανισμούς που διαμορφώνουν τον άνθρωπο σε ανδρείκελο, ικανό να μετατραπεί από θύμα θύτης.                                                         

Ο φλεγόμενος Βόιτσεκ του Ηλία Μελέτη, η αισθησιακή Μαρία της ταλαντούχας Ελεάνας Γεωργούλη, ο στιβαρός λοχαγός του Δαυίδ Μαλτέζε και η εντυπωσιακή Δέσποινα Χατζηπαυλίδου στον τριπλό ρόλο της (Αντρές, Γιατρός, Θεατρίνος), όλοι τους ασκημένοι στο σωματικό θέατρο, ανταποκρίνονται απόλυτα στις απαιτήσεις της σκηνοθεσίας."

Κριτική της Αντιγόνης Ρώτα στο "Πριν"

"Το έργο αποτελεί αρχέτυπο ανθρώπινων συμπεριφορών και κοινωνικών σχέσεων. Αν και εμπνευσμένο από πραγματικά γεγονότα, σε αυτή την ιστορία η αρχή, η μέση και το τέλος δεν παίζουν ουσιαστικό ρόλο. Την ίδια ιστορία με λίγο ή πολύ αλλαγμένες τις αρχικές συνθήκες θα τη συναντήσουμε να επαναλαμβάνεται στις σύγχρονες εκμεταλλευτικές κοινωνίες με πολλές διαφορετικές καταλήξεις και πολλές διαφορετικές αφετηρίες. Παραμένουν αναλλοίωτα το μοτίβο της βίαιης επίδρασης όλων των δομών ενός τέτοιου συστήματος σε κάθε πτυχή της ζωής των από κάτω και η σταδιακή «αποανθρωποποίηση» τους, όπως τα προσεγγίζει και η θεατρική Ομάδα Σημείο Μηδέν στην δικιά της εκδοχή για τον Βόυτσεκ.

Εκμεταλλευόμενη την αποσπασματική παρουσίαση του κειμένου, η σκηνοθεσία σε εισάγει από την αρχή στον παραληρηματικό ρυθμό της σκέψης του Βόυτσεκ. Το σκηνικό είναι εξαιρετικά λιτό, μια ευθεία μπάρα. Στη μια πλευρά όλες οι κυρίαρχες δομές, το στρατόπεδο, ο γιατρός, ο λοχαγός, ο τυμπανιστής, στην άλλη άκρη η Μαρία και στη μέση ο Βόυτσεκ. Στη φυσική αυτό το σκηνικό θα περιγραφόταν σαν ένα εξαιρετικά απλό αλλά και νομοτελειακά υπό κατάρρευση μηχανικό ανάλογο. Μια ευθεία κλωστή πακτωμένη στο ένα άκρο με μαχαίρι, η δύναμη ασκείται στη μια πλευρά και διαμέσου του υποκειμένου Βόυτσεκ διαχέεται σε όλο το μήκος της κλωστής. Ο συντονισμός της διάδοσης επιτυγχάνεται σε ένα από τα πιθανά σημεία και το μαχαίρι που ισορροπούσε την κλωστή θα πέσει πάνω στη Μαρία.

Εξαιρετικές ερμηνείες με τη συνεχή καταπόνηση στα σώματα των ηθοποιών να καθορίζει τη συναισθηματική τοποθέτηση των χαρακτήρων."

Κριτική στο blog "The Monster"

"Μερικές εξαιρετικά σπάνιες φορές οι τέχνες χωρίς να το θέλουν περιπλέκονται. Αποτελούν ένα ενιαίο σύνολο και είναι αδύνατο να τις αποδεσμεύεις. Εκείνες τις στιγμές καταφέρνουν να σε παγιδέψουν και να αποδομηθούν μέσα σου. Επαναοριοθετούν την σκέψη σου και ανακατανέμουν τον εαυτό σου.

Μία από αυτές τις φορές θεωρώ ότι αποτελεί η παράσταση Βουτσεκ από την Ομάδα Σημείο Μηδέν στο Θέατρο Άττις. Ναι αυτό το τόσο δραματικό έργο, τόσο λόγω της βασισμένης σε πραγματικά γεγονότα πλοκής του όσο και την κατάληξη του νεότατου συγγραφέα του Γκέοργκ Μπύχνερ που πέθανε από τύφο πριν καν το ολοκληρώσει. Ο Βοϋτσεκ ένας στρατιώτης πειραματόζωο, ζει την επαναλαμβόμενη καθημερινότητα του μέσα από μία τραγική ευαισθησία πάντα ανέκφραστη και καταπιεσμένη μέχρι τη στιγμή που αποφασίζει να επιτεθεί στην γυναίκα του.

Από την αρχή ακόμα παρακολουθείς μία σκληρή νοητική διεργασία στην οποία σχεδόν αθέλητα συμμετέχεις. Μπαινοβγαίνεις από τον ένα χαρακτήρα στον άλλο ηχητικά, εικαστικά, κινητικά και μετατρέπεσαι από θύμα σε δυνάστη, από έλξη σε απώθηση, από θυμικό σε ορθολογισμό. Δεν ταυτίζεσαι, δεν ολοκληρώνεις συναισθηματικά αλλά ευαισθητοποιούνται σχεδόν όλα σου τα αισθητήρια.

Φιγούρες έννοιες απόλυτα γεωμετρικές, κυκλοφορούν ρυθμικά με σκληρούς φωτισμούς πάνω σε ένα ξύλινο διάδρομο με μόνη επιβλητική συνοδεία ένα εκπληκτικό τρίχορδο όργανο με φυσαρμόνικα και κουρδίζουν τους εαυτούς τους και το λογισμό σου. Συμπερασματικά δεν κερδίζει κανείς, δεν αλλοιώνεται η φύση δεν χαρίζεται και δεν δαμάζεται. Αποτελούμε θραύσματα της όποιας πραγματικότητας και συγκολλούμαστε πολλές φορές βάναυσα και νηφάλια. Πάνω από όλα όμως, το μόνο που μας οδηγεί σχεδόν ιεροτελεστικά είναι η ελευθερία ή η έλλειψη της."

_______________

Θέατρο ΑΤΤΙΣ – Νέος Χώρος, Λεωνίδου 12 
(πλησίον μετρό Μεταξουργείου)

Κάθε Παρασκευή και Σάββατο στις 21.15, 
Κυριακή στις 19.15 
(δε θα πραγματοποιηθούν οι παραστάσεις στις 2, 7 & 8/11)

Κράτηση θέσεων: 210-3225207 & 6942841714
Τιμές εισιτηρίων: 12ευρώ (κανονικό), 10ευρώ (φοιτητές, άνεργοι ΟΑΕΔ, ΑμΕΑ)


Σκηνοθεσία: Σάββας Στρούμπος
Ηθοποιοί: Μελέτης Ηλίας, Ελεάνα Γεωργούλη, Δαυίδ Μαλτέζε, Δέσποινα Χατζηπαυλίδου

.

"Εκκρεμότητα" - Τσιμάρα Τζανάτου

.

Από 17 Νοεμβρίου μέχρι 23 Δεκεμβρίου 2014
Κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 8:00 μ.μ

H Εκκρεμότητα είναι η περιπέτεια της ανακάλυψης της πολλαπλότητας του εγώ μέσα από την ποίηση. Μια παράσταση που φωτίζει το εγγενές suspense της ανθρώπινης ύπαρξης.

Ένας άντρας αποκλεισμένος από τον κόσμο αφηγείται τη σκοτεινή συνάντηση με τον εαυτό του. Μια εκτός χρόνου ενηλικίωση που μετατρέπεται σε ιστορία νουάρ. Μια αλλόκοτη γυναικεία παρουσία δίπλα του τον βοηθάει να θυμηθεί. Όσα ξέχασε. Όσα δεν άντεξε. Μια αναδρομή-αναπαράσταση που εγείρει ερωτήματα. Και ερωτηματικά.
Ποιος είναι αυτός; Ποια είναι εκείνη; Εμείς- ποιοί είμαστε;
Εκτός Κόσμου- είμαστε; Κι αυτό που “είμαστε”- πώς “έγινε”;
Οι απαντήσεις εκκρεμούν. Ανυπόφορα…

Η Εκκρεμότητα του Τσιμάρα Τζανάτου παρουσιάζεται για 12 παραστάσεις στο Θέατρο Αγγέλων Βήμα, στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Διαρκείας Ελληνικού Έργου του 21ου αιώνα (Καλλιτεχνική υπεύθυνη Λεία Βιτάλη) : «Έξι εγκλήματα ζητούν συγγραφέα» - Έγκλημα 2ο: Η εκδίκηση του Εγώ.

Παίζουν: Βίκυ Κυριακουλάκου, Γιάννης Μπόγρης, Δέσποινα Χατζηπαυλίδου
Κείμενο: Τσιμάρας Τζανάτος
Σκηνοθεσία: Βασίλης Νούλας
Σκηνικά-κοστούμια: Σοφία Σιμάκη
Βοηθός σκηνοθέτη: Ελισάβετ Ξανθοπούλου
Φωτισμοί: Βαλεντίνα Ταμιωλάκη

Θέατρο ΑΓΓΕΛΩΝ ΒΗΜΑ – Σατωβριάνδου 36, Ομόνοια
Τηλ. 210 5242211, -213
Είσοδος: 12 ευρώ, φοιτητικό 8 ευρώ, ανέργων-ατέλεια 5 ευρώ

.

Σεμινάριο εισαγωγής στην τεχνική του Contact improvisation

.

Contact improvisation – «Το δεκτικό σώμα»

Σεμινάριο εισαγωγής στην τεχνική του Contact improvisation,

με την Δέσποινα Χατζηπαυλίδου

Διάβασα πριν λίγες μέρες : «Ρίξε μια κολοκύθα στο νερό, πίεσέ την προς τα κάτω και αμέσως θα σου παρουσιάσει μια άλλη πλευρά, έπειτα μια άλλη και ούτω καθεξής. Είναι μια διαδικασία που δε θα σταματήσει πουθενά». Σκέφτηκα ότι αυτή είναι μια θαυμάσια εικόνα για το «δεκτικό σώμα». Όμως που είναι το σώμα; Εδώ μιλά μόνο για μια κολοκύθα! Τι είναι το σώμα; Και ήρθε σαν απάντηση ο ποιητής των χαϊκού Ματσούο Μπασό: «Αυτό το πρωί / μες στο νέο μου ράσο / κάποιος άλλος».

.........................................

Σε αυτό το σεμινάριο θα προσεγγίσουμε την τεχνική του Contact Improvisation εστιάζοντας στην στιγμή της γέννησης της κίνησης. Με απλές ασκήσεις θα μας αποκαλυφθεί πόσο οικείες μας είναι βασικές κατευθύνσεις της κίνησης όπως η σπείρα, η πτώση, η ανύψωση, η κίνηση μπρος, η κίνηση πίσω, οι ανάποδες θέσεις, το άλμα. Θα συναντήσουμε εμπόδια που το σώμα μας μας επιβάλει μέσα από τις χρόνιες συνήθειές μας και θα προσπαθήσουμε να τα ξεπεράσουμε, δίνοντας χρόνο για χαλάρωση και επαφή με τα άλλα σώματα. Καθώς θα αφήνουμε το βάρος μας στο πάτωμα ή στον παρτενέρ θα διαπιστώσουμε πόσο απλό και πόσο αθώο είναι αυτό, θα νιώσουμε την αναπνοή να ξανακατοικεί στο σώμα και μια νέα (όσο και παλιά) αίσθηση φροντίδας και αγάπης για το σώμα μας αλλά και για το σώμα του άλλου, θα έλθει. Σε αυτό το σημείο γεννιέται μια νέα οπτική του σώματος, του δεκτικού σώματος και των δυνατοτήτων του, εδώ γεννιέται η πρωταρχική ανάγκη για κίνηση και παράδοση στην ροή.

Τι είναι το contact improvisation;

Είναι ο αυτοσχεδιαστικός χορός ανάμεσα σε δυο ανθρώπους που βρίσκονται σε επαφή και παίζουν εξερευνώντας τις φυσικές δυνάμεις που ελέγχουν την κίνησή τους. Αυτό απαιτεί την εξάσκηση συγκεκριμένης τεχνικής καθώς και την επιθυμία να εξερευνήσει ο κινούμενος, μέσα από το εύρος των αισθήσεων και της αντίληψης, την ίδια την επαφή.

Και τι προσφέρει το contact improvisation;

Βιωματική γνώση του σώματος, ενδυνάμωση των βαθύτερων στιβάδων των μυϊκών ιστών, ευλυγισία, συνειδητοποίηση του χώρου και των σχέσεων που αναπτύσσονται με τους άλλους, ξύπνημα της δημιουργικότητας, άνοιγμα των αισθήσεων.

.....................................

Βιογραφικό: Η Δέσποινα Χατζηπαυλίδου γεννήθηκε στην Καβάλα το 1971. Ζει στην Αθήνα και εργάζεται σαν ηθοποιός ενώ παράλληλα διδάσκει κινητικό αυτοσχεδιασμό και contact improvisation. Με την δουλειά της στοχεύει στην έκφραση της προσωπικής ελευθερίας, γειώνοντας - συνειδητά και χωρίς όρια - στο σώμα, κάθε άλλη ψυχική ή πνευματική παρόρμηση που προκύπτει κατά την δημιουργική διεργασία.

Σπούδασε σκηνοθεσία κινηματογράφου στην σχολή του Λ. Σταυράκου, και υποκριτική στο θεατρικό εργαστήρι του Άκη Δαβή. Ασκήθηκε στο σύγχρονο θέατρο και τον αυτοσχεδιασμό από την Ρούλα Πατεράκη, και με την Μίρκα Γιεμεντζάκη μελέτησε την σχέση σώματος και φωνής. Μαθήτευσε δίπλα στην Χριστίνα Κλεισιούνη πάνω σε τεχνικές release, συνειδητή κίνηση, αυτοσχεδιασμό και contact improvisation. Παρακολούθησε σεμινάρια των Nita Little (C.I.), Kitt Jonson (Αυτοσχεδιασμός), Andrew Harwood (C.I), Ka Rustler (B.M.C.), Prapto Sunyama (Συνειδητή Κίνηση), Baris Mihci (axis syllabus) κ.ά. Εκπαιδεύτηκε στην Authentic Movement (3ετές πρόγραμμα) από την Ελένη Λεβίδη. Σαν ηθοποιός συνεργάζεται σταθερά με τις ομάδες «Nova Melancholia» και «Σημείο μηδέν» και έχει συμμετάσχει μαζί τους  στο Φεστιβάλ Αθηνών (2009, 2014). Έχει παίξει στην ταινία της Αντουανέττας Αγγελίδη "Κλέφτης ή η πραγματικότητα" όπου ήταν υποψήφια για το Κρατικό Βραβείο Β' γυναικείου ρόλου στο φεστιβάλ Θεσσαλονίκης 2001. Δημιουργεί παραστάσεις κινητικού αυτοσχεδιασμού και Αυθεντικής κίνησης με την ομάδα "3=4" και συνεργάστηκε ως χορεύτρια με την ομάδα «Έλιξ» σε παραστάσεις contact improvisation. Χορογράφησε για το θέατρο "Εντροπία" την παράσταση "Cut project" σε Βερολίνο και Αθήνα (2009-2010) με την υποστήριξη του Ευρωπαϊκού Πολιτιστικού Ιδρύματος (ECF).

Φέτος θα συμμετάσχει στις παραστάσεις «Βόυτσεκ» και «Σωφρονιστική αποικία» της ομάδας «Σημείο μηδέν» και «Ωδές στον Πρίγκιπα» και «Εκκρεμότητα» της ομάδας «Nova Melancholia”.

Διδάσκει Contact improvisation από το 2005.

...............................................

Το σεμινάριο απευθύνεται σε όσους έχουν μικρή ή και καθόλου εμπειρία στο contact improvisation και θα πραγματοποιηθεί στον χώρο του Dancevacuum (Διογένους 42, Χαλάνδρι) στις 27-28 Σεπτεμβρίου από τις 5-8 το βράδυ.

Κόστος συμμετοχής: 35 ευρώ

Προκαταβολή: 20 ευρώ

Αρ. Λογαριασμού: 141-002101-087471 Alpha Bank

Τηλέφωνο επικοινωνίας: 6932996876

Είναι απαραίτητη η κράτηση θέσης εως τις 24/9.

Ο Walter Benjamin συνομιλεί με την παράσταση "Στην σωφρονιστική αποικία"

.

Σημειώσεις από το κείμενο "Φραντς Κάφκα" του Walter Benjamin, σαν οδηγός ερμηνείας για την παράσταση "Στη σωφρονιστική αποικία" της ομάδας "Σημείο μηδέν" που θα παρουσιαστεί στις 18-20 Ιουνίου στο Φεστιβάλ Αθηνών. Οι εικόνες είναι από τα κοστούμια, του σκηνογράφου και ενδυματολόγου της παράστασης, Ηλία Παπανικολάου.

... σαν υπνωτισμένο

Ο κόσμος των μουχλιασμένων, ερειπωμένων, σκοτεινών δωματίων.

Μένει με άδεια χέρια

Ο καθένας τους έχει το κεφάλι του «τόσο βαθιά χωμένο στο στήθος του που με δυσκολία θα μπορούσε να διακρίνει κανείς τα μάτια του»

Σταθερή αργή κίνηση ανόδου και πτώσης.

«είναι αλήθεια ήσουνα ένα αθώο παιδί, μα είναι ακόμη μεγαλύτερη αλήθεια πως είσαι ένας καταχθόνιος άνθρωπος»

«Προπατορικό αμάρτημα. Η παλιά αδικία που διέπραξε ο άνθρωπος, είναι το αδιάκοπο παράπονο του ανθρώπου ότι υπήρξε το θύμα μιας αδικίας, το θύμα του προπατορικού αμαρτήματος»

Μια διαδικασία χωρίς τέλος... μια διαφθορά χωρίς όρια.. και έχοντας άγνοια κανείς δεν μπορεί να διαφύγει.

Είμαστε μηδενιστικές σκέψεις, αυτοκτόνες σκέψεις..

«ο κόσμος μας είναι μια κακή μέρα του θεού»

«Υπάρχει ελπίδα αλλά όχι για εμάς»

«Ήταν φιλοδοξία τους να χρησιμοποιούν όσο λιγότερο χώρο γινότανε»

.. ήταν υποχρεωμένος να ρίχνει το κεφάλι του προς τα πίσω για να δει τον ιερέα.

Η χειρονομία παραμένει το αποφασιστικό θέμα, το κέντρο του γεγονότος.

.. λείψανα που μεταδίδουν το δόγμα..

Πρόκειται για ένα ερώτημα σχετικά με το πως η ζωή και η εργασία οργανώνονται μέσα στην ανθρώπινη κοινωνία.

.. αντιμέτωπος με άλυτα προβλήματα συμπεριφοράς.

Γι αυτόν ο άνθρωπος απ’ το ξεκίνημά του βρίσκεται πάνω στην σκηνή.

Η θέση αποτελεί το τελευταίο καταφύγιο.

Μιμμόμουνα τους ανθρώπους γιατί γύρευα διέξοδο, όχι για κάποιον άλλο λόγο.

«Ήταν όλοι τους ευτυχισμένοι και αναστατωμένοι»

«.. τον χαϊδεύει και πιέζει το πρόσωπό του πάνω στο πρόσωπο του ακροβάτη έτσι που λούστηκε από τα δάκρυα του καλλιτέχνη.»

Κάποτε συμβαίνει κάποιος να ξυπνά μια μέρα και να βλέπει τον εαυτό του μεταμορφωμένο σε μαμούνι.

Στον καθρέφτη τον οποίο ο προϊστορικός κόσμος  κρατούσε μπροστά του με την μορφή ενοχής, εκείνος είδε μονάχα το μέλλον να αναδύεται με την μορφή κρίσης. Ωστόσο ο Κάφκα δεν είπε με τι μοιάζει αυτή η κρίση.

Να αναβάλει το μέλλον

«Ήταν σαν η ντροπή να εξακολουθούσε να ζει μετά από αυτόν»

Η ντροπή αποτελεί για τον Κάφκα την ισχυρότερη σωματική κίνηση.

«Έχω εμπειρία... και δεν αστειεύομαι όταν λέω πως είναι ένα αίσθημα ναυτίας πάνω σε μια ξερή γη»

Το παρελθόν.. Ποτέ δεν με ρώτησες για το παρελθόν μου. Αυτό το παρελθόν μας φέρνει πίσω στη σκοτεινή βαθιά μήτρα, στη σκηνή του ζευγαρώματος... που η ακράτητη ασέλγειά του.... ακάθαρτη φιληδονία.

Είναι σαν τίποτα καινούργιο να μην μεταδίδεται, σαν ο ήρωας να καλείται με κάποια πανουργία να ξαναφέρει στο νου κάτι που εκείνος το έχει ξεχάσει.

Λησμονεί.. το κύριο χαρακτηριστικό του είναι να λησμονεί τον εαυτό του.

Κάθε τι που είναι ξεχασμένο αναμειγνύεται με ότι έχει ξεχαστεί από τον προϊστορικό κόσμο, σχηματίζει αμέτρητα αβέβαια, μεταλασσόμενα μείγματα, παράγοντας μια σταθερή ροή νέων, παράδοξων προϊόντων.

Η λήθη είναι η αποθήκη από την οποία ο ανεξάντλητος διάμεσος κόσμος  στις ιστορίες του Κάφκα προσπαθεί να βγει στο φως.

Το πλήθος των πνευμάτων διογκούται χωρίς καμία φροντίδα .... καινούργια προστίθενται συνεχώς στα παλαιά, και όλα διακρίνονται μεταξύ τους από τα ιδιαίτερα ονόματά τους.

Όπως τα τοτεμικά σύμβολα των πρωτόγονων.... ο κόσμος των προγόνων τον οδήγησε μέχρι τα ζώα.

Τα ζώα αποτελούν τα δοχεία του ξεχασμένου.

Απ όλα τα πλάσματα του Κάφκα τα ζώα έχουνε τη μεγαλύτερη ευκαιρία για συλλογισμούς.

Οι φιγούρες αυτές του Κάφκα συνδέονται με μια μεγάλη σειρά από άλλες φιγούρες με το πρωτότυπο της διαστροφής, τον καμπούρη.

Ο άνθρωπος που σκύβει το κεφάλι μέχρι το στήθος..

Η χαμηλή οροφή...

Είναι η ράχη πάνω στην οποία επιβάλλεται αυτή η ενοχή...

«Για να ΄μαι όσο το δυνατό βαρύτερος, πράγμα που πιστεύω πως βοηθάει στον ύπνο, σταύρωσα τα μπράτσα μου και έβαλα τα χέρια μου πάνω στους ώμου μου, έτσι που ήμουνα εκεί σαν στρατιώτης με το γυλιό του»

Αρκετά αόριστα το φόρτωμα εδώ εξισώνεται με την λησμονιά, την λησμονιά κάποιου που κοιμάται.

Σαν πάω στο δωμάτιό μου να στρώσω το μικρό μου το κρεβάτι, με καρτεράει ένας μικρός καμπούρης, τρέμοντας από τα γέλια.

«φυσική προσευχή της ζωής».. η εντατικότητα.

.

ημερολόγιο contact improvisation (1)

(αν ήταν όλα αγκαλιά) ... το άγγιγμα είναι πλέον μνήμη. μπορώ να φέρω κάθε στιγμή αυτή την μνήμη σε όποιο απειροελάχιστο σημείο του σώματός μου. και νιώθω μεγάλη ανακούφιση και χαρά.....

άμα "έρθεις" στην πλάτη σου, είσαι ακόμα μωρό. μέχρι να συμβεί αυτό το έσω τοπίο νιώθεις να κατακρημνίζεται.

"... this body ... such an ancient form ... we admire things like the pyramids, they're so old, but they're fading fast ... this movement, this sensation ... always new but so ancient ..... body ... body ... " Steve Paxton

Η αίσθηση της εξισορρόπησης διευρύνει τον χώρο μέσα μου.. το βλέμμα ανοίγει στον χώρο με ειρήνη.

συχνά λέω στον εαυτό μου καθώς χορεύω "το απλό.. μείνε στο απλό.. αυτό που συμβαίνει είναι απλό". το απλό όμως δεν σημαίνει ότι δεν έχει μέγεθος...

ο χώρος είναι σώμα .

"Relax deep into the cone of the eye socket. Imagine a line that runs between the ears. That's where the skull rests." Steve Paxton

"The small dance - you 're relaxing and it 's holding you up." Steve Paxton

ο χώρος γίνεται διάφανος, και πιθανόν κι εσύ, όταν οι μυς που αγκαλιάζουν τα μάτια χαλαρώσουν. μέσα σε αυτόν τον χώρο, το ενεργοποιημένο σώμα είναι ευχάριστο να κινείται.

https://www.facebook.com/groups/diarycontactimpro/

Πασχαλινό μπαζάρ - Ξεblogάρισμα

.

Σας περιμένουμε και φέτος στο πασχαλινό μπαζάρ του ξεblogαρίσματος το Σαββατοκύριακο 5,6 Απριλίου. Σε πείσμα των καιρών συνεχίζουμε την προσπάθεια για την καλυτέρευση της καθημερινότητας των περίπου 20 παιδιών έως 3 ετών που ζουν με τις φυλακισμένες μητέρες τους και των περίπου 90 άπορων κρατουμένων, στις γυναικείες φυλακές Ελεώνα Θήβας.

Μαζεύουμε είδη πρώτης ανάγκης για τις φυλακισμένες και τα παιδάκια όπως: πάνες, είδη παιδικής περιποίησης, σαμπουάν, αφρόλουτρα, οδοντόκρεμες, οδοντόβουρτσες, σερβιέτες, χαρτί υγείας, απορρυπαντικό για πλύσιμο ρούχων, υγρό καθαρισμού χώρου, σαπούνια, τηλεκάρτες κ.ά. 

Στο μπαζάρ, το οποίο θα πραγματοποιηθεί στο θέατρο «Εμπρός» (Ρήγα Παλαμήδη 2, Ψυρρή) θα βρείτε εκτός από έργα φυλακισμένων γυναικών, χειροποίητες λαμπάδες από 2 έως 7 ευρώ, πολλούς τίτλους βιβλίων από δεύτερο χέρι σε τιμές από 0,50 εως 5 ευρώ, τα «πατροπαράδοτα» τσίπουρα και ρακόμελά μας, σπιτικές μαρμελάδες, γλυκά και κουλουράκια, λικέρ, χειροποίητα σαπούνια και κεραλοιφές, μεταχειρισμένα είδη όπως ρούχα με 2 ευρώ και είδη διακόσμησης, κοσμήματα και πολλά άλλα. Τέλος για μια ακόμα χρονιά μαζί μας θα είναι και η ομάδα "Επάνοδος" με έργα αποφυλακισμένων γυναικών.

Το ξεblogάρισμα είναι μια ομάδα από bloggers που ξεκίνησε την δράση της πριν από 6 χρόνια με σκοπό τηνβοήθεια και την υποστήριξη των παιδιών 0-3 ετών που κρατούνται μαζί με τις φυλακισμένες μητέρες τους στις γυναικείες φυλακές Ελαιώνα Θήβας (πρώην Κορυδαλλού). Το πλαίσιο υποστήριξης, μαζί με τα 15 περίπου παιδάκια περιλαμβάνει και τις 90 και πλέον άπορες φυλακισμένες γυναίκες. Οι εθελοντές του ξεblogαρίσματος οργανώνουν αποστολές ειδών πρώτης ανάγκης, διοργανώνουν εκδηλώσεις για την οικονομική υποστήριξη και την κάλυψη των άμεσων αναγκών των παιδιών και των άπορων, υποστηρίζουν εθελοντικές δράσεις μέσα στις φυλακές και υλοποιούν έργα για την καλυτέρευση της ζωής στις φυλακές όπως η δημιουργία της παιδικής χαράς, η αίθουσα εκδηλώσεων κ.ά..  Οι ανάγκες όμως είναι πολλές και χρειάζεται η υποστήριξη όλων .

Το μπαζάρ θα πραγματοποιηθεί στο φουαγιέ του θεάτρου «Εμπρός», Ρήγα Παλαμήδη 2, Ψυρρή (ΜΕΤΡΟ Μοναστηράκι), το Σάββατο 5/4 από τις 11:00 έως τις 20:00 και την Κυριακή 6/4 από τις 11:00 έως τις 18:00 . 

Επικοινωνία : xeblogarisma@gmail.com 

facebook : https://www.facebook.com/events/1504251636468389/?ref_notif_type=like&source=1

.