Πορεία έρευνας, μαθημάτων και σεμιναρίων contact improvisation 2015-2016 (1)

.

Πορεία έρευνας, μαθημάτων και σεμιναρίων contact improvisation 2015-2016

Σεπτέμβριος, Οκτώβριος #

Για μια ομαλή και ασφαλή εισαγωγή στην τέχνη της επαφής προτείνεται το εισαγωγικό σεμινάριο contact improvisation – «Η στιγμή του αγγίγματος».

«Τη στιγμή του αγγίγματος γεννιέται και η απαντοχή της διατήρησης της επαφής αλλά και η ανάγκη της απώθησής της. Σε αυτή την αντίθεση εστιάζεται ένα κεντρικό θέμα που ο δάσκαλος και ο μαθητής του contact improvisation έχουν να αντιμετωπίσουν. Το σώμα μας, που είναι ίσως το μοναδικό πράγμα που μας ανήκει, σαν το ανάγλυφο ενός τοπίου προσφέρει διαδρομές, εναλλαγές, σταθμούς, είναι γεμάτο εκπλήξεις και είναι φτιαγμένο για να προσφέρει και να παίρνει χαρά, ικανοποίηση και γνώση. Ταυτόχρονα όμως οι χρόνιες συνήθειες η μονοτονία και το βάρος της καθημερινότητας έχουν στρεβλώσει την αντίληψη που έχουμε για το σώμα και μετατρέψει την πρωταρχική ανάγκη και ικανότητα για επαφή σε μια αίσθηση χάους, μάταιης και ατελεύτητης περιπλάνησης, σε μια στιγμή αμηχανίας.

Σε αυτό το σεμινάριο θα προσεγγίσουμε την τεχνική του Contact Improvisation εστιάζοντας στην στιγμή του αγγίγματος. Μέσα από τεχνικές χαλάρωσης θα αισθανθούμε την διάσταση και την προοπτική κίνησης που φωλιάζει στο σώμα μας. Καθώς θα αφήνουμε το βάρος μας στο πάτωμα ή στον παρτενέρ θα διαπιστώσουμε πόσο απλό και πόσο αθώο είναι αυτό, θα νιώσουμε την αναπνοή να ξανακατοικεί στο σώμα και μια νέα (όσο και παλιά) αίσθηση φροντίδας και αγάπης για το σώμα μας αλλά και για το σώμα του άλλου, θα έλθει. Σαν τους ιχνηλάτες βήμα βήμα θα εξερευνήσουμε το σώμα μας και το σώμα του άλλου δίνοντας και παίρνοντας υποστήριξη, δίνοντας και παίρνοντας βάρος σε ένα παιχνίδι που κάθε αντίθεση και σύγκρουση που βιώνουμε μετατρέπεται σε δρόμο μιας πολυκύμαντης συνειδητότητας.»

Στο σεμινάριο μια απλή άσκηση εξισορρόπησης σε ντουέτο με περπάτημα, στροφή στον άξονα και αλλαγή κατεύθυνσης δίνει την ιδέα για το επόμενο σεμινάριο που θα πραγματοποιηθεί τον Δεκέμβριο και έχει σαν θέμα «Εξισορρόπηση – Μέσα από την εικόνα του καθρέφτη». Η αίσθηση είναι ότι ο ένας είναι αντανάκλαση του άλλου (και μέσα από την διαφορετικότητα).

Τα μαθήματα ξεκινούν με στόχο την εμβάθυνση και την ανάπτυξη σωματικών και νοητικών δεξιοτήτων. Αυτό που είναι σημαντικό είναι η ελευθερία, η δημιουργικότητα και η απόλαυση.

Παρακάτω, θέματα των συναντήσεων, σκέψεις, περιγραφή κάποιων ασκήσεων:

-         - Με την ροή του νερού σε πτώση και ανύψωση και σε ανοιχτές κατευθύνσεις στον χώρο.

Νερό είμαι σαν νερό «μεταφράζω» το άγγιγμα του άλλου.

Προετοιμάζουμε το σώμα για την ποιότητα του νερού μέσα από bodywork, στην συνέχεια δημιουργούμε για τον άλλον δοχεία υποστήριξης.

Στην τελική παύση του μαθήματος αισθανόμαστε το στάλαγμα της πτώσης και μαζί την αίσθηση της ανύψωσης (καθώς αδειάζεις, σταλάζεις το βάρος)

-         - Καμιά φορά στην τάξη υπάρχουν πολύ προχωρημένοι και εντελώς αρχάριοι. Συχνά επιλέγω να μην αλλάξω την κατεύθυνση που θέλω να δώσω στο μάθημα προς χάριν ή της μιας πλευράς ή της άλλης. Το αποτέλεσμα είναι αμφίβολο J ειδικά όταν η ζυγαριά κλείνει προς το μέρος των προχωρημένων. Πως να δουλέψεις με έναν άνθρωπο που πρώτη φορά έρχεται σε μάθημα κίνησης και δεν έχει επαφή γενικά με το σώμα του την .. λεκάνη; Γιατί λεκάνη ήθελα να δουλέψουμε, που γνωρίζω ότι η εστίαση στην λεκάνη προκαλεί... ποικίλες... αρνητικές... αντιδράσεις και όχι μόνο στους αρχάριους.

Ζέσταμα λοιπόν σε ζευγάρια (άλλη μια δύσκολη επιλογή για κάποιον που έρχεται πρώτη φορά) με bodywork με στόχο την τόνωση του κέντρου και την σύνδεση με τα άκρα. Ο αστερίας.

Κίνηση του δέκτη με υποστήριξη από τον δότη, του κέντρου και άνοιγμα προς τα άκρα.

Ο δότης βρίσκει τρόπους να πάρει βάρος και να σχετίσει την λεκάνη του με την λεκάνη του άλλου.

Λεκάνη με λεκάνη στο πάτωμα, κάθετα ο ένας με τον άλλον. Άλλοτε εφαρμόζω, φωλιάζω, απλώνω μεγάλες επιφάνειές μου σε μεγάλες επιφάνειες το άλλου από το ένα άκρο στο άλλο σαν να τον καλύπτω άλλοτε εφαρμόζω με μικρότερες επιφάνειες.

Ο άλλος σαν τοπίο. Εγώ σαν ιχνηλάτης. Το τοπίο κινείτε ανεξάρτητα αλλά με την αίσθηση της «συντροφιάς» του άλλου. Ο ιχνηλάτης κινείτε σε σχέση με το τοπίο.

Εδώ πόσο σημαντική είναι η λεκάνη!!! Η σύνδεση κέντρου με άκρα. Βλέπω όλο λεκάνες που σέρνονται, τα πόδια σαν ανάπηρα. Απλοποιώ την άσκηση, το τοπίο μένει σε παύσεις ειδικά στην καθιστή θέση και ο ιχνηλάτης ανακαλύπτει την σφαίρα του τοπίου, το τρισδιάστατο τοπίο, με το σώμα του, τρισδιάστατο κι αυτό (βέβαια) και κάπως προσπαθώ να αναγκάσω τον κόσμο που είναι στο μάθημα να χρησιμοποιήσει την λεκάνη του, να μετακινηθεί να ανασηκωθεί. Απλά (;) πράγματα.

Είμαι η λεκάνη μου, το κέντρο μου. (Η λεκάνη περιέχει το κέντρο μου)

-         - Η στροφικότητα και το κύλισμα λειτουργεί πάντα ευεργετικά στο μάθημα. Όπως και το bodywork. Σήμερα τίποτα από αυτά δεν έδωσα και τα παιδιά αισθάνθηκαν δυσκολία.

Σε όρθια θέση πιο αναλυτικά δοκιμάζουμε τρόπους, κατευθύνσεις της λεκάνης. Πιο ελεύθερα δουλεύουμε με την ουρά του δεινόσαυρου.

-         - Ασκήσεις σε παραλληλία, πειραματισμός με την ιδέα του καθρέφτη. Οι συμμετέχοντες ζήτησαν να φύγουμε από το πάτωμα. Πως να χτίσεις όμως την όρθια θέση και περισσότερο πως χτίζεις την διαδρομή από το πάτωμα στο πάνω επίπεδο; Εδώ χρειάζεται να δούμε τις στροφές μέσα στο ισχίο, εξελικτική κίνηση και μικρές φράσεις από κάτω προς τα επάνω και ανάποδα. Τα πέλματα.

Όρθιοι δίπλα δίπλα με το ζευγάρι μας ζεσταίνουμε το σώμα με καθοδηγούμενες ασκήσεις. Καθώς πχ κάνω κύκλους στους ώμους μου συναισθάνομαι συντονίζομαι με το ζευγάρι μου δίπλα. Κυματισμοί. Σαν κύμα ανταλλάσσουμε βάρος. Αναπνοή σε συντονισμό.

Στο πάτωμα αναπνέουμε μαζί αδειάζοντας το βάρος στον άλλον. Μένουμε σε παύσεις.

Καθώς περπατάμε στον χώρο νιώθουμε παλάμες δάχτυλα, το βάρος που συγκεντρώνεται σε αυτά. Τείνουμε στον χώρο ακροδάχτυλα. Αυτή είναι μια πρώτη μεταφορά στον χώρο του βάρους, αυτού του απειροελάχιστου βάρους. Αν είμαι ολόκληρη σε αυτό, με το κέντρο μου μπορώ να το αισθανθώ αυτό. Από εκεί μπορεί να έρθει το άγγιγμα στον άλλον. Οι συναντήσεις με αυτό το απειροελάχιστο. Σαν να συναντάς τον αέρα του άλλου. Που είναι κι αυτός χώρος.

Συνάντηση αντικριστά,  παλάμες με παλάμες. Σημείο σημείο μεταφέρεται η σφαίρα μου γύρω από τον άξονά μου και γύρω από τον άλλον που γυρνά και αυτός γύρω από τον άξονά του, σε συνέχεια. Περνάμε δλδ από ώμο ώμο, πλάτη πλάτη, άλλον ώμο στήθος με στήθος, με όλες τις λεπρομέρειες της διαδρομής. Μένουμε σε εξισσοροπήσεις. Μικρές αλλαγές στο ανάγλυφο, παίζουμε με τις εξισορροπήσεις. Λεπτή αίσθηση του καθρέφτη.

-         - Παιχνίδια με το βάρος αφού «λαδώσουμε» και κάπως δούμε πως είναι λυμένες οι αρθρώσεις.

Βάρος κεφαλιού, θώρακα.

Κύλισμα, κάθισμα, στα τέσσερα σε ακολουθία και σε συνέχεια. Συναντήσεις. Τι γίνεται αν συναντήσω κάποιον που πάει στην ίδια κατεύθυνση με εμένα, τι αν πηγαίνουμε αντίθετα.

Σε ζευγάρια στο πάτωμα, ο ένας (δέκτης) ξαπλωμένος δέχεται το βάρος του άλλου που κυλά κατά μήκος του κορμού. Όταν ο δέκτης θελήσει κυλά και «αδειάζει» το βάρος του άλλου στο πάτωμα. Ανάλυση για το τι συμβαίνει σε διάφορες περιπτώσεις και κατευθύνσεις που δίνουμε καθώς κυλάμε.

Άδειασμα κορμού σαν φίδι. Άνοιγμα θώρακα καθώς μένουμε ανάποδα αδειάζοντας βάρος. Πίεση ώθηση από πέλματα. Λεκάνη που μπορεί να αιωρηθεί. Πόδια σαν διαβήτης ελαφριά στις προεκτάσεις, που επιπλέουν. Βάρος χωρίς βάρος σαν να είσαι στο διάστημα. Στροφές από λεκάνη. Λεκάνη που φωλιάζει σε μια φωλιά άλλης λεκάνης. Επαφή κέντρο με κέντρο.

Επιπλέω.

Κατεύθυνση προς τον πίσω χώρο.

(Η Δέσποινα Χατζηπαυλίδου διδάσκει contact improvisation στο studio soma, Θωμά Οικονόμου 11-13, Αθήνα. Πληροφορίες desapoin@otenet.gr) 
.

.

Πράγα #2

Πράγα #1