Τρίτη 23 Σεπτεμβρίου 2008

παράλληλοι κόσμοι

.

η μοναξιά


.
(photo: Benoit Paile)

3 σχόλια:

Κυριάκος Σάμιος είπε...

..τι κι αν το βλέμμα πνιγμένο στην υγρασία...το γέλιο βουβή υγρή διαδρομή αυλακώνει το πρόσωπο φτιασιδώνει ρυάκια δίνει χώρο στην αφρη της μοναξιάς...
τι κι αν το δάκρυ σταζει στην λευκή κόλα..η θερμή κηλίδα του στάμπα α-σύνορης χώρας..

Despoina Chatzipavlidou είπε...

μνήμες μου φέρνεις Kυριάκο.
και καμιά φορά όταν συμβαίνει αυτό καταλαβαίνεις και τον χρόνο που έχει περάσει.
ελπίζω πάντα η στιγμή αυτή να με βρίσκει αλλιώτικη ...

ΣΠΙΘΑΣ είπε...

Αναγκαία μερικές φορές.
Δεν με τρομάζει.