ιδιαίτερα με προβληματίζει σαν δασκάλα του contact improvisation το πως μπορείς να διδάξεις ή σε ποιο βαθμό μπορείς να διδάξεις κάτι που είναι τόσο εμπειρικό.
διαβάζοντας χτες : "Μια εμπειρία είναι κάτι που αποκτάς απολύτως μόνος, αλλά που δεν μπορείς να το αποκτήσεις ολοκληρωμένα παρά μόνο στον βαθμό που ξεφεύγει απ' την καθαρή υποκειμενικότητα και που άλλοι θα μπορούν, δεν θα έλεγα να το επαναλάβουν ακριβώς, αλλά τουλάχιστον να το συναντήσουν και να το διασχίσουν εκ νέου." που είπε ο Μ. Φουκώ, σκέφτομαι - μέχρι σε ποιο βαθμό μπορείς να εμβαθύνεις στην εμπειρία ;
(Photo: hkocak)
8 σχόλια:
σε ποιο εργο του Φουκω υπαρχει αυτο?
επισης, υπαρχει καμια σχεση με κοιν. ανθρωπολογια?
δεν είναι έργο αλλά συγκεντρωμένες συνεντεύξεις στο "Το μάτι της εξουσίας) Εκδ. Βανιας, σελ. 233
για το δεύτερο δεν γνωρίζω
για σενα μιλουσα αν εχεις σχεση με κοιν ανθρωπολογια
θενκς..!
untamed
:) διάβασε το προφίλ μου.
δεν έχω σχέση γενικά με ότι θεωρητικό.
Προσωπικά υποστηρίζω το βίωμα ως αυθόρμητη και αυθυπόστατη διδασκαλία. Επίσης η δική μου φιλοσοφία είναι πως η εμπειρία είναι μεν υποκειμενική μοναχά όσον αφορά τον τρόπο που καθένας μας προσλαμβάνει με τη δική του ματιά κάθε εμπειρία.
Η καλύτερη όμως εμβάθυνση της εμπειρίας γίνεται μέσα από την κοινή δραστηριότητα των ομάδων αφού μέσα από την εμπειρία της ομάδας διορθώνουμε τη δική μας ματιά και θεώρηση απέναντι στον εαυτό μας.
σωστά. σκέφτομαι τώρα: έτοιμη τροφή δεν υπάρχει. καλούμαστε να δούμε ποιο είναι το δικό μας βίωμα , κάθε φορά. χρειάζετε να είμαστε σε εγρήγορση σαν μαθητές και σαν δάσκαλοι το ίδιο. και σαν δάσκαλοι επίσης να αφήνουμε τον χώρο
Δημοσίευση σχολίου