είναι αστείο κάθε χρόνο πόσα βιβλία παίρνω μαζί μου φεύγοντας για διακοπές. ποτέ δεν ξέρω πιο ακριβώς θα διαβάσω. κάποια ίσως ούτε να τα ξεφυλλίσω. κάποιο μπορεί να το ξεκινήσω και να το αφήσω. κάποια ίσως μείνουν αδιάβαστα ακόμα και για χρόνια. δεδομένου ότι διαβάζω πολύ αργά, και η σκέψη μου αφαιρείται, πλάι στο κύμα, στην άμμο, στα βότσαλα, σε όλα τα χρώματα τα ζουζούνια και τα ψαράκια που με περιτριγυρίζουν. όμως τα έχω ανάγκη τα βιβλία να τα παίρνω μαζί μου και όσο κι αν κάθε χρόνο λέω "πάλι τα ίδια Δέσποινα, πάλι θα κουβαλάς, πάλι τίποτα δεν θα διαβάσεις... όλο υπερβολές!" εξακολουθώ να παίρνω μαζί μου μια μικρή βιβλιοθήκη.
Φέτος για να ανανεώσω και να ξεκουράσω την σκέψη μου η μικρή μου βιβλιοθήκη θα είναι:
και λίγη θάλασσα από ποίηση... για παρέα
και λίγη φωναχτή(!) ανάγνωση στην συντροφιά μου... για ανταλλαγή, συζήτηση και τρυφερότητα(;)
ΛΟΓΟΣ / WALTERBENJAMIN Τα πάντα είναι ζήτημα μοντάζ. Στο μυαλό μου έρχεται το πρόσωπο μιας γυναίκας που ουρλιάζει καθώς τα σπασμένα γυαλιά της έχουν γεμίσει με αίμα το μέτωπο και τα μάγουλα. Στο μυαλό μου έρχονται οι σκάλες της Οδησσού. Είμαι κυνηγημένος από τα τσαρικά στρατεύματα. Στο μυαλό μου έρχεται ο Σεργκέι Αϊζενστάιν. Έρχομαι αντιμέτωπος με τη σταλινική λογοκρισία. Στο μυαλό μου έρχεται ο Φράνσις Μπέικον. Ζωγραφίζω συνεχώς τον Πάπα Ιννοκέντιο Χ. Το στόμα του είναι ανοιχτό σε όλες τις ασθένειες του ανθρώπου. Στο μυαλό μου έρχεται ο Ντιέγκο Βελάσκεθ και μετά ο ίδιος ο Πάπας Ιννοκέντιος Χ. Έπειτα πάλι ο Βελάσκεθ. Έπειτα πάλι ο Μπέικον. Έπειτα πάλι ο Αϊζενστάιν. Έπειτα πάλι οι σκάλες της Οδησσού. Έπειτα πάλι το πρόσωπο της γυναίκας με τα σπασμένα γυαλιά. Έπειτα ο WalterBenjamin.
Ηθοποιός, σκηνοθέτης, και χορεύτρια αυτοσχεδιασμού. Διδάσκει Contact Improvisation από το 2005. Με την δουλειά της στοχεύει στην έκφραση της προσωπικής ελευθερίας, γειώνοντας - συνειδητά και χωρίς όρια - στο σώμα, κάθε άλλη ψυχική ή πνευματική παρόρμηση που προκύπτει κατά την δημιουργική διεργασία. Σπούδασε σκηνοθεσία στην σχολή του Λυκούργου Σταυράκου και υποκριτική με δασκάλους τον Ακη Δαβή, Ρούλα Πατεράκη και Μίρκα Γιεμεντζάκη. Μαθήτευσε δίπλα στην Χριστίνα Κλεισιούνη πάνω στο contact improvisation, και σε release techniques. Εκπαιδεύτηκε στην Authentic Movement από την Ελένη Λεβίδη. Δημιουργεί παραστάσεις κινητικού αυτοσχεδιασμού και Αυθεντικής κίνησης με την ομάδα "3=4". Έχει δουλέψει στον κινηματογράφο και το θέατρο και είναι μέλος της ομάδας "Nova Melancholia". Πρόσφατες παραγωγές είναι: «Τα Χρόνια της Αθωότητας» (Στέγη Ιδρύματος Ωνάση 2017), «Θερμά θαλάσσια λουτρά» (Φεστιβάλ Αθηνών 2017). Χορογράφησε σε Βερολίνο και Αθήνα το "Cut project" του θεάτρου "Εντροπία". Σκηνοθετεί την ομάδα οροθετικών στις φυλακές Κορυδαλλού.