.
φαντασίες, τέρατα, βαλεριάνες, φόβος, βλακεία, θαυμασμός, ταύτιση, κριτική, τρέλες και καπρίτσια, γελοιότητες κι επιθυμίες, η παραμόρφωση, η πόρτα της τρέλας και άλλα φαιδρά... η ηδονή οπωσδήποτε, κάτι σαν έλξη και απώθηση μαζί
"χαμένες ψευδαισθήσεις"... "όπου η στίλβουσα πνευματική ποιότητα και ο ακατέργαστος πλούτος που κρυβόταν στην καρδιά της Ναϊς έμελλαν να σβήσουν χωρίς καρπούς και με τον καιρό να μετατραπούν σε ρεζιλίκια... η παιδεία παλαιώνει, το γούστο εκφυλίζεται... τα πάθη, μένοντας ανάσκητα, σμικρύνονται μεγεθύνοντας πράγματα μηδαμινά..."
μένω εδώ ακίνητη και χαζεύω την εικόνα, γελάω πολύ, και τα πόδια μου δεν λένε να φύγουν, όλο πάνε μπρος πίσω και ξανά, για να δώ και άλλες λεπτομέρειες
ο ήρωας της σουπιάς, πιο απαθής και από τσιπούρα...
εξίσου ενασχολημένες με φουλάρια... μήπως γι αυτό είμαι εδώ; γιατί είμαι εδώ; είμαι κάπου εδώ μέσα;... βουή... οι ψιθυριστές... 1792 - Κώφωση του Goya... ποια είναι η σχέση της ακοής με την τρέλα; ποια είναι η σιωπή ... αυτή... που ανοίγει την πόρτα της τρέλας.. και δεν είσαι τρελός !
...
με τραβάει από μακρυά μια εικόνα...
μου έρχεται στο νου μια εικόνα που ζωγράφισα μικρή
Η σειρά των χαρακτικών που παρακολουθώ τώρα ονομάστηκε "Τρέλες" και είναι συνέχεια των "Καπρίτσιων". Όπως διαβάζω στο κείμενο πρόκειται για αινιγματικές εικόνες που ακόμα δεν έχουν ερμηνευτεί. Ο Goya τις χάραξε προτού πεθάνει. Μου αρέσουν αυτές οι εικόνες. Δεν υπάρχει ήχος, βοή, ανάσες, βογκητά, παράλογα παραμορφωμένες κουβέντες, νύξεις... μόνο σιωπή και απόσταση... ναι, και λίγα θραύσματα ήχων, παλιός ερεθισμός μιας χαμένης αίσθησης.
...
κοίτα τον ταύρο !
...
στο υπόγειο βρίσκομαι μπροστά στα "Δεινά του πολέμου"... απόγνωση μόνο και θυμός
"Με αιτία ή χωρίς αιτία"
"Γι' αυτό γεννηθήκατε"
"Δεν μπορείς να το αντικρίσεις"
"Γιατί;"
"Όχλος"
"Κανείς δεν ξέρει γιατί;"
Αυτοί που είναι όρθιοι και αυτοί που έρπονται, όλοι είναι στην ίδια μοίρα... όλοι είμαστε στην ίδια μοίρα... ησύχασε, δεν υπάρχει καμία απειλή.
και η βουή ξαναέρχεται...
θα είσαι ο καθρέφτης μέσα στον οποίο θα καθρεφτίζομαι.
.
.