Τετάρτη 23 Ιανουαρίου 2008

Το παρελθόν συνομιλεί απρόσμενα με το παρόν μου


Τροπάρια για κατσαρίδες , γράφουν κάποιοι , βιολιστές

υπονόμων , υπόγειοι φύλακες βογκητών και μαραμένης

υστερίας . Η ευκολία της πόλης , μουσική πανδαισία

για κατσαρίδες , για στρεβλωμένες ειδήσεις , για

νεκρούς στην άσφαλτο ..

Πτώματα λιωμένα παραλίγο σαπισμένα , ποδοπατημένα

από στρατιές σκοτεινών πτερόμορφων . Άτεχνα πετάγματα

ζωγραφίζουν την όψη μας , πνίγουν υπόγειες γεύσεις

που έγιναν οσμές ..

Υψηλοκαπελάτοι δήμαρχοι , προχωρούν , υποδεικνύουν

το πρότυπο ως πρωτότυπο :

- Μασκαρευτείτε

Και όσοι από εσάς θέλετε , ακολουθήστε .

Η τέχνη προχωρά στης βρωμιάς το ίχνος

Κι οι ορέξεις μας κατακλύζουν σε όλα τα χρώματα .

( για το πεζό "Κατσαρίδα" του Ν. Γ. Πεντζίκη που ακούγεται στην performance "Αηδίασμα"... το παραπάνω γράφτηκε στις 11/5/1999 )

2 σχόλια:

panoptis είπε...

προτιμώ την αηδία από τη γενική κοροϊδία. η παράσταση μου άφησε κενά, το κείμενο σου το ένιωσα πιο κοντά στο σήμερα. ή τουλάχιστον στο δικό μου σήμερα. και ένιωσα πιο υπαρκτή την αηδία... (πιο αστική;)

Despoina Chatzipavlidou είπε...

παν' ταξική θα έλεγα