Τροπάρια για κατσαρίδες , γράφουν κάποιοι , βιολιστές
υπονόμων , υπόγειοι φύλακες βογκητών και μαραμένης
υστερίας . Η ευκολία της πόλης , μουσική πανδαισία
για κατσαρίδες , για στρεβλωμένες ειδήσεις , για
νεκρούς στην άσφαλτο ..
Πτώματα λιωμένα παραλίγο σαπισμένα , ποδοπατημένα
από στρατιές σκοτεινών πτερόμορφων . Άτεχνα πετάγματα
ζωγραφίζουν την όψη μας , πνίγουν υπόγειες γεύσεις
που έγιναν οσμές ..
Υψηλοκαπελάτοι δήμαρχοι , προχωρούν , υποδεικνύουν
το πρότυπο ως πρωτότυπο :
- Μασκαρευτείτε
Και όσοι από εσάς θέλετε , ακολουθήστε .
Η τέχνη προχωρά στης βρωμιάς το ίχνος
Κι οι ορέξεις μας κατακλύζουν σε όλα τα χρώματα .
( για το πεζό "Κατσαρίδα" του Ν. Γ. Πεντζίκη που ακούγεται στην performance "Αηδίασμα"... το παραπάνω γράφτηκε στις 11/5/1999 )
2 σχόλια:
προτιμώ την αηδία από τη γενική κοροϊδία. η παράσταση μου άφησε κενά, το κείμενο σου το ένιωσα πιο κοντά στο σήμερα. ή τουλάχιστον στο δικό μου σήμερα. και ένιωσα πιο υπαρκτή την αηδία... (πιο αστική;)
παν' ταξική θα έλεγα
Δημοσίευση σχολίου