.

είναι θαυμαστή η επιφάνεια του νερού
.

Τι είναι Αυθεντική Κίνηση...

.

Από το πρόγραμμα του "Επαίτη":

Στάσου.

Τι ακούς; Τι βλέπεις; Τι αισθάνεσαι;

Υπάρχουν μνήμες; Εικόνες; Σκέψεις;

Σε καλώ να σταθείς. Εδώ. Μαζί μου.

Θεατής. Μάρτυρας. Άγκυρα.

«Είναι καλό ή κακό; Λίγο ή πολύ; Πλούσιο ή φτωχό;»

Έχει τόση αξία να απαντήσεις σε αυτές τις ερωτήσεις;

Είναι αυτός ο τρόπος για να οριστεί το ωραίο;

Κι αν είναι αυτό το ωραίο είναι αυτό και το αυθεντικό;

Αυθεντική κίνηση (Authentic Movement) είναι η κίνηση που ξεπηδά από την εσωτερική κίνηση. Είναι μια πρακτική διαλόγου του συνειδητού με το ασυνείδητο.

Η πρακτική αυτή, άρχισε να εξελίσσεται την δεκαετία του ΄50 από την Mary Whitehouse και έχει τις ρίζες της στην «ψυχολογία του βάθους» του C.G. Jung. Πρόκειται για μια απλή φόρμα αυτό-διευθυνόμενης κίνησης, όπου ένας κινούμενος, συνήθως με κλειστά μάτια και με την προσοχή του στραμμένη προς τα έσω, κινείται εν τη παρουσία ενός τουλάχιστον μάρτυρα. Ο κινούμενος ακολουθεί μια παρόρμηση, μια αίσθηση, μια χειρονομία, μια εικόνα ή μνήμη και εξερευνά την διαδρομή μέσα από τον εσωτερικό του παρατηρητή, στο εδώ και τώρα. Ο μάρτυρας βλέπει, είναι παρών στην κινητική διαδρομή/εμπειρία του κινούμενου χωρίς να κρίνει, και στρέφει την προσοχή του κι αυτός στην δική του εσωτερική εμπειρία και επίγνωση. Η διαδικασία αυτή φέρνει στο προσκήνιο άγνωστες πλευρές του εαυτού που προϋπάρχουν μέσα στο ασυνείδητο και οι οποίες καθώς φωτίζονται ερχόμενες μέσα από την κίνηση στο συνειδητό, πραγματώνονται και στην πορεία, τους δίνεται η δυνατότητα να μετουσιωθούν. Από το ακατέργαστο, ωμό υλικό που αρχικά προκύπτει, σιγά σιγά αναδύεται η ατομική εσωτερική αυθεντία του κάθε ενός μας.

Η πρακτική της Αυθεντικής κίνησης σε μια παράσταση προτείνει στον θεατή ένα άλλο είδος θέασης. Ο θεατής καλείται να γίνει συμμέτοχος της διαδρομής που ακολουθεί ο performer, με το να στρέψει κι αυτός την προσοχή του, στην προσωπική εσωτερική του διαδρομή, που σηματοδοτούν οι αισθήσεις, τα συναισθήματα, οι σκέψεις, οι εικόνες, οι μνήμες που αναδύονται μέσα του, μακριά από κριτικές, προβολές και απόψεις. Ο θεατής δεν «στέκεται» αντιμέτωπος με τον performer αλλά κοινωνούν και οι δυο μαζί μέσα από την διαπροσωπική και συλλογική σχέση που αναπτύσσεται.

(φωτογραφία από την παράσταση "Επαίτης")

"Habemus Papam, Walter", στο Φεστιβάλ Αθηνών

,

Θεατρική Ομάδα Nova Melancholía

Habemus Papam, Walter

Ανεμοστρόβιλος. Ο Walter Benjamin σκέφτεται μεγαλοφώνως. Τα πάντα είναι ζήτημα μοντάζ. Ο Πάπας πέθανε. Ζήτω ο Πάπας. Το αυτόματο της Ιστορίας πετά φράσεις: ο υπόλοιπος κόσμος αφουγκράζεται κρατώντας την ανάσα του. Η Αλ Κάιντα κυοφορεί το Πεπρωμένο. Δίδυμοι Πύργοι Δίδυμα Αεροπλάνα. Άμμος. Πάνω από τις πολιτείες σας θα φυτρώσει χορτάρι. Ο νεκρός Πάπας χορεύει. Οι νεκροί χορεύουν μαζί του. Το τέλος: δυο νέοι αυτοκτονούν μπροστά στα μάτια των θεατών –ανατινάζονται, τραγουδούν, κραυγάζουν– μόνο και μόνο για ν’ ανοίξει το μάτι της σκηνής προς μια άπειρη εικόνα – του Παραδείσου; Τα πάντα είναι ζήτημα μνήμης. Τα πάντα είναι ζήτημα κατασκευής. Ο Παράδεισος είναι σχεδιασμένος σε βουνά-αυταπάτες, στηρίζεται στην ήσυχη μεγαλοφυΐα, στήνεται κυριολεκτικά κάτω από τη μύτη μας. Αναζητούμε το νερό και το ουράνιο τόξο. Οι θεατές, μετά την αυτοκτονία, προσκαλούνται ν’ αγγίξουν, να βηματίσουν για λίγο μέσα στον Παράδεισο που εμφανίστηκε έπειτα από 70 λεπτά χειρωνακτικής εργασίας. Οι θεατές ψηλαφώντας, θυμούνται, και ξεσπάνε σε κλάματα.

Πειραιώς 260, Γκαράζ, 3 & 4 Ιουλίου, 22:30

Διάρκεια: 1:30’

Εισιτήρια: €20, €10

Κείμενο-Σκηνοθεσία: Μανώλης Τσίπος

Δραματουργία-Σκηνοθετική συνεργασία: Βασίλης Νούλας

Σκηνογραφία: Ντόρα Οικονόμου, Κώστας Σαχπάζης

Κοστούμια: Ντόρα Οικονόμου, Κώστας Σαχπάζης, Γιάννα Λεδάκη

Σχεδιασμός Φώτων: Θοδωρής Μιχόπουλος

Σχεδιασμός Ήχου: Ορέστης Καμπερίδης

Επιμέλεια μουσικής: Nova Melancholía

Κοντραμπάσο, ηλ. μπάσο: Χάρης Παζαρούλας

Σύμβουλος Σκηνοθεσίας: Γκίγκη Αργυροπούλου

Βοηθός Παραγωγής: Έμη Κίτσαλη

Ερμηνεύουν: Βίκυ Κυριακουλάκου, Μαίρη Λούση, Μαρία Μαγκανάρη, Νίκος Σάμπαλης, Ιωάννα Τουμπακάρη, Γιώργος Φριντζήλας, Μιχάλης Φωτόπουλος, Δέσποινα Χατζηπαυλίδου

"The Passion of Joan of Arc" - Carl Dreyer

.

- In France I 'm called Joan...
in my village,
I 'm called Jeannette.
- How old are you ?
- ... Nineteen... I think.

- For me, she is a saint !

- Respond !
Are you in a state of grace ?
- If I am, may God keep me there.
If I am not, may God grant it to me !

- The Church opens its arms to you, but if you are reject it,
the Church will abandon you and you will alone... alone !
- Yes alone... alone,
with, God !

- You claim that I am sent by the devil... It 's mot true...
to make me suffer the devil has sent you...
and you... and you... and you !

- Let us try one last time to save this lost soul...
It is to you, Joan, that I speak !

- Yes I am His child.
- And the great victory ?
- ... my martyrdom !
- And your deliverance ?
- ... death !

- Will I be with You tonight in Paradise ?
.

.

όλα πέφτουν χωρίς βαρύτητα αγκαλιά με την βαρύτητα

(Photo: Pierre Bismuth)

"Επαίτης", performance Aυθεντικής κίνησης σε Βίντεο/Εγκατάσταση

.

Σας Προσκαλούμε

στην

Performance Αυθεντικής Κίνησης σε Βίντεο/Εγκατάσταση:

«Επαίτης»

της Δέσποινας Χατζηπαυλίδου (ομάδα «3=4»)

Σε αναζήτηση δημιουργικού υλικού που συνδέεται με τον παρόντα χρόνο και γεννιέται σε αυτόν, ζωντανά μπροστά στα μάτια του κοινού, δημιουργούμε μια video εγκατάσταση με ηχητικό περιβάλλον όπου μέσα της κινείται και αυτοσχεδιάζει ένας performer. H video εγκατάσταση χρησιμεύει σαν θεματικός προσανατολισμός αλλά και σαν άξονας που συνδέει το ιστορικό παρελθόν με το παρόν, την συλλογική ιστορία με την ατομική. Το ηχητικό περιβάλλον παραπέμπει στους καθημερινούς ήχους των κλειστών χώρων που ζούμε, δημιουργούμε και ονειρευόμαστε, και στην σιωπή. Ο performer κινείται αυτοσχεδιαστικά, δημιουργεί κείμενο/δήλωση συνειρμικά στην στιγμή, αρθρώνει το κείμενο. Η βάση της πρακτικής του performer έρχεται από την Authentic Movement. Σκοπός του είναι να αναγνωρίζει τι συμβαίνει στο όλο της ύπαρξής του στον παρόντα χρόνο και να δρα μέσα από αυτή την αναγνώριση/συνειδητοποίηση. Δεν υπάρχει έτοιμο υλικό. Μόνο ο προσανατολισμός που δημιουργεί το video μαζί με τον ήχο. Και αυτά όμως έχουν προκύψει από το προσωπικό υλικό του performer - που διυλισμένο μέσα από την ματιά των συνεργατών/δημιουργών - ανήκουν κατά κάποιο τρόπο στο παρελθόν, το οποίο ζει, εξελίσσεται και μετουσιώνεται μέσα στο παρόν. Ο performer προτείνει μέσα από την αντιδιαστολή της δράσης του με το video την αμεσότητα της φυσικής γυμνής δράσης. Περιμένει και ελπίζει κάτι να γεννηθεί, παίζει με την αμηχανία και το κενό. Στοιχεία κάθε παράστασης εγγράφονται σε κάθε επόμενη, έτσι ώστε ενώ κάθε μια είναι ξεχωριστή, όλες μαζί να αποτελούν μια ενότητα που εξελίσσεται.

Στην Τεχνόπολη του Δ. Αθηναίων, στην αίθουσα Δ6, στα πλαίσια του Fringe festival.

Ιδέα, εκτέλεση: Δέσποινα Χατζηπαυλίδου

Video: Ούρσουλα Κασσαβέτη

Μουσική: BroodingSideOfMadness

Γενική επιμέλεια: Μαριάννα Μακρή, Απόστολος Καρυδόγιαννης

Ημερομηνίες/ώρες: Τρίτη 16/6 , 22.00

Τετάρτη 17/6, 23.00

Πέμπτη 18/6, 22.30

Είσοδος: 10 euro. Πληροφορίες: www.fringefestival.gr www.ticketquest.gr