Μια σιωπή που έσπαζε από τα ουρλιαχτά της θύελλας (Μομπυ Ντικ 5)

.

"Σε τούτην-εδώ τη Νιού-Μπέντφορντ υπάρχει ένα Παρεκκλήσι του Φαλαινοθήρα και λίγοι είναι οι αγέρωχοι ψαράδες που, έτοιμοι να φύγουν σε λίγο για τον Ινδικό ή τον Ειρηνικό Ωκεανό, αμελούν να κάνουν μια κυριακάτικη επίσκεψη στο παρεκκλήσι αυτό. Εγώ ασφαλώς δεν αμέλησα.

Γυρίζοντας από την πρώτη μου πρωινή βόλτα, ξαναβγήκα έξω γι' αυτή την ειδική αποστολή. Ο καιρός είχε αλλάξει, το ανέφελο, ηλιόλουστο κρύο είχε γίνει ορμητικό νερόχιονο και καταχνιά. Τυλιγμένος στην τραχύμαλλη ζακέτα μου, από ύφασμα το λεγόμενο "αρκουδοτόμαρο", άνοιξα δρόμο ενάντια στην επίμονη θύελλα. Μπαίνοντας, βρήκα ένα μικρό αραιό εκκλησίασμα από ναυτικούς κι από γυναίκες και χήρες ναυτικών. Μια πνιγμένη σιωπή βασίλευε, που έσπαζε που-και-που μόνον από τα ουρλιαχτά της θύελλας. Κάθε σιωπηλός πιστός έμοιαζε να κάθεται σκόπιμα χώρια από τους άλλους, σαν να ήταν κάθε σιωπηλός πόνος ένα νησί, ακοινώνητος. Ο εφημέριος δεν είχε έρθει ακόμα, κι αυτά τα σιωπηλά νησιά αντρών και γυναικών κάθονταν εκειδά, έχοντας καρφωμένα τα μάτια σε μερικές μαρμάρινες πλάκες, με μαύρα πλαίσια, χτισμένες στον τοίχο, δεξιά και αριστερά από τον άμβωνα. Τρεις από δαύτες έγραφαν περίπου τα εξής...

___________________________________________

ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΗ
ΣΤΗ ΜΝΗΜΗ
ΤΟΥ

ΤΖΟΝ ΤΟΛΜΠΕΤ

που, στα δεκαοχτώ του, χάθηκε στη θάλασσα
κοντά στο Νησί της Ερήμωσης, ανοιχτά της Παταγωνίας,
την 1η Νοεμβρίου του 1836

ΑΥΤΗ Η ΠΛΑΚΑ
στήθηκε στη Μνήμη του
ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΔΕΛΦΗ ΤΟΥ
____________________________________________

ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΗ
ΣΤΗ ΜΝΗΜΗ
ΤΩΝ
ΡΟΜΠΕΡΤ ΛΟΝΓΚ, ΓΟΥΙΛΙΣ ΕΛΕΡΙ
ΝΕΪΘΑΝ ΚΟΛΜΑΝ, ΓΟΥΟΛΤΕΡ ΚΑΝΙ
ΣΕΘ ΜΕΪΣΙ ΚΑΙ ΣΑΜΙΟΥΕΛ ΓΚΛΙΓΚ

που ήταν πλήρωμα μιας από τις βάρκες

ΤΟΥ

ΠΛΟΙΟΥ ΕΛΙΖΑ

και που ρυμουλκημένοι από μια Φάλαινα χάθηκαν
στην περιοχή Όφσορ-Γκράουντ μες στον

ΕΙΡΗΝΙΚΟ

την 31η Δεκεμβρίου του 1839

ΑΥΤΗ ΤΗ ΜΑΡΜΑΡΙΝΗ ΠΛΑΚΑ

την έβαλαν εδώ οι συνάδελφοί τους

που σώθηκαν
_________________________________________

ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΗ
ΣΤΗ ΜΝΗΜΗ
ΤΟΥ
Μακαρίτη
ΚΑΠΕΤΑΝ - ΕΖΕΚΙΗΛ ΧΑΡΝΤΙ
που τον σκότωσε στην πλώρη της; βάρκας του
μια Σπερμοφάλαινα, στα παράλια της Ιαπωνίας
στις 3 Αυγούστου του 1833

ΑΥΤΗ Η ΠΛΑΚΑ
στήθηκε στη Μνήμη του
ΑΠΟ
ΤΗ ΧΗΡΑ ΤΟΥ
____________________________________________

...
Ω! συ που ο νεκρός σου είναι θαμμένος κάτω από την πράσινη χλόη, που στέκοντας ανάμεσα σε λουλούδια μπορείς να λες "εδώ, εδώ είναι θαμμένος ο αγαπημένος μου", δεν ξέρεις την ερημιά που φωλιάζει σαν πολυφίλητο κλωσοπούλι σε στήθια σαν αυτά. Τι πικρές απουσίες κρύβονται σε κείνες τις μαρμάρινες πλάκες με τα μαύρα πλαίσια που δε σκεπάζουν ούτε τις στάχτες έστω! Τι απελπισία κρύβεται σε κείνες τις ασάλευτες επιγραφές! Τι ανθρώπινα κενά, κενά που φαρμακώνουν τη ζωή, και τι αυθόρμητες απιστίες κρύβονται σε κείνες τις γραμμές που μοιάζουν να ροκανίζουν όλη την Πίστη και να αρνούνται αναστάσεις σε όσους χάθηκαν εδώ και κει χωρίς έναν τάφο..."
.