Δεν είμαι δυνατή στο γράψιμο. Μερικές φορές ψάχνω τις κατάλληλες λέξεις για να εκφραστώ και δεν μπορώ. Ότι γράφω εδώ είναι περισσότερο αποτέλεσμα σωματικών διαδικασιών, που έχουν σχέση με τη δουλειά μου. Εικόνες και λέξεις που αναρτώ απεικονίζουν σκέψεις και ιδέες που έχουν αξία χρηστική. Αυτό ίσως μοιάζει λίγο πεζό και στεγνό. Αλλά δεν το αισθάνομαι έτσι. Δεν υπάρχει ορμή αν τα δυο πόδια δεν πατούν γερά στη γη. Και δεν είναι ρεαλισμός αυτό... είναι η επιθυμία μου να αισθανθώ το πέταγμα, το ύψος ,τον αέρα, τον ουρανό και ότι υπάρχει πέρα απ' αυτόν...
14 σχόλια:
αφιερώνω αυτή την ανάρτηση στην πρωϊνή πτήση Αθήνα - Μαδρίτη (θα ήθελα να ήμουν και εγώ μαζί σου)
οόοχι!
Να σε χάναμε κι εσένα τόσες μέρες?
sally, έχω τρέλα με τα αεροπλάνα...
θα με χάνατε, ναι, είμαι άπιστη εγώ...:)))
Κι εγώ, κι εγώ... θα ήθελα να είμαι σε οποιαδήποτε πτήση (μέχρι και βραδυνή). Κι αν είναι δυνατό το αεροπλάνο να απογειώνεται και να προσγειώνεται συνέχεια. Να βλέπω τα σύννεφα από κάτω και να θέλω να κάνω βουτιά και να κυλιστώ πάνω τους.
Καλημέρα des, τα ζήλεψα τα σύννεφά σου.
daria, είναι σύννεφα που συναντιούναι...
για να φέρουν βροχή ;
για να ταξιδέψουν μαζί μέχρι να συναντήσουν κι άλλα κι άλλα ;
τι θα κάναμε χωρίς αυτά ;
όμορφη μέρα να έχεις...:)
Δεν υπάρχουν δυνατοί στο γράψιμο..
υπάρχουν μονο δυνατές στιγμές που σε κάνουν να γραφεις...
...τα άλλα είναι για τους γραφιαδες..
Τα ύψη ,
η αισθηση της πτώσης
και της αιώρησης χωρις το φοβο της επαφης με τον πατο και της διάλυσης
..με συναρπάζουν και μένα..
χρόνια τωρα!
Σε καταλαβαινω!
-flying..
Σ αυτόν τον ουρανό και γω θέλω να πετάξω
Πάσες φορές δεν το κάνα στα όνειρά μου...
Και μένα μου αρέσουν πολύ τα αεροπορικά ταξίδια
Η αίσθηση της απογείωσης ειναι καταπληκτική...
Οχι όμως και να σε χάσουμε κι εσένα
Κάποιοι πρέπει να μείνουν πίσω χαχαχα
κοτσυφοφιλάκια
όσιου!!!!
talisker και karaflokotsyfa
ασυναίσθητα έκανα την ανάρτηση
αλλά τώρα νοιώθω να με κυριεύει
αυτή η επιθυμία... τα μηνύματά σας
ακόμα περισσότερο δυναμώνουν την επιθυμία... ίσως δεν είναι το ίδιο το πέταγμα αλλά το άνοιγμα που φαντάζεσαι ότι θα νοιώσεις μέσα σε όλο αυτό το πλάτος... καμιά φορά αυτό το πλάτος το γεμίζει μια αγκαλιά και τότε προσγειώνεσαι γλυκά... η πτήσεις θέλουν μοναξιά νομίζω
γλυκιά μου Δέσποινα,
δεν υπάρχουν κατάλληλες λέξεις,
αλλά ψυχή...
με μια απλή πρόταση, μπορεί
να φανερώσεις το είναι σου...
εξάλλου τι τις θέλεις τις λέξεις,
αφού μπορείς ελεύθερα να πετάς...:)
καλό σου βράδυ κοριτσάκι...:)
Γωγώ μου καλή σου νύχτα
όνειρα γλυκά
... :)
να πετάς και να ανοίγεις τα φτερά σου και να αφήνεις τη γη ξέροντας πως σαν προσγειωθείς ξανά πιο καλά θα σταθείς και θα συνεχισεις.
Να ξέρεις πως θαυμάζω ολύ αυτό που ασχολείσαι και με πρώτη ευκαιρία θα σας επισκεφτώ μήπως και ανοίξω και γω τα φτερά που έχω καιρό...
και εγώ θαυμάζω όλους αυτούς που κάνουν όλα αυτά που εγώ δεν μπορώ...
με την κεραμική που ασχολείσαι να ξέρεις ότι θα έχεις αρκετά να μου πεις για το θέμα της επ-αφής...
καλό βράδυ
ναι...η δύναμη του αγίγματος θέλει προσοχή...γιατί κάθε φορά πρέπει να φαντάζεσαι...το αποτέλεσμα...
ναι. η διαφορά στον αυτοσχεδιασμό είναι ότι κάθε στιγμή είναι μια καινούργια στιγμή. όταν οδηγείς την κίνηση προς αυτό που έχεις φανταστεί χάνεις το και νουργιο που η κάθε αυτή στιγμή γεννά
και μαθαίνεις να εμπιστεύεσαι και να αποδέχεσαι το αποτέλεσμα
και η φαντασία και αυτά που μπορείς δεν έχουν όρια, τουλάχιστον όχι τα όρια του νου
πως είναι όταν τα χέρια σου είναι σε διάλογο με το υλικό ;
Δημοσίευση σχολίου