Άσκοπες οι εισαγωγές. Η γη ουρλιάζει, η γη διώκεται, ταπεινώνεται, με άπειρη γύμνια κι ασχήμια. Νικημένη από μαύρες ψυχές, που ζουν εδώ, ανάμεσά μας. Ψυχές με αδιάκοπη λύσσα για κέρδος, μόνο μαύρο κέρδος. Τους "ακούω" να γελούν... τρίβουν, τρίβουν τα χέρια τους ! Μαραθώνας, Ελευσίνα, Αυλίδα, Ασωπός... αδιάκοπη η καταστροφή. Αυξάνονται οι γενιές των δυσαρεστημένων σε αυτή την πόλη. Σκέφτομαι τους ανθρώπους που κινδύνεψαν μέσα στις φλόγες, που νικήθηκαν για άλλη μια φορά. Θα ξυπνούν τώρα αντικρύζοντας όλο αυτό το μαύρο. Αργότερα θα ξυπνούν από τον θόρυβο της μπουλντόζας που θα υψώνει ακόμα ένα κομψό τέρας ! Αυτό είναι το θέαμα του νέου ελληνικού πολιτισμού μας.
Το soundtrack της πόλης μου άλλαξε. Ένας άγνωστος θόρυβος με ξυπνά. Τι είναι; Τι είναι αυτός ο μακρόσυρτος μεταλλικός συριγμός που με ξεκουφαίνει και μου επιβάλλεται; (Να τώρα τον ακούω ξανά) Ααα. Είναι ο νέος ηλεκτρικός σιδηρόδρομος. Πιο γρήγορος μας είπαν, πιο ασφαλής, πιο αθόρυβος ! Θυμώνω και κάθε φορά που θα θυμώνω μαζί του θα θυμάμαι εκείνο τον παλιό ήχο του τρένου, που με την σειρά του κι αυτός, μου θύμιζε εκείνο το Dodes'kaden στην "Γειτονιά των καταφρονεμένων" του Ακίρα Κουροσάβα. Ανάμνηση μιας ανάμνησης.
......................................
(Εικόνες: Ernst Ludwig Kirchner, Christian Rohlfs, Emil Nolde, Aκίρα Κουροσάβα)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου