"Τενέμπρε" - "Tenebrae", 1982
Ντάριο Αρζέντο
"Ο Πήτερ Νηλ, ένας διάσημος συγγραφέας αστυνομικών μυθιστορημάτων, έρχεται στην Ρώμη με την ευκαιρία της δημοσίευσης του τελευταίου του βιβλίου. Μια σειρά από πρόσωπα του περιβάλλοντός του δολοφονούνται με ιδιαίτερα σαδιστικό τρόπο κι ο συγγραφέας νιώθει ηθικά υπεύθυνος γιατί ο δολοφόνος εμπνέεται από τις σελίδες των βιβλίων του. Μαζί με την γραμματέα του αρχίζει να ερευνά για την ανεύρεση του δολοφόνου και οι υποψίες του συγκεντρώνονται πάνω σ' ένα δημοσιογράφο, που επανειλημμένα έχει μιλήσει κατά του έργου του. Όλες οι ενδείξεις δείχνουν ότι είναι όντως αυτός ο δολοφόνος, όμως ο βίαιος θάνατός του δε θα σταματήσει τον χορό των εγκλημάτων.
Το Τενέμπρε σημαδεύει την επιστροφή του Ντάριο Αρζέντο στο στυλ των πρώτων του ταινιών (Το πουλί με τα κρυσταλλένια φτερά, Ο γάτος με τις 9 ουρές), που αποτελούν μια ιδιοφυή μίξη αστυνομικού θρίλερ μυστηρίου και καθαρόαιμης ταινίας τρόμου (οι Ιταλοί ονομάζουν αυτό το είδος giallo)...
Λιγότερο κιτς απ' ότι Οι 3 πύλες της κολάσεως ή η Σουσπίρια, αλλά πολύ πιο τρομακτικό σε σκηνές ωμής φρίκης, το Τενέμπρε κλείνει έναν κύκλο στο έργο του Αρζέντο, που έχει να κάνει με τον άξονα των πόλεων Νέα Υόρκη (3 πύλες της κολάσεως), περίχωρα Βερολίνου (Σουσπίρια) και Ρώμη (Τενέμπρε). Αλλά ας αφήσουμε να μιλήσει ένας ειδικός του θέματος που δεν είναι άλλος από τον Βαγγέλη Κοτρώνη:
"Όπως και ο Λάβκραφτ έτσι και ο Ντάριο Αρζέντο στηρίζεται σ' ένα απόκρυφο μαγικό βιβλίο που έχει γράψει κάποιος αλχημιστής των περασμένων αιώνων. "Τρεις αδελφές των δακρύων" είναι ο τίτλος του βιβλίου που ανακαλύπτει τυχαία μια νεαρή ποιήτρια. Μαθαίνει, και εμείς μαζί, πως υπάρχουν τρία σπίτια, τρεις Πόρτες για την Κόλαση. Το ένα στη Νέα Υόρκη για τη Μητέρα του Σκότους. Το άλλο στη Γερμανία για τη Μητέρα του Τρόμου. Και το τρίτο στη Ρώμη για τη Μητέρα των Δακρύων.
Ο Αρζέντο είναι κάτι περισσότερο από σαφής. Το Πέρασμα στην άλλη μεριά, στην άλλη μορφή συνείδησης θα γίνει μόνο μέσα από τη μαγική και καθοριστική λειτουργία του Φόνου. Ο φόνος γίνεται πράξη λατρείας, κάθαρση και οργασμός μαζί, συνουσία και θάνατος την ίδια στιγμή".
Οι φίλοι των ταινιών τρόμου σίγουρα θα ικανοποιηθούν από αυτή την τελετουργία του αίματος, έστω κι αν ο Αρζέντο ενδιαφέρεται ελάχιστα για την αληθοφάνεια της ιστορίας του. Το Τενέμπρε αποτελεί επίσης ένα στοχασμό πάνω στην αγωνία του καλλιτέχνη να εξορκίσει τα προσωπικά του φαντάσματα κι είναι κρίμα που ο Αρζέντο δεν εμβαθύνει αυτή την προβληματική, αρκούμενος σε μια ξεπερασμένη φροϋδική ψυχανάλυση."
("1916-1986 μια συλλογή ταινιών" του Παράλληλου Κυκλώματος Studio,
επιμέλεια και σύνταξη Μπ. Ακτσόγλου)
.
Ντάριο Αρζέντο
"Ο Πήτερ Νηλ, ένας διάσημος συγγραφέας αστυνομικών μυθιστορημάτων, έρχεται στην Ρώμη με την ευκαιρία της δημοσίευσης του τελευταίου του βιβλίου. Μια σειρά από πρόσωπα του περιβάλλοντός του δολοφονούνται με ιδιαίτερα σαδιστικό τρόπο κι ο συγγραφέας νιώθει ηθικά υπεύθυνος γιατί ο δολοφόνος εμπνέεται από τις σελίδες των βιβλίων του. Μαζί με την γραμματέα του αρχίζει να ερευνά για την ανεύρεση του δολοφόνου και οι υποψίες του συγκεντρώνονται πάνω σ' ένα δημοσιογράφο, που επανειλημμένα έχει μιλήσει κατά του έργου του. Όλες οι ενδείξεις δείχνουν ότι είναι όντως αυτός ο δολοφόνος, όμως ο βίαιος θάνατός του δε θα σταματήσει τον χορό των εγκλημάτων.
Το Τενέμπρε σημαδεύει την επιστροφή του Ντάριο Αρζέντο στο στυλ των πρώτων του ταινιών (Το πουλί με τα κρυσταλλένια φτερά, Ο γάτος με τις 9 ουρές), που αποτελούν μια ιδιοφυή μίξη αστυνομικού θρίλερ μυστηρίου και καθαρόαιμης ταινίας τρόμου (οι Ιταλοί ονομάζουν αυτό το είδος giallo)...
Λιγότερο κιτς απ' ότι Οι 3 πύλες της κολάσεως ή η Σουσπίρια, αλλά πολύ πιο τρομακτικό σε σκηνές ωμής φρίκης, το Τενέμπρε κλείνει έναν κύκλο στο έργο του Αρζέντο, που έχει να κάνει με τον άξονα των πόλεων Νέα Υόρκη (3 πύλες της κολάσεως), περίχωρα Βερολίνου (Σουσπίρια) και Ρώμη (Τενέμπρε). Αλλά ας αφήσουμε να μιλήσει ένας ειδικός του θέματος που δεν είναι άλλος από τον Βαγγέλη Κοτρώνη:
"Όπως και ο Λάβκραφτ έτσι και ο Ντάριο Αρζέντο στηρίζεται σ' ένα απόκρυφο μαγικό βιβλίο που έχει γράψει κάποιος αλχημιστής των περασμένων αιώνων. "Τρεις αδελφές των δακρύων" είναι ο τίτλος του βιβλίου που ανακαλύπτει τυχαία μια νεαρή ποιήτρια. Μαθαίνει, και εμείς μαζί, πως υπάρχουν τρία σπίτια, τρεις Πόρτες για την Κόλαση. Το ένα στη Νέα Υόρκη για τη Μητέρα του Σκότους. Το άλλο στη Γερμανία για τη Μητέρα του Τρόμου. Και το τρίτο στη Ρώμη για τη Μητέρα των Δακρύων.
Ο Αρζέντο είναι κάτι περισσότερο από σαφής. Το Πέρασμα στην άλλη μεριά, στην άλλη μορφή συνείδησης θα γίνει μόνο μέσα από τη μαγική και καθοριστική λειτουργία του Φόνου. Ο φόνος γίνεται πράξη λατρείας, κάθαρση και οργασμός μαζί, συνουσία και θάνατος την ίδια στιγμή".
Οι φίλοι των ταινιών τρόμου σίγουρα θα ικανοποιηθούν από αυτή την τελετουργία του αίματος, έστω κι αν ο Αρζέντο ενδιαφέρεται ελάχιστα για την αληθοφάνεια της ιστορίας του. Το Τενέμπρε αποτελεί επίσης ένα στοχασμό πάνω στην αγωνία του καλλιτέχνη να εξορκίσει τα προσωπικά του φαντάσματα κι είναι κρίμα που ο Αρζέντο δεν εμβαθύνει αυτή την προβληματική, αρκούμενος σε μια ξεπερασμένη φροϋδική ψυχανάλυση."
("1916-1986 μια συλλογή ταινιών" του Παράλληλου Κυκλώματος Studio,
επιμέλεια και σύνταξη Μπ. Ακτσόγλου)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου