Θεωρείστε μάστορας του αυτοσχεδιασμού. Είναι αυτό ένα γνώρισμα του χαρακτήρα σας που τροφοδοτείται από τη μουσική; Ή είστε από τους τύπους που ακολουθούσαν πάντα τις παρορμήσεις και το ένστικτό τους;
-Νομίζω ότι στη ζωή όλοι αυτοσχεδιάζουμε ως έναν βαθμό, απλώς υπάρχει μια μυθολογία σχετικά με τον αυτοσχεδιασμό στην τζαζ. Ένα χαρακτηριστικό στιγμιότυπο υπάρχει στην ταινία "Μεσάνυχτα και κάτι', όπου ένας θαυμαστής πλησιάζει τον Ντέξτερ Γκόρντον και του λέει ότι έπαιξε σαν θεός. Θα σας πω, όμως, το εξής: Εσείς τώρα μου κάνατε μια ερώτηση στα αγγλικά, που υποπτεύομαι ότι δεν είναι η μητρική σας γλώσσα, και φαντάζομαι ότι δεν σκεφτόσασταν "τώρα θα βάλω το ρήμα, μετά το ουσιαστικό κ.ο.κ.", όμως μου θέσατε μια ερώτηση πολύ όμορφα και είμαι σίγουρος ότι δεν την διαβάσατε όπως ακριβώς την είχατε γράψει, απλώς ξέρατε τι θέλατε να ρωτήσετε και το κάνατε. Έτσι είναι και όταν παίζεις μουσική, δεν είναι ζήτημα χαρακτήρα. Σημασία έχει το θέμα, το να έχεις κάτι να πεις, και όχι η διαδικασία. Στη νεότερη γενιά υπάρχει απίστευτη ευφράδεια στη μουσική έκφραση, αλλά όχι αρκετές ιστορίες. Αυτό που ψάχνω τώρα είναι να μου πει κάποιος κάτι που δεν ξέρω ήδη και αυτό είναι πολύ σπάνιο. Ο Χέρμπι Χάνκοκ, έχει τη δική του φωνή, ξέρεις τι θα ακούσεις όταν πας να τον δεις, αλλά συνθέτει τα πράγματα με νέο τρόπο κάθε φορά, αλλάζει τα δεδομένα της αφήγησης. Σου λέει μια ιστορία και σε βάζει στον κόσμο του. Αυτό λοιπόν, που έχει σημασία είναι να είναι κάποιος ενδιαφέρων, έτσι ώστε να σε γοητεύουν οι ιστορίες του, και όχι άψογος τεχνικά.
(απόσπασμα από συνέντευξη στο "έψιλον" της "ελευθεροτυπίας", 27/11/11, στον Γιώργο Νάστο)
.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου