( έργο του Peter Callesen που ανακάλυψα μέσω του msaz )
14 σχόλια:
Ανώνυμος
είπε...
Τι μένει; Αυτό που ήταν και πρίν, όχι όμως ακριβώς το ίδιο. Σε άλλη θέση και σε άλλες συντεταγμένες στην καμπύλη των συναισθήμάτων. Πιο ψηλά ή πιό χαμηλά, εξαρτάται.. Καλημέρα..:)
Νομίζω, για πολούς, αυτές οι μέρες, είναι δύσκολες. Τους έρχονται, εικόνες και συναισθήματα, συνειρμικά, ταυτισμένα με την ημέρα, αυτή. Συνήθως είναι αμφιθυμικά, μάλλον, παρελθόντα θυμίζουν. Αν για κάποιους δεν είναι γιορτή.. σαν μνημόσυνο τις βλέπω.
Ηθοποιός, σκηνοθέτης, και χορεύτρια αυτοσχεδιασμού. Διδάσκει Contact Improvisation από το 2005. Με την δουλειά της στοχεύει στην έκφραση της προσωπικής ελευθερίας, γειώνοντας - συνειδητά και χωρίς όρια - στο σώμα, κάθε άλλη ψυχική ή πνευματική παρόρμηση που προκύπτει κατά την δημιουργική διεργασία. Σπούδασε σκηνοθεσία στην σχολή του Λυκούργου Σταυράκου και υποκριτική με δασκάλους τον Ακη Δαβή, Ρούλα Πατεράκη και Μίρκα Γιεμεντζάκη. Μαθήτευσε δίπλα στην Χριστίνα Κλεισιούνη πάνω στο contact improvisation, και σε release techniques. Εκπαιδεύτηκε στην Authentic Movement από την Ελένη Λεβίδη. Δημιουργεί παραστάσεις κινητικού αυτοσχεδιασμού και Αυθεντικής κίνησης με την ομάδα "3=4". Έχει δουλέψει στον κινηματογράφο και το θέατρο και είναι μέλος της ομάδας "Nova Melancholia". Πρόσφατες παραγωγές είναι: «Τα Χρόνια της Αθωότητας» (Στέγη Ιδρύματος Ωνάση 2017), «Θερμά θαλάσσια λουτρά» (Φεστιβάλ Αθηνών 2017). Χορογράφησε σε Βερολίνο και Αθήνα το "Cut project" του θεάτρου "Εντροπία". Σκηνοθετεί την ομάδα οροθετικών στις φυλακές Κορυδαλλού.
14 σχόλια:
Τι μένει;
Αυτό που ήταν και πρίν, όχι όμως ακριβώς το ίδιο.
Σε άλλη θέση και σε άλλες συντεταγμένες στην καμπύλη των συναισθήμάτων.
Πιο ψηλά ή πιό χαμηλά, εξαρτάται..
Καλημέρα..:)
ποτέ ακριβώς το ίδιο, ναι σπίθα :)
Συνήθως πιο χαμηλά...
Νομίζω, για πολούς, αυτές οι μέρες, είναι δύσκολες. Τους έρχονται, εικόνες και συναισθήματα, συνειρμικά, ταυτισμένα με την ημέρα, αυτή. Συνήθως είναι αμφιθυμικά, μάλλον, παρελθόντα θυμίζουν.
Αν για κάποιους δεν είναι γιορτή..
σαν μνημόσυνο τις βλέπω.
μένει το χρώμα και όχι η είκονα.μένει η αίσθηση της δημιουργίας και όχι απλά το αποτελέσμα.μένει το συναίσθημα.να'σαι καλά.
γιορτή και αύριο.
και μεθαύριο.
ωραία δουλειά αυτός ο Callesen.
έτσι ιδανικό όπως τον θέλουμε τον έρωτα, ναι πιο χαμηλά άννα, αλλά και πάλι ξυπνάμε μιας και τον έχουμε ανάγκη όπως και να ναι
είναι η μέρα που μας θυμίζει ότι κάτι μας λείπει, σπίθα
subir ρομαντικό σε βρίσκω, μμμ , δεν είναι κι άσχημα αυτό
panopti, δεν σε πιστεύω ! ο έρωτας δεν είναι γιορτή.
Έτσι είναι..
υπεροχος πίνακας!-υπέροχο πόστ.
ΔΕΝ ξέρω τι μένει.ΑΛΛΑ ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΔΡΟΜΟΣ!!!xxxm
miam miam καλό μας ύπνο... και που ξέρεις που θα βρεθούμε όταν ξυπνήσουμε :)
σπίθα, καληνύχτα και σε σένα, αλλά σε παρακαλώ όχι Μπέκετ στο κρεβάτι !
Mόνο..Σέξπηρ!
Καληνύχτα..
:)
:)))
"your loyalty is not to me
but to the stars above"
Happy valentine's day...
From Bob Dylan's "one more cup of cofee"
Σήμερα να δεις γιορτή που είναι! Τσικνοπέμπτη γαρ!
Κι όσον αφορά τον έρωτα, δεν είναι τυχαίο πως ισχυρίζονται ότι περνάει από το στομάχι... :):)
Δημοσίευση σχολίου