συνέχεια από
13 - Στον αφηγητή γενικά παρατηρούμε μια ηρεμία και αυτοπεποίθηση, σιγουριά για ότι διηγείται. Σε σκηνές φρικώδεις ξέρουν να διατηρούν το κλίμα εμπιστοσύνης και ασφάλειας.
14 - Λόγος _ Χέρια, μιλούν, δραματοποιούν _ Σώμα
15 - Στο παραμύθι δεν περιγράφουμε, δεν κάνουμε θεωρητικές αποτιμήσεις, αλλά δείνουμε ενέργειες, πράξεις. Ο λόγος παρουσιάζεται με τρόπο "εικαστικό".
Δεν λογικοποιούμε, ζωγραφίζουμε.
Παράσταση της ενέργειας της ομορφιάς, όχι περιγραφή του ωραίου.
16 - Ανθρώπινη λάμπουσα ομιλία.
17 - Μέχρι τώρα στις δραματοποιήσεις λείπει εκείνο το συνεκτικό στοιχείο, η μέθεξη θα λέγαμε, που θα μεταστοιχείωνε το λόγο σε κίνηση και εικόνα.
Το Θέατρο για παράδειγμα, ενώ αποδίδει το ύφος του αφηγήματος στα διαλογικά μέρη, υστερεί χαρακτηριστικά στο κλίμα, κι αυτό γιατί κινείται μέσα στον τρισδιάστατο χώρο, χώρο κατ' εξοχήν πραγματικό.
Ο κινηματογράφος (ιδιαίτερα τα κινούμενα σχέδια*) κατορθώνει να μεταδόσει κάτι από το κλίμα και το λόγο του παραμυθιού, αλλά υστερεί στην αμεσότητα. Ο τεχνολογικός εξοπλισμός του και η οικονομική του δύναμη δεν μπόρεσαν να αναπληρώσουν την ανάσα του αφηγήματος.
..........................................................................................................
*Τα λόγια αυτά του Μερακλή γράφτηκαν όταν ακόμα τα κινούμενα σχέδια ήταν μονοδιάστατα. Σήμερα φαντάζομαι ότι με την εξέλιξή τους, η απόσταση από μια απόδοση κοντά στο πνεύμα του παραμυθιού θα έχει μεγαλώσει (όπου παραμύθι εννοώ το Λαϊκό Παραμύθι).
.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου