(κλικ)
Χωρίς αναισθησιολόγους για δεύτερη μέρα ο Νομός Λασιθίου
Πριν από 50 δευτερόλεπτα
Παρασκευή 23 Απριλίου 2010
Τρίτη 20 Απριλίου 2010
24... Χιροσίμα αγάπη μου.
(κλικ)
"Χιροσίμα αγάπη μου" - "Hiroshima mon amour", 1959
Αλαίν Ρεναί
"Μια ταινία σταθμός στην ιστορία του κινηματογράφου, για τη νέα αντίληψη του χρόνου, του μοντάζ και της αφήγησης που φέρνει, κι ίσως η καλύτερη δημιουργία του κινήματος της νουβέλ-βαγκ. Μια Γαλλίδα ηθοποιός βρίσκεται για μερικές μέρες στην ανοικοδομημένη Χιροσίμα για να πάρει μέρος σ' ένα φίλμ ειρηνιστικού περιεχομένου. Εκεί θα γνωρίσει ένα Γιαπωνέζο αρχιτέκτονα και θα ζήσει για 24 ώρες έναν τρελό έρωτα μαζί του. Για την ηρωίδα του Ρεναί ο έρωτας είναι ενιαίος και αδιαίρετος. Η νέα σχέση που ταράζει τη ζωή της, ανακαλεί εικόνες από την ερωτική ιστορία της μ' έναν Γερμανό στρατιώτη στη διάρκεια του Β΄Παγκόσμιου Πολέμου... Το παρελθόν της ηρωίδας συναντάει το παρελθόν της Χιροσίμα: Η πόλη βιώνει το τραύμα του πυρηνικού ολέθρου, η ηρωίδα κουβαλάει την τραυματική εμπειρία ενός έρωτα που διακόπηκε βίαια στο παρελθόν.
Για τον Ρεναί η πραγματικότητα της Γαλλίδας ηθοποιού είναι εξίσου αληθινή με την πραγματικότητα που διαδραματίζεται στο παρόν της πόλης. Η γυναίκα θυμάται την κατακραυγή που ξεσήκωσε ο εφηβικός της έρωτας... την τιμωρία της μετά την απελευθέρωση, την εν ψυχρώ δολοφονία του εραστή της από τους συμπολίτες της. Η ανάμνηση του φρικτού αυτού γεγονότος που σημάδεψε τη ζωή της, της επιτρέπει για πρώτη φορά να αντιληφθεί άμεσα το τραύμα που βιώνει η Χιροσίμα. Την αποκάλυψη που δεν κατόρθωσαν να της προσφέρουν τα άψυχα τεκμήρια του πυρηνικού ολοκαυτώματος... την προσφέρει η ανάμνηση...
Οι εικόνες της νυχτερινής Χιροσίμα, τα φρικιαστικά επίκαιρα με τα θύματα της βόμβας, οι ερωτικές σκηνές, οι λογοτεχνικοί διάλογοι της Μαργκερίτ Ντυράς, τα περάσματα του χρόνου από το παρόν στο παρελθόν (τούτη η ιδιοφυής σύνδεση του ατομικού και του συλλογικού δράματος), η ανεξαρτητοποίηση της ηχητικής μπάντας από την εικόνα και τις καθαρά αφηγηματικές λειτουργίες, δημιουργούν μια μοναδική οπτικοακουστική σύνθεση σε λυρισμό και δραματική δύναμη, που κυριολεκτικά σόκαρε το κοινό της εποχής. Ο Αλαίν Ρεναί επιβλήθηκε παγκόσμια ως ο κατεξοχήν σκηνοθέτης της μνήμης, που έδωσε ταυτόχρονα στο μοντάζ την παλιά του σημασία και σπουδαιότητα. Με το πέρασμα του χρόνου το Χιροσίμα αγάπη μου μοιάζει με έργο που δεν γερνά, αλλά που συνεχίζει να συγκλονίζει τον σημερινό θεατή και να επηρεάζει το ίδιο τη νεότερη γενιά σκηνοθετών."
("Studio, 1916-1986, μια συλλογή ταινιών" επιμέλεια κειμένων Μπάμπης Ακτσόγλου)
Αλαίν Ρεναί
"Μια ταινία σταθμός στην ιστορία του κινηματογράφου, για τη νέα αντίληψη του χρόνου, του μοντάζ και της αφήγησης που φέρνει, κι ίσως η καλύτερη δημιουργία του κινήματος της νουβέλ-βαγκ. Μια Γαλλίδα ηθοποιός βρίσκεται για μερικές μέρες στην ανοικοδομημένη Χιροσίμα για να πάρει μέρος σ' ένα φίλμ ειρηνιστικού περιεχομένου. Εκεί θα γνωρίσει ένα Γιαπωνέζο αρχιτέκτονα και θα ζήσει για 24 ώρες έναν τρελό έρωτα μαζί του. Για την ηρωίδα του Ρεναί ο έρωτας είναι ενιαίος και αδιαίρετος. Η νέα σχέση που ταράζει τη ζωή της, ανακαλεί εικόνες από την ερωτική ιστορία της μ' έναν Γερμανό στρατιώτη στη διάρκεια του Β΄Παγκόσμιου Πολέμου... Το παρελθόν της ηρωίδας συναντάει το παρελθόν της Χιροσίμα: Η πόλη βιώνει το τραύμα του πυρηνικού ολέθρου, η ηρωίδα κουβαλάει την τραυματική εμπειρία ενός έρωτα που διακόπηκε βίαια στο παρελθόν.
Για τον Ρεναί η πραγματικότητα της Γαλλίδας ηθοποιού είναι εξίσου αληθινή με την πραγματικότητα που διαδραματίζεται στο παρόν της πόλης. Η γυναίκα θυμάται την κατακραυγή που ξεσήκωσε ο εφηβικός της έρωτας... την τιμωρία της μετά την απελευθέρωση, την εν ψυχρώ δολοφονία του εραστή της από τους συμπολίτες της. Η ανάμνηση του φρικτού αυτού γεγονότος που σημάδεψε τη ζωή της, της επιτρέπει για πρώτη φορά να αντιληφθεί άμεσα το τραύμα που βιώνει η Χιροσίμα. Την αποκάλυψη που δεν κατόρθωσαν να της προσφέρουν τα άψυχα τεκμήρια του πυρηνικού ολοκαυτώματος... την προσφέρει η ανάμνηση...
Οι εικόνες της νυχτερινής Χιροσίμα, τα φρικιαστικά επίκαιρα με τα θύματα της βόμβας, οι ερωτικές σκηνές, οι λογοτεχνικοί διάλογοι της Μαργκερίτ Ντυράς, τα περάσματα του χρόνου από το παρόν στο παρελθόν (τούτη η ιδιοφυής σύνδεση του ατομικού και του συλλογικού δράματος), η ανεξαρτητοποίηση της ηχητικής μπάντας από την εικόνα και τις καθαρά αφηγηματικές λειτουργίες, δημιουργούν μια μοναδική οπτικοακουστική σύνθεση σε λυρισμό και δραματική δύναμη, που κυριολεκτικά σόκαρε το κοινό της εποχής. Ο Αλαίν Ρεναί επιβλήθηκε παγκόσμια ως ο κατεξοχήν σκηνοθέτης της μνήμης, που έδωσε ταυτόχρονα στο μοντάζ την παλιά του σημασία και σπουδαιότητα. Με το πέρασμα του χρόνου το Χιροσίμα αγάπη μου μοιάζει με έργο που δεν γερνά, αλλά που συνεχίζει να συγκλονίζει τον σημερινό θεατή και να επηρεάζει το ίδιο τη νεότερη γενιά σκηνοθετών."
("Studio, 1916-1986, μια συλλογή ταινιών" επιμέλεια κειμένων Μπάμπης Ακτσόγλου)
Κυριακή 11 Απριλίου 2010
ένα ναυάγιο στη Σκύρο κ.ά.
.
"Ήτανε ντάλα μεσημέρι κι έδειξε μεσάνυχτα.
Έλεγε η μάνα του παιδιού: "Καμάρι μου, κοιμήσου".
Όμως τα μάτια μείνανε του καθενός ορθάνοιχτα
τότε που η ώρα ζύγιαζε με ατσάλι το κορμί σου."
Ν. Καββαδίας
.
Έλεγε η μάνα του παιδιού: "Καμάρι μου, κοιμήσου".
Όμως τα μάτια μείνανε του καθενός ορθάνοιχτα
τότε που η ώρα ζύγιαζε με ατσάλι το κορμί σου."
Ν. Καββαδίας
.
Παρασκευή 9 Απριλίου 2010
23... Η γειτονιά των καταφρονεμένων.
(κλικ)
"Η γειτονιά των καταφρονεμένων" - "Dodes'kaden", 1970
Ακίρα Κουροσάβα
"Για πρώτη φορά εδώ, ο Κουροσάβα χρησιμοποιεί το χρώμα, για πρώτη φορά επίσης γυρίζει μια ταινία εξολοκλήρου σε στούντιο, ενώ εγκαταλείπει το σινεμασκόπ για το νορμάλ κάδρο, και στο άκρως στυλιζαρισμένο τρισδιάστατο ντεκόρ χρησιμοποιεί εναλλακτικά μια δισδιάστατη θεατρική σκηνογραφία. Ακόμα, όσον αφορά την αφηγηματική δομή, εγκαταλείπει τον κεντρικό ήρωα για χατήρι μιας ομάδας δραματουργικά ισότιμων προσώπων πράγμα που έχει σαν συνέπεια ένα αφηγηματικό στυλ γραμμικό, χωρίς τις κορυφώσεις του παραδοσιακού "κυκλικού δράματος".
Το Ντο ντεσκά ντεν σημαδεύει επίσης, μια στροφή όσον αφορά την προβληματική του σκηνοθέτη: Ο χριστιανικής καταγωγής ανθρωπισμός του που στα άλλα του φιλμ ήταν μια ακαθόριστη "περιρρέουσα ατμόσφαιρα" εδώ γίνεται το κύριο ιδεολογικό μοτίβο.
Το σενάριο παρμένο από μυθιστόρημα του Σουγκόρο Γιαμαμότο, δεν είναι παρά μια αλυσίδα σύντομων επεισοδίων που όλα αναφέρονται στη ζωή μιας ομάδας λούμπεν προλετάριων, οι οποίοι ζουν σε έναν τενεκεδομαχαλά, κάπου στην Ιαπωνία. Τούτοι οι πλήρως εξαθλιωμένοι δεν στερούνται ωστόσο μιας κάποιας ποίησης. Κι έτσι μέσα από την "φωτογένεια της αθλιότητας" η τυπική στον Κουροσάβα απαισιοδοξία ντύνεται έναν αισιόδοξο μανδύα...
Ο Κουροσάβα, ένας καλός μελετητής της κλασσικής ρωσικής λογοτεχνίας, φαίνεται πως επιχειρεί εδώ να μονιάσει τα αμόνοιαστα: Τον Γκόρκυ με τον Ντοστογιέφσκυ, δηλαδή την κριτική περιγραφή της αθλιότητας, με την χριστιανική αποδοχή της, υπό την μορφή μοίρας..."
(Βασίλη Ραφαηλίδη, "Λεξικό ταινιών" τόμος 2ος, Εκδόσεις Αιγόκερως)
.
Ακίρα Κουροσάβα
"Για πρώτη φορά εδώ, ο Κουροσάβα χρησιμοποιεί το χρώμα, για πρώτη φορά επίσης γυρίζει μια ταινία εξολοκλήρου σε στούντιο, ενώ εγκαταλείπει το σινεμασκόπ για το νορμάλ κάδρο, και στο άκρως στυλιζαρισμένο τρισδιάστατο ντεκόρ χρησιμοποιεί εναλλακτικά μια δισδιάστατη θεατρική σκηνογραφία. Ακόμα, όσον αφορά την αφηγηματική δομή, εγκαταλείπει τον κεντρικό ήρωα για χατήρι μιας ομάδας δραματουργικά ισότιμων προσώπων πράγμα που έχει σαν συνέπεια ένα αφηγηματικό στυλ γραμμικό, χωρίς τις κορυφώσεις του παραδοσιακού "κυκλικού δράματος".
Το Ντο ντεσκά ντεν σημαδεύει επίσης, μια στροφή όσον αφορά την προβληματική του σκηνοθέτη: Ο χριστιανικής καταγωγής ανθρωπισμός του που στα άλλα του φιλμ ήταν μια ακαθόριστη "περιρρέουσα ατμόσφαιρα" εδώ γίνεται το κύριο ιδεολογικό μοτίβο.
Το σενάριο παρμένο από μυθιστόρημα του Σουγκόρο Γιαμαμότο, δεν είναι παρά μια αλυσίδα σύντομων επεισοδίων που όλα αναφέρονται στη ζωή μιας ομάδας λούμπεν προλετάριων, οι οποίοι ζουν σε έναν τενεκεδομαχαλά, κάπου στην Ιαπωνία. Τούτοι οι πλήρως εξαθλιωμένοι δεν στερούνται ωστόσο μιας κάποιας ποίησης. Κι έτσι μέσα από την "φωτογένεια της αθλιότητας" η τυπική στον Κουροσάβα απαισιοδοξία ντύνεται έναν αισιόδοξο μανδύα...
Ο Κουροσάβα, ένας καλός μελετητής της κλασσικής ρωσικής λογοτεχνίας, φαίνεται πως επιχειρεί εδώ να μονιάσει τα αμόνοιαστα: Τον Γκόρκυ με τον Ντοστογιέφσκυ, δηλαδή την κριτική περιγραφή της αθλιότητας, με την χριστιανική αποδοχή της, υπό την μορφή μοίρας..."
(Βασίλη Ραφαηλίδη, "Λεξικό ταινιών" τόμος 2ος, Εκδόσεις Αιγόκερως)
.
Τετάρτη 7 Απριλίου 2010
.
"Η λαϊκή έκφραση είναι ο θαυμαστός καρπός της ανθρώπινης προσωπικότητας, όπου ο νους κι όλες εκείνες οι ευαίσθητες ιδιότητες της ανθρώπινης ψυχής, που, όπως λέει ο Chestov, "δεν ανακαλυφθήκανε ακόμη από την ψυχολογία και που θ' αποδειχθεί πως ήτανε πάντα κι είναι η πηγή των τελευταίων μεταφυσικών αποκαλύψεων", ενεργούνε ωσάν ένα αδιάσπαστο σύνολο. Στην μυθική τούτη κατάσταση, που δεν τη διέσπασε ακόμη ο εγκέφαλος, ζητώντας εγωιστικά να σφετερισθεί και να υποκαταστήσει το έργο των διαισθητικών δυνάμεων κι όπου, όπως είπα, υποκείμενο και αντικείμενο είναι ένα, επιτελείται η πλέρια εκείνη προς τους νόμους της εσωτερικής και της εξωτερικής πραγματικότητας υπακοή, που είναι εχέγγυο της αλήθειας.
Και τον όρο τούτο δε θα τον πάρουμε με μιαν εκδοχή δουλικότητας ή παθητικότητας. Αντίθετα, πρέπει να φανταστούμε τόσο πιο ελεύθερες τις δυνάμεις του ανθρώπου όσο ενεργά θα μπορέσουν ν' ανταποκριθούν προς τις επιταγές που θα δεχθούν από τις εσωτερικές φωνές που τις καθοδηγούνε".
Δ. Πικιώνης
.
"Η λαϊκή έκφραση είναι ο θαυμαστός καρπός της ανθρώπινης προσωπικότητας, όπου ο νους κι όλες εκείνες οι ευαίσθητες ιδιότητες της ανθρώπινης ψυχής, που, όπως λέει ο Chestov, "δεν ανακαλυφθήκανε ακόμη από την ψυχολογία και που θ' αποδειχθεί πως ήτανε πάντα κι είναι η πηγή των τελευταίων μεταφυσικών αποκαλύψεων", ενεργούνε ωσάν ένα αδιάσπαστο σύνολο. Στην μυθική τούτη κατάσταση, που δεν τη διέσπασε ακόμη ο εγκέφαλος, ζητώντας εγωιστικά να σφετερισθεί και να υποκαταστήσει το έργο των διαισθητικών δυνάμεων κι όπου, όπως είπα, υποκείμενο και αντικείμενο είναι ένα, επιτελείται η πλέρια εκείνη προς τους νόμους της εσωτερικής και της εξωτερικής πραγματικότητας υπακοή, που είναι εχέγγυο της αλήθειας.
Και τον όρο τούτο δε θα τον πάρουμε με μιαν εκδοχή δουλικότητας ή παθητικότητας. Αντίθετα, πρέπει να φανταστούμε τόσο πιο ελεύθερες τις δυνάμεις του ανθρώπου όσο ενεργά θα μπορέσουν ν' ανταποκριθούν προς τις επιταγές που θα δεχθούν από τις εσωτερικές φωνές που τις καθοδηγούνε".
Δ. Πικιώνης
.
Δευτέρα 5 Απριλίου 2010
22... Μέσα στους ελαιώνες
(κλικ)
"Μέσα στους ελαιώνες" - "Zire darakhatan zeyton", 1994
Αμπάς Κιαροστάμι
Ο Κιαροστάμι μπλέκοντας αξεδιάλυτα την τέχνη με τη ζωή και την πραγματικότητα με την αναπαράσταση, δημιουργεί μια ταινία, στο ενδιάμεσο του ντοκυμαντερ και της μυθοπλασίας, γύρω από τη δυνατότητα του κινηματογράφου να συλαμβάνει, και όχι μόνο να αναπαριστά την πραγματική ζωή. Ο Ιρανός σκηνοθέτης με απλότητα, ποιητική δύναμη και παρθένο βλέμμα καταγράφει την συναισθηματική ένταση και την αόρατη παρουσία της ερωτικής επιθυμίας. Η τελική σκηνή με το νεαρό να ακολουθεί την κοπέλα μέσα στα λιόδενδρα, περιμένοντας το πολυπόθητο ναι, στον έρωτά του, είναι ίσως μία απ τις πιο ποιητικές εκδοχές ερωτικής προσέγγισης, που μας έδωσε τα τελευταία χρόνια ο κινηματογράφος.
(πηγή: http://www.filmfestival.gr/tributes/1999-2000/immortal/immortal_film.html )
Αμπάς Κιαροστάμι
Ο Κιαροστάμι μπλέκοντας αξεδιάλυτα την τέχνη με τη ζωή και την πραγματικότητα με την αναπαράσταση, δημιουργεί μια ταινία, στο ενδιάμεσο του ντοκυμαντερ και της μυθοπλασίας, γύρω από τη δυνατότητα του κινηματογράφου να συλαμβάνει, και όχι μόνο να αναπαριστά την πραγματική ζωή. Ο Ιρανός σκηνοθέτης με απλότητα, ποιητική δύναμη και παρθένο βλέμμα καταγράφει την συναισθηματική ένταση και την αόρατη παρουσία της ερωτικής επιθυμίας. Η τελική σκηνή με το νεαρό να ακολουθεί την κοπέλα μέσα στα λιόδενδρα, περιμένοντας το πολυπόθητο ναι, στον έρωτά του, είναι ίσως μία απ τις πιο ποιητικές εκδοχές ερωτικής προσέγγισης, που μας έδωσε τα τελευταία χρόνια ο κινηματογράφος.
(πηγή: http://www.filmfestival.gr/tributes/1999-2000/immortal/immortal_film.html )
Κυριακή 4 Απριλίου 2010
21... Μπόνι και Κλάιντ
(κλικ)
"Μπόνι και Κλάιντ" - "Bonnie and Clyde", 1967
Άρθουρ Πεν
Ληστείες τραπεζών, κλοπές αυτοκινήτων και φόνοι, συνθέτουν το βιογραφικό της Μπόνι Πάρκερ και του Κλάιντ Μπάροου, δύο από τους πιο διάσημους κακοποιούς, που έμειναν στην ιστορία ως το θρυλικό ζευγάρι των «Μπόνι και Κλάιντ». Επί τέσσερα χρόνια, είχαν γίνει ο φόβος κι ο τρόμος των νοτιοδυτικών Πολιτειών της Αμερικής. Τα κατορθώματά τους φιγουράριζαν στα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων και προσέλκυαν το ενδιαφέρον των αναγνωστών.
Η Μπόνι γεννήθηκε την 1η Οκτωβρίου του 1910 στη Ροβέντα του Τέξας. Με ύψος μόλις 1,47 μ. ήταν μία ατρόμητη λησταρχίνα, που λάτρευε το δημιουργικό γράψιμο και τις τέχνες. Στα 16 της παντρεύτηκε τον Ρέι Θόρντον, ο οποίος στην πρώτη επέτειο του γάμου τους καταδικάστηκε σε φυλάκιση 55 ετών. Λόγω οικονομικής δυσχέρειας, η έφηβη Μπόνι έπιασε δουλειά ως σερβιτόρα και αποκατέστησε τις σχέσεις της με την οικογένειά της στο Ντάλας.
Γεννημένος στις 24 Μαρτίου του 1909, στο Τέλικο του Τέξας, ο Κλάιντ ήταν μέλος μιας πολύτεκνης φτωχής αγροτικής οικογένειας. Η «σταδιοδρομία» του στο έγκλημα ξεκίνησε το 1926, όταν συνελήφθη για πρώτη φορά για κλοπή αυτοκινήτου. Απτόητος, συνέχισε τα επόμενα τέσσερα χρόνια με ληστείες και κλοπές, στο Ντάλας. Λίγο μετά τη γνωριμία του με την Μπόνι, συνελήφθη και οδηγήθηκε στη φυλακή. Δοκίμασε να αποδράσει, αλλά συνελήφθη και πάλι μία εβδομάδα αργότερα στο Οχάιο. Έτσι, παρέμεινε έγκλειστος έως το 1932.
Μετά την απελευθέρωσή του, δοκίμασε να κλέψει ένα αυτοκίνητο στο Τέξας, μαζί με την Μπόνι. Καταδιώχθηκαν από την αστυνομία και η Μπόνι κατάφερε να διαφύγει. Ο Κλάιντ, όμως, οδηγήθηκε και πάλι στη φυλακή για μερικούς μήνες.
Όταν αποφυλακίστηκε, τον Ιούνιο του 1932, ανέλαβαν μαζί την ηγεσία μιας μικρής ομάδας κακοποιών, που αργότερα έγινε γνωστή ως η «Συμμορία του Μπάροου». Από τα πιο κακόφημα μέλη της ήταν ο αδελφός του Κλάιντ, Μπακ, και η σύζυγός του Μπλανς. Κατά τη διάρκεια μιας εφόδου της αστυνομίας κοντά στην πόλη Πλέιτ του Μισούρι, το 1933, ο Μπακ τραυματίστηκε θανάσιμα και η γυναίκα του συνελήφθη.
Το γεγονός αυτό έκανε την Μπόνι και τον Κλάιντ ακόμη πιο αδίστακτους. Την 1η Απριλίου του 1934 σκότωσαν δύο αστυνομικούς στο Τέξας κι άλλον ένα, πέντε ημέρες αργότερα, στην Οκλαχόμα. Όμως, η επόμενη συμπλοκή τους, στις 23 Μαΐου του ίδιου χρόνου, ήταν μοιραία και για τους δύο. Έπεσαν σε μπλόκο της αστυνομίας του Τέξας, που «γάζωσε» το αυτοκίνητό τους με περισσότερες από 50 σφαίρες. Μέσα σ' αυτό βρέθηκαν μια καραμπίνα με κομμένη κάνη, ένα ριβόλβερ, ένα σαξόφωνο κι ένα μισοφαγωμένο σάντουιτς.
Το 1967, ο Άρθουρ Πεν μετέφερε την ιστορία του θρυλικού ζεύγους στη μεγάλη οθόνη, με τον Γουόρεν Μπίτι και τη Φέι Ντάναγουεϊ στους πρωταγωνιστικούς ρόλους. Η ταινία γνώρισε τεράστια επιτυχία, προσδίδοντας στον Μπόνι και την Κλάιντ διαχρονική αίγλη.
(πηγή: http://www.sansimera.gr/articles/92)
Άρθουρ Πεν
Ληστείες τραπεζών, κλοπές αυτοκινήτων και φόνοι, συνθέτουν το βιογραφικό της Μπόνι Πάρκερ και του Κλάιντ Μπάροου, δύο από τους πιο διάσημους κακοποιούς, που έμειναν στην ιστορία ως το θρυλικό ζευγάρι των «Μπόνι και Κλάιντ». Επί τέσσερα χρόνια, είχαν γίνει ο φόβος κι ο τρόμος των νοτιοδυτικών Πολιτειών της Αμερικής. Τα κατορθώματά τους φιγουράριζαν στα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων και προσέλκυαν το ενδιαφέρον των αναγνωστών.
Η Μπόνι γεννήθηκε την 1η Οκτωβρίου του 1910 στη Ροβέντα του Τέξας. Με ύψος μόλις 1,47 μ. ήταν μία ατρόμητη λησταρχίνα, που λάτρευε το δημιουργικό γράψιμο και τις τέχνες. Στα 16 της παντρεύτηκε τον Ρέι Θόρντον, ο οποίος στην πρώτη επέτειο του γάμου τους καταδικάστηκε σε φυλάκιση 55 ετών. Λόγω οικονομικής δυσχέρειας, η έφηβη Μπόνι έπιασε δουλειά ως σερβιτόρα και αποκατέστησε τις σχέσεις της με την οικογένειά της στο Ντάλας.
Γεννημένος στις 24 Μαρτίου του 1909, στο Τέλικο του Τέξας, ο Κλάιντ ήταν μέλος μιας πολύτεκνης φτωχής αγροτικής οικογένειας. Η «σταδιοδρομία» του στο έγκλημα ξεκίνησε το 1926, όταν συνελήφθη για πρώτη φορά για κλοπή αυτοκινήτου. Απτόητος, συνέχισε τα επόμενα τέσσερα χρόνια με ληστείες και κλοπές, στο Ντάλας. Λίγο μετά τη γνωριμία του με την Μπόνι, συνελήφθη και οδηγήθηκε στη φυλακή. Δοκίμασε να αποδράσει, αλλά συνελήφθη και πάλι μία εβδομάδα αργότερα στο Οχάιο. Έτσι, παρέμεινε έγκλειστος έως το 1932.
Μετά την απελευθέρωσή του, δοκίμασε να κλέψει ένα αυτοκίνητο στο Τέξας, μαζί με την Μπόνι. Καταδιώχθηκαν από την αστυνομία και η Μπόνι κατάφερε να διαφύγει. Ο Κλάιντ, όμως, οδηγήθηκε και πάλι στη φυλακή για μερικούς μήνες.
Όταν αποφυλακίστηκε, τον Ιούνιο του 1932, ανέλαβαν μαζί την ηγεσία μιας μικρής ομάδας κακοποιών, που αργότερα έγινε γνωστή ως η «Συμμορία του Μπάροου». Από τα πιο κακόφημα μέλη της ήταν ο αδελφός του Κλάιντ, Μπακ, και η σύζυγός του Μπλανς. Κατά τη διάρκεια μιας εφόδου της αστυνομίας κοντά στην πόλη Πλέιτ του Μισούρι, το 1933, ο Μπακ τραυματίστηκε θανάσιμα και η γυναίκα του συνελήφθη.
Το γεγονός αυτό έκανε την Μπόνι και τον Κλάιντ ακόμη πιο αδίστακτους. Την 1η Απριλίου του 1934 σκότωσαν δύο αστυνομικούς στο Τέξας κι άλλον ένα, πέντε ημέρες αργότερα, στην Οκλαχόμα. Όμως, η επόμενη συμπλοκή τους, στις 23 Μαΐου του ίδιου χρόνου, ήταν μοιραία και για τους δύο. Έπεσαν σε μπλόκο της αστυνομίας του Τέξας, που «γάζωσε» το αυτοκίνητό τους με περισσότερες από 50 σφαίρες. Μέσα σ' αυτό βρέθηκαν μια καραμπίνα με κομμένη κάνη, ένα ριβόλβερ, ένα σαξόφωνο κι ένα μισοφαγωμένο σάντουιτς.
Το 1967, ο Άρθουρ Πεν μετέφερε την ιστορία του θρυλικού ζεύγους στη μεγάλη οθόνη, με τον Γουόρεν Μπίτι και τη Φέι Ντάναγουεϊ στους πρωταγωνιστικούς ρόλους. Η ταινία γνώρισε τεράστια επιτυχία, προσδίδοντας στον Μπόνι και την Κλάιντ διαχρονική αίγλη.
(πηγή: http://www.sansimera.gr/articles/92)
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
