"Η γειτονιά των καταφρονεμένων" - "Dodes'kaden", 1970
Ακίρα Κουροσάβα
"Για πρώτη φορά εδώ, ο Κουροσάβα χρησιμοποιεί το χρώμα, για πρώτη φορά επίσης γυρίζει μια ταινία εξολοκλήρου σε στούντιο, ενώ εγκαταλείπει το σινεμασκόπ για το νορμάλ κάδρο, και στο άκρως στυλιζαρισμένο τρισδιάστατο ντεκόρ χρησιμοποιεί εναλλακτικά μια δισδιάστατη θεατρική σκηνογραφία. Ακόμα, όσον αφορά την αφηγηματική δομή, εγκαταλείπει τον κεντρικό ήρωα για χατήρι μιας ομάδας δραματουργικά ισότιμων προσώπων πράγμα που έχει σαν συνέπεια ένα αφηγηματικό στυλ γραμμικό, χωρίς τις κορυφώσεις του παραδοσιακού "κυκλικού δράματος".
Το Ντο ντεσκά ντεν σημαδεύει επίσης, μια στροφή όσον αφορά την προβληματική του σκηνοθέτη: Ο χριστιανικής καταγωγής ανθρωπισμός του που στα άλλα του φιλμ ήταν μια ακαθόριστη "περιρρέουσα ατμόσφαιρα" εδώ γίνεται το κύριο ιδεολογικό μοτίβο.
Το σενάριο παρμένο από μυθιστόρημα του Σουγκόρο Γιαμαμότο, δεν είναι παρά μια αλυσίδα σύντομων επεισοδίων που όλα αναφέρονται στη ζωή μιας ομάδας λούμπεν προλετάριων, οι οποίοι ζουν σε έναν τενεκεδομαχαλά, κάπου στην Ιαπωνία. Τούτοι οι πλήρως εξαθλιωμένοι δεν στερούνται ωστόσο μιας κάποιας ποίησης. Κι έτσι μέσα από την "φωτογένεια της αθλιότητας" η τυπική στον Κουροσάβα απαισιοδοξία ντύνεται έναν αισιόδοξο μανδύα...
Ο Κουροσάβα, ένας καλός μελετητής της κλασσικής ρωσικής λογοτεχνίας, φαίνεται πως επιχειρεί εδώ να μονιάσει τα αμόνοιαστα: Τον Γκόρκυ με τον Ντοστογιέφσκυ, δηλαδή την κριτική περιγραφή της αθλιότητας, με την χριστιανική αποδοχή της, υπό την μορφή μοίρας..."
(Βασίλη Ραφαηλίδη, "Λεξικό ταινιών" τόμος 2ος, Εκδόσεις Αιγόκερως)
.
Ακίρα Κουροσάβα
"Για πρώτη φορά εδώ, ο Κουροσάβα χρησιμοποιεί το χρώμα, για πρώτη φορά επίσης γυρίζει μια ταινία εξολοκλήρου σε στούντιο, ενώ εγκαταλείπει το σινεμασκόπ για το νορμάλ κάδρο, και στο άκρως στυλιζαρισμένο τρισδιάστατο ντεκόρ χρησιμοποιεί εναλλακτικά μια δισδιάστατη θεατρική σκηνογραφία. Ακόμα, όσον αφορά την αφηγηματική δομή, εγκαταλείπει τον κεντρικό ήρωα για χατήρι μιας ομάδας δραματουργικά ισότιμων προσώπων πράγμα που έχει σαν συνέπεια ένα αφηγηματικό στυλ γραμμικό, χωρίς τις κορυφώσεις του παραδοσιακού "κυκλικού δράματος".
Το Ντο ντεσκά ντεν σημαδεύει επίσης, μια στροφή όσον αφορά την προβληματική του σκηνοθέτη: Ο χριστιανικής καταγωγής ανθρωπισμός του που στα άλλα του φιλμ ήταν μια ακαθόριστη "περιρρέουσα ατμόσφαιρα" εδώ γίνεται το κύριο ιδεολογικό μοτίβο.
Το σενάριο παρμένο από μυθιστόρημα του Σουγκόρο Γιαμαμότο, δεν είναι παρά μια αλυσίδα σύντομων επεισοδίων που όλα αναφέρονται στη ζωή μιας ομάδας λούμπεν προλετάριων, οι οποίοι ζουν σε έναν τενεκεδομαχαλά, κάπου στην Ιαπωνία. Τούτοι οι πλήρως εξαθλιωμένοι δεν στερούνται ωστόσο μιας κάποιας ποίησης. Κι έτσι μέσα από την "φωτογένεια της αθλιότητας" η τυπική στον Κουροσάβα απαισιοδοξία ντύνεται έναν αισιόδοξο μανδύα...
Ο Κουροσάβα, ένας καλός μελετητής της κλασσικής ρωσικής λογοτεχνίας, φαίνεται πως επιχειρεί εδώ να μονιάσει τα αμόνοιαστα: Τον Γκόρκυ με τον Ντοστογιέφσκυ, δηλαδή την κριτική περιγραφή της αθλιότητας, με την χριστιανική αποδοχή της, υπό την μορφή μοίρας..."
(Βασίλη Ραφαηλίδη, "Λεξικό ταινιών" τόμος 2ος, Εκδόσεις Αιγόκερως)
.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου