"Χιροσίμα αγάπη μου" - "Hiroshima mon amour", 1959
Αλαίν Ρεναί
"Μια ταινία σταθμός στην ιστορία του κινηματογράφου, για τη νέα αντίληψη του χρόνου, του μοντάζ και της αφήγησης που φέρνει, κι ίσως η καλύτερη δημιουργία του κινήματος της νουβέλ-βαγκ. Μια Γαλλίδα ηθοποιός βρίσκεται για μερικές μέρες στην ανοικοδομημένη Χιροσίμα για να πάρει μέρος σ' ένα φίλμ ειρηνιστικού περιεχομένου. Εκεί θα γνωρίσει ένα Γιαπωνέζο αρχιτέκτονα και θα ζήσει για 24 ώρες έναν τρελό έρωτα μαζί του. Για την ηρωίδα του Ρεναί ο έρωτας είναι ενιαίος και αδιαίρετος. Η νέα σχέση που ταράζει τη ζωή της, ανακαλεί εικόνες από την ερωτική ιστορία της μ' έναν Γερμανό στρατιώτη στη διάρκεια του Β΄Παγκόσμιου Πολέμου... Το παρελθόν της ηρωίδας συναντάει το παρελθόν της Χιροσίμα: Η πόλη βιώνει το τραύμα του πυρηνικού ολέθρου, η ηρωίδα κουβαλάει την τραυματική εμπειρία ενός έρωτα που διακόπηκε βίαια στο παρελθόν.
Για τον Ρεναί η πραγματικότητα της Γαλλίδας ηθοποιού είναι εξίσου αληθινή με την πραγματικότητα που διαδραματίζεται στο παρόν της πόλης. Η γυναίκα θυμάται την κατακραυγή που ξεσήκωσε ο εφηβικός της έρωτας... την τιμωρία της μετά την απελευθέρωση, την εν ψυχρώ δολοφονία του εραστή της από τους συμπολίτες της. Η ανάμνηση του φρικτού αυτού γεγονότος που σημάδεψε τη ζωή της, της επιτρέπει για πρώτη φορά να αντιληφθεί άμεσα το τραύμα που βιώνει η Χιροσίμα. Την αποκάλυψη που δεν κατόρθωσαν να της προσφέρουν τα άψυχα τεκμήρια του πυρηνικού ολοκαυτώματος... την προσφέρει η ανάμνηση...
Οι εικόνες της νυχτερινής Χιροσίμα, τα φρικιαστικά επίκαιρα με τα θύματα της βόμβας, οι ερωτικές σκηνές, οι λογοτεχνικοί διάλογοι της Μαργκερίτ Ντυράς, τα περάσματα του χρόνου από το παρόν στο παρελθόν (τούτη η ιδιοφυής σύνδεση του ατομικού και του συλλογικού δράματος), η ανεξαρτητοποίηση της ηχητικής μπάντας από την εικόνα και τις καθαρά αφηγηματικές λειτουργίες, δημιουργούν μια μοναδική οπτικοακουστική σύνθεση σε λυρισμό και δραματική δύναμη, που κυριολεκτικά σόκαρε το κοινό της εποχής. Ο Αλαίν Ρεναί επιβλήθηκε παγκόσμια ως ο κατεξοχήν σκηνοθέτης της μνήμης, που έδωσε ταυτόχρονα στο μοντάζ την παλιά του σημασία και σπουδαιότητα. Με το πέρασμα του χρόνου το Χιροσίμα αγάπη μου μοιάζει με έργο που δεν γερνά, αλλά που συνεχίζει να συγκλονίζει τον σημερινό θεατή και να επηρεάζει το ίδιο τη νεότερη γενιά σκηνοθετών."
("Studio, 1916-1986, μια συλλογή ταινιών" επιμέλεια κειμένων Μπάμπης Ακτσόγλου)
Αλαίν Ρεναί
"Μια ταινία σταθμός στην ιστορία του κινηματογράφου, για τη νέα αντίληψη του χρόνου, του μοντάζ και της αφήγησης που φέρνει, κι ίσως η καλύτερη δημιουργία του κινήματος της νουβέλ-βαγκ. Μια Γαλλίδα ηθοποιός βρίσκεται για μερικές μέρες στην ανοικοδομημένη Χιροσίμα για να πάρει μέρος σ' ένα φίλμ ειρηνιστικού περιεχομένου. Εκεί θα γνωρίσει ένα Γιαπωνέζο αρχιτέκτονα και θα ζήσει για 24 ώρες έναν τρελό έρωτα μαζί του. Για την ηρωίδα του Ρεναί ο έρωτας είναι ενιαίος και αδιαίρετος. Η νέα σχέση που ταράζει τη ζωή της, ανακαλεί εικόνες από την ερωτική ιστορία της μ' έναν Γερμανό στρατιώτη στη διάρκεια του Β΄Παγκόσμιου Πολέμου... Το παρελθόν της ηρωίδας συναντάει το παρελθόν της Χιροσίμα: Η πόλη βιώνει το τραύμα του πυρηνικού ολέθρου, η ηρωίδα κουβαλάει την τραυματική εμπειρία ενός έρωτα που διακόπηκε βίαια στο παρελθόν.
Για τον Ρεναί η πραγματικότητα της Γαλλίδας ηθοποιού είναι εξίσου αληθινή με την πραγματικότητα που διαδραματίζεται στο παρόν της πόλης. Η γυναίκα θυμάται την κατακραυγή που ξεσήκωσε ο εφηβικός της έρωτας... την τιμωρία της μετά την απελευθέρωση, την εν ψυχρώ δολοφονία του εραστή της από τους συμπολίτες της. Η ανάμνηση του φρικτού αυτού γεγονότος που σημάδεψε τη ζωή της, της επιτρέπει για πρώτη φορά να αντιληφθεί άμεσα το τραύμα που βιώνει η Χιροσίμα. Την αποκάλυψη που δεν κατόρθωσαν να της προσφέρουν τα άψυχα τεκμήρια του πυρηνικού ολοκαυτώματος... την προσφέρει η ανάμνηση...
Οι εικόνες της νυχτερινής Χιροσίμα, τα φρικιαστικά επίκαιρα με τα θύματα της βόμβας, οι ερωτικές σκηνές, οι λογοτεχνικοί διάλογοι της Μαργκερίτ Ντυράς, τα περάσματα του χρόνου από το παρόν στο παρελθόν (τούτη η ιδιοφυής σύνδεση του ατομικού και του συλλογικού δράματος), η ανεξαρτητοποίηση της ηχητικής μπάντας από την εικόνα και τις καθαρά αφηγηματικές λειτουργίες, δημιουργούν μια μοναδική οπτικοακουστική σύνθεση σε λυρισμό και δραματική δύναμη, που κυριολεκτικά σόκαρε το κοινό της εποχής. Ο Αλαίν Ρεναί επιβλήθηκε παγκόσμια ως ο κατεξοχήν σκηνοθέτης της μνήμης, που έδωσε ταυτόχρονα στο μοντάζ την παλιά του σημασία και σπουδαιότητα. Με το πέρασμα του χρόνου το Χιροσίμα αγάπη μου μοιάζει με έργο που δεν γερνά, αλλά που συνεχίζει να συγκλονίζει τον σημερινό θεατή και να επηρεάζει το ίδιο τη νεότερη γενιά σκηνοθετών."
("Studio, 1916-1986, μια συλλογή ταινιών" επιμέλεια κειμένων Μπάμπης Ακτσόγλου)
2 σχόλια:
καλημερα...
δεν την εχω δει την ταινια..
ευκαιρια!
:)
αδιάβαστος πάλι :))
Δημοσίευση σχολίου