"Η λαϊκή έκφραση είναι ο θαυμαστός καρπός της ανθρώπινης προσωπικότητας, όπου ο νους κι όλες εκείνες οι ευαίσθητες ιδιότητες της ανθρώπινης ψυχής, που, όπως λέει ο Chestov, "δεν ανακαλυφθήκανε ακόμη από την ψυχολογία και που θ' αποδειχθεί πως ήτανε πάντα κι είναι η πηγή των τελευταίων μεταφυσικών αποκαλύψεων", ενεργούνε ωσάν ένα αδιάσπαστο σύνολο. Στην μυθική τούτη κατάσταση, που δεν τη διέσπασε ακόμη ο εγκέφαλος, ζητώντας εγωιστικά να σφετερισθεί και να υποκαταστήσει το έργο των διαισθητικών δυνάμεων κι όπου, όπως είπα, υποκείμενο και αντικείμενο είναι ένα, επιτελείται η πλέρια εκείνη προς τους νόμους της εσωτερικής και της εξωτερικής πραγματικότητας υπακοή, που είναι εχέγγυο της αλήθειας.
Και τον όρο τούτο δε θα τον πάρουμε με μιαν εκδοχή δουλικότητας ή παθητικότητας. Αντίθετα, πρέπει να φανταστούμε τόσο πιο ελεύθερες τις δυνάμεις του ανθρώπου όσο ενεργά θα μπορέσουν ν' ανταποκριθούν προς τις επιταγές που θα δεχθούν από τις εσωτερικές φωνές που τις καθοδηγούνε".
Δ. Πικιώνης
.
2 σχόλια:
μα δεν σε προλαβαίνω!
ήθελα να σού γράψω πόσο μού άρεσε και μένα το "Μπόνυ και Κλάϊντ" και τώρα βλέπω Πικιώνη!
(Ο πικιώνης κατά τη γνώμη μου έχει δίκιο, αλλά κι ο πεν δίκιο είχε...) :)
χαχα, μα τι σημασία έχει ποιος έχει δίκιο... η περιπέτεια της γραφής ή η περιπέτεια της αναζήτησης είναι ίδια με την περιπέτεια της ζωής ! αν τα δεις σαν περιπέτεια... τι σημασία έχει ποιό θα είναι το τέλος :)))) "Γιατί το νερό Κύριε
Όχι το χώμα, το νερό σε λυώνει αυτό μουσκεύει
διαλύει το άψυχο το άτιμο σαρκίο σου." Είπε ο Νεκροθάφτης στον Άμλετ :))))
Δημοσίευση σχολίου