51... Διάφανο δέρμα.

(κλικ)

"Διάφανο δέρμα" - "The Reflecting Skin", 1990
Φίλιπ Ρίντλεϊ

"... μία στυλιζαρισμένη ταινία για την παιδική ηλικία, δίχως ίχνος λυρισμού και νοσταλγίας, με συνεχείς αναφορές στον βαμπιρικό μύθο. Οι εικόνες του Ρίντλεϊ (έξοχα φωτογραφημένες από τον Ντικ Ποπ) έχουν σκληρό κονστράστ και παραπέμπουν σε μια βιβλική παραβολή για το τέλος της αθωότητας (η βίαιη ενηλικίωση ενός μικρού αγοριού) ενός κόσμου που αναδύθηκε στις στάχτες του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Ο αυθεντικός αγγλικός τίτλος «The Reflecting Skin» αναφέρεται στο φαινόμενο του αντικατοπρισμού και στον παράδεισο ως μια ανεστραμμένη εικόνα της κόλασης. Η δράση εκτυλίσσεται το '50 στην αμερικανική ενδοχώρα, σε μια περιοχή που σκοπίμως δεν προσδιορίζεται επακριβώς γεωγραφικά, για να τονιστεί το στοιχείο της αλληγορίας.

Κεντρικό πρόσωπο της ιστορίας είναι ένα μικρό αγόρι, ο Σεθ, που ζει σε ένα ετοιμόρροπο βενζινάδικο με την υστερική μητέρα και τον εύθραυστο πατέρα του. Ο τελευταίος είναι το μαύρο πρόβατο για τη θρησκόληπτη μικρή κοινότητα αγροτών, που ζουν διάσπαρτοι στους σιτοβολώνες της γύρω περιοχής. Στο παρελθόν κατηγορήθηκε για παιδεραστία και σήμερα υπομένει καρτερικά την υστερία της συζύγου του διαβάζοντας, αντί για τη Βίβλο, βιβλία τσέπης για βαμπίρ. Ο θάνατος, που υπάρχει, άλλοτε συνυφασμένος με τον βαμπιρικό μύθο και άλλοτε ως περιρρέουσα ατμόσφαιρα των «επικίνδυνων παιχνιδιών» του Σεθ και των φίλων του, γίνεται ορατός όταν ο ένας από τους φίλους του Σεθ βρίσκεται δολοφονημένος και κακοποιημένος στη δεξαμένη του βενζινάδικου. Οι υποψίες πέφτουν στον πατέρα του Σεθ, που, παρότι αθώος, αυτοπυρπολείται σε μια σκηνή στην οποία ο συνειρμός παραπέμπει με υφέρποντα σαρκασμό το «πυρ της κολάσεως». Στο δεύτερο μέρος της ταινίας, όπου ο μεγάλος αδελφός του Σεθ επιστρέφει από τον στρατό με μια βαριά αρρώστια και ερωτεύεται μια εκκεντρική χήρα, οι θάνατοι συνεχίζονται...

Ο Ρίντλεϊ ταυτίζεται με το βλέμμα του μικρού ήρωά του αδιαφορώντας για το αστυνομικού τύπου μυστήριο (είναι πασιφανές σε όλους ποιος είναι ο δράστης). Βυθίζεται στον εσωτερικό κόσμο του Σεθ και αντιμετωπίζει την παιδική φαντασία ως έναν καθρέφτη τοποθετημένο με απόλυτη συμμετρία απέναντι στην εικόνα του παραδείσου.'

(πηγή: "Καθημερινή")