Σάββατο 17 Δεκεμβρίου 2011

γιόγκα - οι απαρχές της κίνησης (12)

.


Ενώ εκπνέεις,
αργά,
εστίασε στο
ολικό
άδειασμα.

Ενώ εισπνέεις,
αργά,
εστίασε στην
ολική
απορρόφηση.

Η εκπνοή ταξιδεύει μακρυά από εσένα.
Η εισπνοή έρχεται ευθεία σ' εσένα.
... και οι δυο δημιουργούν έναν κυματισμό
και ο κυματισμός, δημιουργεί τον χώρο,
διατρέχοντας κατά μήκος των μυών.
... το κύμα ολοκληρωτικά μακραίνει το σώμα, το ανοίγει, το εκτείνει.

Όλο το σώμα ανταποκρίνεται στην εκπνοή.
Δεν υπάρχει ένα κύτταρο, μια άρθρωση, ένας μυς
που να μην κινείται, να μην αγγίζεται, να μην καθαρίζει.

Στο τέλος της εκπνοής μείνε εντελώς άδειος...

.


Η εκπνοή
είναι ένα μέσο
εξαγνισμού
είναι απίστευτα δυνατή,
απίστευτα ισχυρή.

Μπορεί να δημιουργήσει τόσο πολύ χώρο μέσα στο σώμα !

... ας την να ταξιδέψει,
άσε το σώμα να ανταποκριθεί.

.

Σάββατο 10 Δεκεμβρίου 2011

γιόγκα - οι απαρχές της κίνησης (11)

.

Όταν ακούς την αναπνοή σου
δεν χρησιμοποιείς την δύναμη και την νόησή σου
αυτά τα χρησιμοποιείς κατά την διάρκεια της ημέρας
αυτά τώρα πρέπει να τα αφήσεις πίσω.

Για να ακούσεις την αναπνοή σου
χρειάζεσαι μια νέου τύπου νόηση
που δεν είναι επιθετική, είναι παρούσα
σε επαγρύπνηση
είναι μάρτυρας
..

Επέτρεψε στην εκπνοή να ταξιδέψει έξω από το σώμα
μην αφήνεις τίποτα πίσω
μόνο άδειο, καθαρό έσω-χώρο
.
Μην εξάπτεσαι, μην ενθουσιάζεσαι
μείνε απλά παρών, εκεί
και άσε την εκπνοή να κινείται,
αληθινά να βγαίνει από τους πνεύμονες.




Οι κινήσεις που δημιουργούνται από την εκπνοή
είναι τόσο λεπτοφυείς
δεν μπορείς να τις "κάνεις"
μπορείς μόνο να τις δεχτείς,
να τις λάβεις, και να τις καλωσορίσεις


Η αναπνοή δεν είναι στα "χέρια" σου.

Μπορείς να δημιουργήσεις τον χώρο,
και μετά ότι έρχεται μέσα είναι ένα δώρο..

.

Δευτέρα 5 Δεκεμβρίου 2011

Ο Pat Metheny για τον αυτοσχεδιασμό

.



Θεωρείστε μάστορας του αυτοσχεδιασμού. Είναι αυτό ένα γνώρισμα του χαρακτήρα σας που τροφοδοτείται από τη μουσική; Ή είστε από τους τύπους που ακολουθούσαν πάντα τις παρορμήσεις και το ένστικτό τους;

-Νομίζω ότι στη ζωή όλοι αυτοσχεδιάζουμε ως έναν βαθμό, απλώς υπάρχει μια μυθολογία σχετικά με τον αυτοσχεδιασμό στην τζαζ. Ένα χαρακτηριστικό στιγμιότυπο υπάρχει στην ταινία "Μεσάνυχτα και κάτι', όπου ένας θαυμαστής πλησιάζει τον Ντέξτερ Γκόρντον και του λέει ότι έπαιξε σαν θεός. Θα σας πω, όμως, το εξής: Εσείς τώρα μου κάνατε μια ερώτηση στα αγγλικά, που υποπτεύομαι ότι δεν είναι η μητρική σας γλώσσα, και φαντάζομαι ότι δεν σκεφτόσασταν "τώρα θα βάλω το ρήμα, μετά το ουσιαστικό κ.ο.κ.", όμως μου θέσατε μια ερώτηση πολύ όμορφα και είμαι σίγουρος ότι δεν την διαβάσατε όπως ακριβώς την είχατε γράψει, απλώς ξέρατε τι θέλατε να ρωτήσετε και το κάνατε. Έτσι είναι και όταν παίζεις μουσική, δεν είναι ζήτημα χαρακτήρα. Σημασία έχει το θέμα, το να έχεις κάτι να πεις, και όχι η διαδικασία. Στη νεότερη γενιά υπάρχει απίστευτη ευφράδεια στη μουσική έκφραση, αλλά όχι αρκετές ιστορίες. Αυτό που ψάχνω τώρα είναι να μου πει κάποιος κάτι που δεν ξέρω ήδη και αυτό είναι πολύ σπάνιο. Ο Χέρμπι Χάνκοκ, έχει τη δική του φωνή, ξέρεις τι θα ακούσεις όταν πας να τον δεις, αλλά συνθέτει τα πράγματα με νέο τρόπο κάθε φορά, αλλάζει τα δεδομένα της αφήγησης. Σου λέει μια ιστορία και σε βάζει στον κόσμο του. Αυτό λοιπόν, που έχει σημασία είναι να είναι κάποιος ενδιαφέρων, έτσι ώστε να σε γοητεύουν οι ιστορίες του, και όχι άψογος τεχνικά.

(απόσπασμα από συνέντευξη στο "έψιλον" της "ελευθεροτυπίας", 27/11/11, στον Γιώργο Νάστο)
.

Τετάρτη 30 Νοεμβρίου 2011

Εκδήλωση για τον Christoph Schlingensief

.

Εκδήλωση προς τιμήν του Γερμανού καλλιτέχνη Christoph Schlingensief, o οποίος πέθανε πρόωρα πέρυσι σε ηλικία 50 ετών, πραγματοποιείται στο Goethe Institut.

Η εκδήλωση αποτελεί συνεργασία μεταξύ Athens Biennale 2011 Μονόδρομος και Institute for Live Arts Research.

Ο Christoph Schlingensief έχει ασκήσει κριτική στη στάση του θεατή απέναντι στην τέχνη, τόσο έντονη όσο κανένας άλλος σύγχρονος καλλιτέχνης. Ο Schlingensief βγάζει το θεατή από την παθητική στάση του παρατηρητή και αξιώνει απ’ αυτόν όχι μόνον μια αισθητική, αλλά μια ηθική και πολιτική αντιμετώπιση της τέχνης. Οι θεατές μετατρέπονται έτσι σε δρώντα πρόσωπα που αναλαμβάνουν ευθύνες.
Η συνειδητοποίηση αυτής της ευθύνης – τρόπο τινά ως «μονόδρομου» της ατομικής ύπαρξης – είναι ίσως ό,τι πιο επίκαιρο έχει να προσφέρει η τέχνη του Christoph Schlingensief.

Παρουσίαση
Kai van Eikels: «Εξάσκηση στην ανεκτικότητα της αμφισημίας! Σκέψεις για το έργο του Schlingensief», με υλικό και συζήτηση.
Ο Kai van Eickels είναι φιλόσοφος και επιστημονικός συνεργάτης στο Ινστιτούτο Θεατρολογίας του Ελεύθερου Πανεπιστημίου του Βερολίνου.

Προβολή της ταινίας «Έξω οι ξένοι! – Το κοντέινερ του Schlingensief», του Paul Poet, με τους Christoph Schlingensief, Einstürzende Neubauten, Elfriede Jelinek κ.ά.

Στα πλαίσια της εκδήλωσης προς τιμήν του Christoph Schlingensief, θα παρουσιαστεί μια περφόρμανς με τίτλο "Public Enemies", που αποτελεί προσπάθεια επικοινωνίας με τις δημιουργικές μεθοδεύσεις και αρχές του Γερμανού καλλιτέχνη.
Για τον σχεδιασμό και τη σκηνοθεσία συνεργάστηκαν οι Ντόρα Οικονόμου, Μάνος Τσιχλής και Βασίλης Νούλας.
Συμμετέχουν οι Δημήτρης Πλειώνης, Άρης Σιαφάς και Δέσποινα Χατζηπαυλίδου.

Γερμανικά/Ελληνικά με ταυτόχρονη μετάφραση

Παρασκευή 2 Δεκεμβρίου 2011, στις 19:00, στην αίθουσα εκδηλώσεων του Goethe-Institut Αthen,
Ομήρου 14-16, τηλ. 210 36 61 000

Είσοδος ελεύθερη


(Εικόνα από το έργο του
Christoph Schlingensief "Der König wohnt in mir")
.

Σάββατο 26 Νοεμβρίου 2011

ας είμαστε εκεί

.
.
αντιγράφω από το xeblogarisma.blogspot.com



Στις 3 και 4 Δεκεμβρίου και ώρες 11.30 - 20.00 και 11.00 - 17.00 αντίστοιχα,
το ξεblogάρισμα σας περιμένει στο 4ο Χριστουγεννιάτικο bazaar του, που θα λάβει χώρα
στο Cabaret voltaire, Μαραθώνος 30, στο Μεταξουργείο.

Η παρέα μας, σε πείσμα των καιρών, θα υποδεχτεί ξανά όλους τους φίλους και υποστηρικτές της προσπάθειας, στο ζεστό περιβάλλον του Cabaret voltaire, για κουβέντα, ανταλλαγή, και αγορές σε συμβολικές τιμές, των ειδών που τίθενται προς πώληση. Βιβλία, ρούχα, είδη δώρου, κοσμήματα, παιχνίδια, παραδοσιακά προϊόντα που τα μέλη μας με φροντίδα έφτιαξαν, όπως μανιάτικο αγουρέλαιο, σπιτικοί τραχανάδες, λικέρ, μαρμελάδες κ.ά. Παράλληλα περιμένουμε την συνδρομή του κόσμου και στα είδη πρώτης ανάγκης που χρειάζονται τα μωρά, οι άπορες γυναίκες των φυλακών και οι κοπέλες που φοιτούν στο σχολείο 2ης ευκαιρίας όπως:


-Πάνες, παιδικά αφρόλουτρα, κρέμες περιποίησης, μωρομάντηλα

-Σετ φαγητού, μπιμπερό, θερμός, θηλές, πιπίλες

-Σαμπουάν, αφρόλουτρα, οδοντόκρεμες, οδοντόβουρτσες, σερβιέτες, χαρτί υγείας, απορρυπαντικό για πλύσιμο ρούχων, υγρό καθαρισμού χώρου και σαπούνια

-Εσώρουχα και κάλτσες

-Πετσέτες και σεντόνια

-Πυτζάμες

-Παντόφλες

-Καροτσάκια για μωρά, ριλάξ, βραστήρες, μπανάκια και γιογιό

-Αθλητικά παπούτσια

-Φόρμες γυμναστικής, φούτερ, (κυρίως μεγάλα μεγέθη) παντελόνια τζίν

-Μπουφάν

-Τηλεκάρτες ΟΤΕ

-Τσιγάρα

-Εκπαιδευτικά παιχνίδια εσωτερικού και εξωτερικού χώρου και άμμο θαλάσσης για τον εξωτερικό παιδότοπο

-Ξενόγλωσσα λεξικά και βιβλία βαλκανικών γλωσσών

-Βιβλία σύγχρονης λογοτεχνίας και ψυχολογίας

-Βιβλιοθήκες μελαμίνης τοίχου και ντέξιον για τα βιβλία

- Σόμπες αλογόνου, καλοριφέρ, μικρά αερόθερμα, ανεμιστήρες.

-Ηλεκτρικά σίδερα και σιδερώστρες

-Εκτυπωτές και Η/Υ

-Ψυγεία και καταψύκτες

-Πλαστικά τραπέζια και καρέκλες

-Χαρτί Α4, στυλό, blanco, είδη ζωγραφικής, υγρή κόλλα, σελοτέιπ, συρραπτικά

-Επιτραπέζια παιχνίδια

-DVD κινηματογραφικών ταινιών

____________________________________________


Για όποιoν διαβάζει αυτό το post είναι σημαντικό να γνωρίζει ότι το ξεglogάρισμα είναι μια παρέα ανθρώπων που τους έχει ενώσει η προσπάθεια να στηρίξουν έμπρακτα τις γυναίκες που το έχουν ανάγκη και τα μωρά που ζουν στις φυλακές Ελαιώνα Θήβας. Υπάρχει πάντα η ανάγκη για εθελοντική προσφορά από νέα μέλη. Για αυτό όσοι θα ήθελαν να βοηθήσουν στο στήσιμο του μπαζάρ ή όσοι έχουν να προσφέρουν είδη προς πώληση όπως: βιβλία, κοσμήματα, ρούχα, παιχνίδια, αντικείμενα διακόσμησης κ.τ.λ. ας επικοινωνήσουν με το xeblogarisma@gmail.com

___________________________________________


Επίσης όλοι μπορούμε να βοηθήσουμε προωθώντας το δελτίο τύπου:


Χριστουγεννιάτικο μπαζάρ από το ξεblogάρισμα

.

Σάββατο 3 και Κυριακή 4 Δεκεμβρίου

Ώρες 11.30 – 20.00 και 11.00 – 17.00 αντίστοιχα

Cabaret Voltaire, Μαραθώνος 30 στο Μεταξουργείο

.

To ξεblogάρισμα διοργανώνει το Σάββατο 3 και την Κυριακή 4 Δεκεμβρίου το 4ο Χριστουγεννιάτικο μπαζάρ του, για την ενίσχυση των άπορων κρατουμένων και των παιδιών που ζουν με τις φυλακισμένες μητέρες τους στις γυναικείες φυλακές Ελεώνα Θήβας. Στο μπαζάρ, θα διατίθενται χριστουγεννιάτικα, χειροποίητα είδη δώρων, παραδοσιακά προϊόντα, ρούχα, βιβλία και πολλά άλλα, σε συμβολικές τιμές όπως: μεταχειρισμένα ρούχα με 2 ευρώ, καινούργια βρεφικά και παιδικά σετ με 3 ευρώ, χειροποίητα κεριά με 2 ευρώ, βιβλία από 1-5 ευρώ κ.ά. Στη διάρκεια του μπαζάρ θα συλλέγουμε είδη πρώτης ανάγκης για τις φυλακισμένες και τα παιδάκια όπως: πάνες, είδη παιδικής περιποίησης, σαμπουάν, αφρόλουτρα, οδοντόκρεμες, οδοντόβουρτσες, σερβιέτες, χαρτί υγείας, απορρυπαντικό για πλύσιμο ρούχων, υγρό καθαρισμού χώρου, σαπούνια, τηλεκάρτες κ.ά. Το μπαζάρ θα πραγματοποιηθεί στο Cabaret Voltaire, Μαραθώνος 30, Μεταξουργείο και οι ώρες λειτουργίας θα είναι το Σάββατο από τις 11.30 το πρωί ως τις 8 το βράδυ και την Κυριακή από τις 11 το πρωί ως τις 5 το απόγευμα. Περισσότερες πληροφορίες στο http://xeblogarisma.blogspot.com/


Το ξεblogάρισμα είναι μια ομάδα bloggers που ξεκίνησε την δράση της πριν από 4 περίπου χρόνια με σκοπό τη βοήθεια και την οικονομική ενίσχυση των παιδιών 0-3 ετών που κρατούνται μαζί με τις φυλακισμένες μητέρες τους στις γυναικείες φυλακές Ελεώνα Θήβας. Το πλαίσιο υποστήριξης, μαζί με τα 20 περίπου παιδάκια και τις μαμάδες τους, περιλαμβάνει επίσης και τις 90 και πλέον άπορες φυλακισμένες. Οι εθελοντές του ξεblogαρίσματος πραγματοποιούν συχνές αποστολές ειδών πρώτης ανάγκης στον Ελεώνα και διοργανώνουν εκδηλώσεις με τα έσοδα των οποίων καλύπτουν άμεσες ανάγκες των παιδιών και των απόρων. Επίσης, συμμετέχουν οικονομικά σε αποφυλακίσεις, στηρίζουν το Σχολείο Δεύτερης Ευκαιρίας των φυλακών, ενθαρρύνουν την εθελοντική προσφορά μαθημάτων δημιουργικής απασχόλησης και άλλων πολιτιστικών εκδηλώσεων μέσα στις φυλακές και ευαισθητοποιούν τον κόσμο από το blog τους.


Τέλος στο facebook θα μας βρείτε στο:

http://www.facebook.com/event.php?eid=137126189728778#!/event.php?eid=137126189728778

.


Κυριακή 20 Νοεμβρίου 2011

Κλειδιά για το contact improvisation.


.



Μια λίστα από στοιχεία, σκέψεις, ασκήσεις, δεξιότητες, θέσεις που σκεφτήκαμε ότι θα πρέπει να περιέχονται σε μια βασική σειρά μαθημάτων contact improvisation. Τα στοιχεία παρατίθενται σε τυχαία σειρά:


Ασφάλεια

Αναπνοή

Ο μικρός χορός

Σύνδεση

Εμπιστοσύνη

Εσωτερικότητα, ψυχισμός

Πτώση

Να είσαι, αντί να κάνεις

Κυλίσματα

Ζέσταμα

Άφιξη

Πώς να ακούς το σώμα

Ευσπλαχνία, κατανόηση

Όρθια θέση

Ισορροπία

Οδηγίες ανοιχτές σε ερμηνείες

Φαντασία

Body-work, μασάζ

Ουδέτερη κατάσταση

Ιστορία του contact

Ακολουθώντας το σημείο επαφής

Προσανατολισμός μέσα στην σφαιρικότητα του χώρου

Είσοδος και έξοδος από τον χορό

Χαλάρωση

Feedback με θετική διάθεση

Επικοινωνία σε ακατανόητη γλώσσα

Αποβάλω αυτό που δεν χρειάζομαι (το δέρμα του φιδιού)

Διατάσεις της πλάτης

Κινησιολογία, ανατομία

Παιχνίδι

Εξισορρόπηση

Ζέσταμα στο πάτωμα

Κίνηση χωρίς προσπάθεια

Σταθμοί, στάσεις


(Σημειώσεις: Jerry Zientara, After ArtSport Conference, Teaching Discusion, Minneapolis, MN, June 24, 1980)


Σάββατο 12 Νοεμβρίου 2011

We Never Closed: Public Enemies

.


We never closed: Public enemies

Σάββατο 12 & Κυριακή 13 Νοεμβρίου, 18:00-20:00
3η bienalle της Αθήνας
Διπλάρειος Σχολή, Πλατεία Θεάτρου 3
.

Δύο ηθοποιοί πέρνουν πόζες και αυτοσχεδιάζουν πάνω στις πρωτότυπες φωτογραφίες των Bonnie και Clyde που βρέθηκαν στο κρησφύγετό τους στο Joplin του Missouri το1933, αλλά και το ομώνυμο φιλμ του 67 του Arthur Penn. Την ίδια ώρα, ένας μουσικός μελοποιεί και εκτελεί live ολόκληρο το ποίημα της Bonnie Parker “The Trail's End” αποσπάσματα του οποίου χρησιμοποίησε ο Serge Gainsbourg για το κομμάτι του “Bonnie and Clyde”.

Συμμετέχουν οι Δημήτρης Πλειώνης (Dimitris Pleionis), Άρης Σιαφάς (Aris Siafas) και Δέσποινα Χατζηπαυλίδου (Despoina Chatzipavlidou).

Για τον σχεδιασμό και τη σκηνοθεσία συνεργάστηκε ο Μάνος Τσιχλής (Manos Tsichlis).

.

Η δράση αυτή ανήκει στην εγκατάσταση/performance των we never closed που είναι οι Βασίλης Νούλας, Ντόρα Οικονόμου και Σιμάκη Σοφία.

Πρόκειται για ένα σπονδυλωτό έργο που περιλαμβάνει performances κάθε Σάββατο και Κυριακή καθώς και προσκεκλημένους καλλιτέχνες κάθε Παρασκευή σε μια σκηνή που θα λειτουργεί τόσο ως πλατφόρμα των δράσεων όσο και ως εξελισσόμενη εγκατάσταση. O τίτλος του έργου αναφέρεται στο μότο του θεάτρου - βαριετέ Windmill που βρίσκονταν στο Σόχο του Λονδίνου. Το μότο αφορά το γεγονός ότι το θέατρο παρέμενε ανοιχτό και οι παραστάσεις του συνεχίζονταν καθ΄όλη τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, ακόμη και κατά την περίοδο των βομβαρδισμών του Λονδίνου.

Μία ξύλινη σκηνή στη μέση μιας αίθουσας γίνεται βήμα για ηθοποιούς και περφόρμερ, μουσικούς, αθλητές και καλλιτέχνες που καλούνται να την ενεργοποιήσουν σε μια σειρά δράσεων. Η κατασκευή της σκηνής επιλέχθηκε σαν απάντηση στο 'επείγον' και σαν αφορμή για να επανακτηθεί μια καλλιτεχνική στράτευση ανάλογη των πρακτικών της Ρώσικης Agit-prop. Το πλήθος και η μοναδικότητα, η ιστορία στο εδώ και τώρα, ο αυτοσχεδιασμός και η κατασκευή της ζωντανής εικόνας είναι μερικά από τα σημεία στήριξης των δράσεων. Στόχος είναι να επιτευχθεί ένας συντονισμός των μερών, ένας συντονισμός με τη μνήμη και ίσως να προκληθεί μια "συναστρία" που θα εκπέμψει ξανά την επαναστατική σπίθα.

Πέμπτη 10 Νοεμβρίου 2011

... ράτσας #

.
ο τέως πρωθυπουργός

τα αδέλφια του (άρχουσα τάξη)

η μητέρα τους

ο πρόεδρος της δημοκρατίας

η αξιωματική αντιπολίτευση

οι τραπεζίτες

ο λαός

η μεσαία τάξη

ο νέος πρωθυπουργός

η Ευρώπη (όπως την φαντάστηκαν)


(εικόνες από εδώ)
.

Κυριακή 30 Οκτωβρίου 2011

53... Η γη τρέμει.

(κλικ)

"Η γη τρέμει" - "La terra trema", 1948
Λουκίνο Βισκόντι



γη τρέμει, δεύτερη ταινία του Λουκίνο Βισκόντι, αποτελεί το πρώτο μέρος μιας τριλογίας αφιερωμένης στους εργάτες της Σικελίας που δεν ολοκληρώθηκε ποτέ. Αφού έμεινε έξι μήνες στη Σικελία ο Βισκόντι αποφάσισε να μεταφέρει το μυθιστόρημα του Τζιοβάνι Βέργκα "I Malavoglia" χρησιμοποιώντας πραγματικούς χωρικούς ως ηθοποιούς και γράφοντας το σενάριο στη σικελική διάλεκτο. Στο ψαροχώρι Τρέτσα, παρακολουθούμε την ζωή των κατοίκων, μέσα από την οικογένεια Βαλάστρο που θέλει να ξεφύγει από την μέγκενη των χονδρεμπόρων. Οι Βαλάστρο, παλεύοντας ενάντια στη φύση και την κοινωνία, χάνουν όλα τους τα υπάρχοντα: το σπίτι και τη βάρκα. Αυτό που κερδίζουν είναι η ταξική τους συνειδητοποίηση.

"Ήθελα να κάνω μια ταινία απ' το μυθιστόρημα του Βέργκα λέει ο σκηνοθέτης. Πιστεύοντας ότι η δύναμη του μυθιστορήματος βρισκόταν στο μουσικό, εσωτερικό ρυθμό του, το κλειδί της κινηματογραφικής μου προσέγγισης ήταν ακριβώς στο να πιάσω, να κάνω αισθητή την μαγεία αυτού του ρυθμού. Ένας ρυθμός που δίνει το θρησκευτικό και φαταλιστικό τόνο της αρχαίας τραγωδίας σ' αυτά τ' ασήμαντα γεγονότα της καθημερινότητας, σ' αυτή τη σελίδα του επαρχιακού "χρονικού " που εγγράφεται ανάμεσα στο μονότονο μουρμούρισμα των κυμάτων που χτυπούν στα βράχια και το ασυνείδητο, χαρούμενο τραγούδι του Ρόκο Σπάτου".

Ο Βισκόντι κατορθώνει να κάνει μια "παράδοξη σύνθεση ρεαλισμού και εστετισμού" (Μπαζέν) και ν' απογειώσει στο χώρο της όπερας ένα κοινό μελόδραμα...

... Θα μπορούσε να πέσει στην παγίδα του άχρωμου ντοκιμαντέρ ή να υποστεί τις δυσμενείς συνέπειες ενός διδακτικού μαρξιστικού έργου. Στην εποχή της η ταινία κατηγορήθηκε από μια μερίδα κριτικών για τα πολιτικά της αποφθέγματα: η πολιτική ωρίμανση των ηρώων θεωρήθηκε παρακινδυνευμένα ελπιδοφόρα. Ύστερα όμως από τόσα χρόνια, αυτό που μένει είναι ο μετεωρισμός του σκηνοθέτη ανάμεσα στην ομορφιά των κινηματογραφικών μέσων και στην απάνθρωπη ασχήμια της πραγματικότητας, μια ισορροπία σε τεντωμένο σκοινί που έχει σαν αποτέλεσμα ένα ρεαλιστικό αριστούργημα για το οποίο έγραψε ο Μπαζέν: "Οι ψαράδες του Βισκόντι είναι αληθινοί ψαράδες, αλλά βαδίζουν όπως οι πρίγκηπες της Τραγωδίας και οι ήρωες της Όπερας, ενώ η αξιοπρέπεια της φωτογραφίας δανείζει στα κουρέλια τους την αριστοκρατικότητα Αναγεννησιακού κεντήματος"."

("1916-1986 μια συλλογή ταινιών" του Παράλληλου Κυκλώματος Studio,
επιμέλεια και σύνταξη Μπ. Ακτσόγλου)

.

Παρασκευή 28 Οκτωβρίου 2011

Τετάρτη 19 Οκτωβρίου 2011

52... Γεννημένοι δολοφόνοι.



"Γεννημένοι δολοφόνοι" - "Natural Born Killers", 1994
Όλιβερ Στόουν




http://wwwimdb.com/title/tt0110632/
.

Σάββατο 15 Οκτωβρίου 2011

51... Διάφανο δέρμα.


"Διάφανο δέρμα" - "The Reflecting Skin", 1990
Φίλιπ Ρίντλεϊ





"... μία στυλιζαρισμένη ταινία για την παιδική ηλικία, δίχως ίχνος λυρισμού και νοσταλγίας, με συνεχείς αναφορές στον βαμπιρικό μύθο. Οι εικόνες του Ρίντλεϊ (έξοχα φωτογραφημένες από τον Ντικ Ποπ) έχουν σκληρό κονστράστ και παραπέμπουν σε μια βιβλική παραβολή για το τέλος της αθωότητας (η βίαιη ενηλικίωση ενός μικρού αγοριού) ενός κόσμου που αναδύθηκε στις στάχτες του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Ο αυθεντικός αγγλικός τίτλος «The Reflecting Skin» αναφέρεται στο φαινόμενο του αντικατοπρισμού και στον παράδεισο ως μια ανεστραμμένη εικόνα της κόλασης. Η δράση εκτυλίσσεται το '50 στην αμερικανική ενδοχώρα, σε μια περιοχή που σκοπίμως δεν προσδιορίζεται επακριβώς γεωγραφικά, για να τονιστεί το στοιχείο της αλληγορίας.

Κεντρικό πρόσωπο της ιστορίας είναι ένα μικρό αγόρι, ο Σεθ, που ζει σε ένα ετοιμόρροπο βενζινάδικο με την υστερική μητέρα και τον εύθραυστο πατέρα του. Ο τελευταίος είναι το μαύρο πρόβατο για τη θρησκόληπτη μικρή κοινότητα αγροτών, που ζουν διάσπαρτοι στους σιτοβολώνες της γύρω περιοχής. Στο παρελθόν κατηγορήθηκε για παιδεραστία και σήμερα υπομένει καρτερικά την υστερία της συζύγου του διαβάζοντας, αντί για τη Βίβλο, βιβλία τσέπης για βαμπίρ. Ο θάνατος, που υπάρχει, άλλοτε συνυφασμένος με τον βαμπιρικό μύθο και άλλοτε ως περιρρέουσα ατμόσφαιρα των «επικίνδυνων παιχνιδιών» του Σεθ και των φίλων του, γίνεται ορατός όταν ο ένας από τους φίλους του Σεθ βρίσκεται δολοφονημένος και κακοποιημένος στη δεξαμένη του βενζινάδικου. Οι υποψίες πέφτουν στον πατέρα του Σεθ, που, παρότι αθώος, αυτοπυρπολείται σε μια σκηνή στην οποία ο συνειρμός παραπέμπει με υφέρποντα σαρκασμό το «πυρ της κολάσεως». Στο δεύτερο μέρος της ταινίας, όπου ο μεγάλος αδελφός του Σεθ επιστρέφει από τον στρατό με μια βαριά αρρώστια και ερωτεύεται μια εκκεντρική χήρα, οι θάνατοι συνεχίζονται...

Ο Ρίντλεϊ ταυτίζεται με το βλέμμα του μικρού ήρωά του αδιαφορώντας για το αστυνομικού τύπου μυστήριο (είναι πασιφανές σε όλους ποιος είναι ο δράστης). Βυθίζεται στον εσωτερικό κόσμο του Σεθ και αντιμετωπίζει την παιδική φαντασία ως έναν καθρέφτη τοποθετημένο με απόλυτη συμμετρία απέναντι στην εικόνα του παραδείσου.'


Κυριακή 9 Οκτωβρίου 2011

ας επιτεθούμε στο αδύνατο.

.

συνέντευξη του Alain Badiou (κλικ) και (κλικ)

- Έρχεστε στην Αθήνα σε μια περίοδο πολιτικής κρίσης που περιλαμβάνει απόπειρες αυτοκτονίας, κακοδιαχείριση δημοσίου χρήματος, συναλλαγές δημοσιογράφων, γυμνές φωτογραφίες και κυβερνητικά ψεύδη. Υπάρχει τρόπος να απαιτήσουμε την αλήθεια;

«Η διάδοση της αλήθειας θέλει οργάνωση και χρόνο. Στη Γαλλία συμβαίνει το ίδιο, τα μέσα ενημέρωσης είναι στην υπηρεσία των εξουσιών, όχι τόσο της πολιτικής αλλά της οικονομικής εξουσίας. Η μάχη απέναντι στα επίσημα ψέματα μπορεί να γίνει μέσα από περιθωριακούς δημοσιογράφους που είναι τίμιοι, με τη χρήση του διαδικτύου, το ελεύθερο ραδιόφωνο. Οι αντιδράσεις μας πρέπει να συνάδουν πάντα με το μέγεθος του κακού».

- Αν δεν επαρκεί η αντίδραση τι θα πρέπει να κάνουμε; Να περιμένουμε τρία χρόνια ως τις επόμενες εκλογές;

«Σε καμία περίπτωση. Πρέπει να αντιδρούμε άμεσα. Να διοργανώνουμε συνελεύσεις, συζητήσεις, πορείες, να διανέμουμε φυλλάδια. Η αναμονή των εκλογών σημαίνει αποστράτευση και αβεβαιότητα. Πρέπει να οργανώνουμε τη διάδοση της αλήθειας πολύ πριν από τις εκλογές, ιδίως όταν επιχειρείται διαστρέβλωση των πραγμάτων. Ακόμη κι αν στην αρχή είμαστε λίγοι, πρέπει να έχουμε αυτοπεποίθηση και να ριχνόμαστε στη δράση».

- Είστε πάντοτε υπέρ των ήπιων αντιδράσεων, κατά της βίας. Δεν είναι πιο αποτελεσματικό να φθάνουμε στα άκρα;

«Υποστηρίζω τις πραγματικές πολιτικές πράξεις όπως είναι οι πορείες και κάθε μορφή διαμαρτυρίας που γίνεται μαζικά ή με δημοσίευση κειμένων. Η βία είναι αντίδραση και όχι μια δράση, εκτός κι αν γινόταν επανάσταση αλλά όλοι ξέρουμε ότι δεν πρόκειται περί αυτού. Οι πράξεις βίας στις παρούσες συνθήκες είναι άχρηστες, μη παραγωγικές και έχουν αρνητικά αποτελέσματα. Είμαι υπέρ της αδιάλειπτης πολιτικής δράσης που δεν συνδέεται με εκλογές.»

- Είναι απαραίτητη σκευή η πολιτική φιλοσοφία για τη συμμετοχή σε μια θεωρητική πολιτική συζήτηση;

«Σε καμία περίπτωση. Η φιλοσοφία διαφωτίζει, τρόπον τινά, την πολιτική. Προτιμώ τη χρήση της ελληνικής λέξης "μεταπολιτική" που έχει το νόημα του πολιτικού στοχασμού. Η πολιτική έχει τη δική της ορθολογιστική ικανότητα. Το απαραίτητο σημείο είναι να συμφωνήσουμε στις βασικές αρχές γιατί αυτό που χαρακτηρίζει την πολιτική στον ανεξέλεγκτο καπιταλισμό που έχει επικρατήσει σε όλον τον κόσμο είναι ότι πρόκειται για μια πολιτική απογυμνωμένη από αρχές. Μεγάλοι οικονομικοί όμιλοι, που δεν έχουν καμία αγωνία για το πώς ζει ο κόσμος, ασκούν πολιτική χωρίς αρχές. Πρέπει λοιπόν να ορίσουμε κάποιες - να τι δεχόμαστε, να τι δεν δεχόμαστε, ιδού το όραμα που έχουμε, ιδού τι αρνούμαστε κατηγορηματικά - και στη συνέχεια να βγάλουμε συμπεράσματα για το πώς θα εφαρμοστούν σε συγκεκριμένες συνθήκες. Εγώ αυτό το κάνω συστηματικά, σε συζητήσεις με αλλοδαπούς εργάτες, με ανθρώπους που δεν ξέρουν ούτε ανάγνωση αλλά καταλαβαινόμαστε γιατί οι πολιτικές αρχές, οι αρχές της κοινής ζωής, μας βρίσκουν σύμφωνους. Δεν πρέπει όμως να αναμένουμε αποτελέσματα σε ρυθμούς επικαιρότητας· χρειάζεται χρόνος για να υλοποιηθούν όσα συζητάμε».

- Στις βασικές αρχές είναι όλοι σύμφωνοι, σοσιαλιστές, δεξιοί, ακροδεξιοί, αριστεροί. Έχουν καταργηθεί τα σύνορα.

«Στην πραγματικότητα όλα τα επίσημα κόμματα είναι αποπροσανατολισμένα. Δεν έχουν διαφορές μεταξύ τους. Έχουν αποδεχτεί τον νόμο του καπιταλισμού και, όπως πρόκειται για έναν νόμο χωρίς αρχές, δεν έχουν αληθινές αρχές. Μιλούν για τη δημοκρατία με γενικότητες και καταλήγουμε σε μια δημοκρατία με τεράστιες ανισότητες, με περιορισμούς για τις μάζες, με φράγματα, που οδηγεί σε πολλούς πολέμους. Οπότε, αν συμφωνούν, αυτό γίνεται για ζητήματα ασαφή. Υπάρχει μια κυριαρχία χωρίς μοιρασιά. Είναι σαν να βρισκόμαστε στον 19ο αιώνα - όταν ο καπιταλισμός ήταν πολύ ισχυρός - και πρέπει να αποφασίσουμε τι θα κάνουμε χωρίς να έχουμε εμπιστοσύνη στις παραδοσιακές οργανώσεις».

- Μπορούμε να ελπίζουμε σε μια καινούργια πρόταση τόσο ανατρεπτική όσο υπήρξε ο μαρξισμός;

«Νομίζω ότι ναι. Ο ίδιος ο μαρξισμός δεν έχει πεθάνει, υπάρχουν πολύ επίκαιρα στοιχεία του. Άλλωστε η ανάλυση του καπιταλισμού από τον Μαρξ παραμένει χρήσιμη, πολύ περισσότερο σήμερα από την εποχή του Μαρξ. Αυτός μιλούσε για το παγκόσμιο εμπόριο κι εμείς μιλάμε για την παγκοσμιοποίηση. Έτσι, για την ανάλυση των συνθηκών μπορούμε να αξιοποιήσουμε τον Μαρξ αλλά αντιθέτως σε ό,τι αφορά τους τρόπους οργάνωσης θα πρέπει να επινοήσουμε κάτι καινούργιο που να μην έχει σχέση με κόμματα, εργατική τάξη, κομμουνιστικές και σοσιαλιστικές παρατάξεις, όπως τα γνωρίσαμε τον 20ό αιώνα. Αυτό είναι το πρόβλημα σήμερα, το πώς θα είναι μια πολιτική οργάνωση για την ανθρώπινη χειραφέτηση. Θα μας διδάξει η εμπειρία. Δεν έχουμε έτοιμη φόρμουλα οπότε πρέπει να πειραματιστούμε. Πρέπει να βρούμε πρακτικές, δεν χρειάζεται να είναι πολλές, αρκεί να είναι καινούργιες. Κυρίως δεν πρέπει να περιμένουμε τις εκλογές για να ψηφίσουμε τα μεγάλα κόμματα, αρκεί να είναι κάτι
καινούργιο. Οι νέες πολιτικές οργανώσεις είναι ένα παγκόσμιο πρόβλημα, ισχύει για όλον τον πλανήτη».

- Η Ευρώπη είναι αρκετά αδιάφορη για όσα συμβαίνουν έξω από τα σύνορά της. Δεν θα έπρεπε, για παράδειγμα, να υπάρξει πολιτική δράση για τον πρόσφατο αποκλεισμό στη Λωρίδα της Γάζας;

«Πρέπει πάντα να χαρακτηρίζουμε την κατάσταση. Είναι καλή ή κακή, ανέκαθεν ήταν έτσι. Όταν καταλαβαίνουμε ότι η κατάσταση είναι κακή πρέπει να αναλογιστούμε τι μπορούμε να κάνουμε. Ακόμη κι αν είναι κάτι μικρό, πάντοτε υπάρχει κάτι. Αυτό το κάτι πρέπει να το κάνουμε, δεν πρέπει να επαναπαυόμαστε στο τι κάνουν οι άλλοι. Δεν μπορούμε να λέμε ότι τα πράγματα δεν πάνε καλά αλλά δεν αντιδρώ γιατί δεν θα υπάρξει αποτέλεσμα. Πάντα υπάρχει περιθώριο να κάνουμε σημαντικά και χρήσιμα πράγματα και πρέπει να τα κάνουμε. Στη Γαλλία, μέσα στον θρίαμβο του Σαρκοζί, υπάρχουν περιθώρια δράσης για ζητήματα που αφορούν τους αλλοδαπούς, τις συντάξεις κτλ. Υπάρχουν πράγματα που γίνονται και πράγματα που θα γίνουν. Πρέπει να συντάσσεσαι με τα εφαρμόσιμα και να πειραματίζεσαι για όσα θα γίνουν, ακόμη κι αν δεν υπάρχει μια γενική προοπτική, το όραμα μιας επανάστασης. Όλες οι αλλαγές ξεκίνησαν από μικρές δράσεις που στη συνέχεια γενικεύτηκαν. Βρισκόμαστε στο ξεκίνημα μιας νέας ανατροπής των δεδομένων».

- Είναι κάτι που θα το ζήσουν οι επόμενες γενιές ή μιλάτε για αλλαγές σε βάθος αιώνων;

«Ε, όχι και αιώνων. Είμαι πιο αισιόδοξος. Ξέρετε, οι μεγάλες δυσκολίες είναι στην πλευρά του καπιταλισμού, όχι στη δική μας. Θέλουν να μας κάνουν να πιστέψουμε ότι βρισκόμαστε σε μια περίοδο όπου όλα θα σταματήσουν, ο κόσμος θα συνεχίσει όπως είναι. Το κυρίαρχο ρεύμα φοβάται για όσα θα εκδηλωθούν με έναν τρόπο πραγματικά σημαντικό κι ας μην ξέρουμε ακόμη ούτε πώς ούτε πότε. Σε καμία περίπτωση όμως δεν είναι θέμα αιώνων».

- Στην πραγματικότητα ο καπιταλισμός είμαστε εμείς οι ίδιοι. Και μόνο το γεγονός ότι η πλειονότητα των Ελλήνων ζει με δανεισμό από τις τράπεζες τούς εντάσσει στο σύστημα.

«Ζείτε μέσα στον καπιταλισμό. Όλες, όμως, οι επαναστάσεις ξεκίνησαν μέσα από την καρδιά του συστήματος. Εμείς κρατάμε τον καπιταλισμό, αγοράζοντας άχρηστα πράγματα, δανειζόμενοι και κάνοντας όλα όσα επιτρέπει το σύστημα. Αυτό δεν σημαίνει ότι θα είμαστε ανίκανοι να εναντιωθούμε. Το ζήτημα είναι να είμαστε ταυτόχρονα μέσα και ενάντια, είναι περίπλοκο αλλά έτσι είναι. Η πολιτική ζωή κινείται από τους ανθρώπους που βρίσκονται μέσα σε μια κατάσταση αλλά θα ήθελαν να την αντικαταστήσουν με κάποια άλλη».

— Υποστηρίζετε τη θέση ότι υπάρχει ένας μόνο κόσμος. Θα ήθελα να σας θέσω δύο συναφή ερωτήματα:
.. Κατά την εποχή της παγκοσμιοποίησης, όπου το κεφάλαιο καταργεί τα σύνορα και ομογενοποιεί τον κόσμο, ενάντια σε ποιον και σε τι επιβεβαιώνετε αυτή τη θέση;
.. Δεν υπάρχει παρά ένας μόνο κόσμος: πρόκειται για μια διαπίστωση ή πρέπει να διακρίνουμε τον απόηχο ενός επιτελεστικού στοιχείου;

"Η καπιταλιστική «παγκοσμιοποίηση» αφορά τα κεφάλαια, τα εμπορεύματα, την αγγαρεύσιμη εργασιακή δύναμη, αλλά απολύτως όχι τις ζωντανές γυναίκες και τους ζωντανούς άντρες, τους κατοίκους του πλανήτη. Κάθε άλλο! Ανεγείρονται παντού τείχη, ηλεκτροφόρα φράγματα, πληθαίνουν οι αστυνομικοί έλεγχοι και οι απελάσεις, στέλνουν το πολεμικό ναυτικό να κάνει περιπολίες. Στο ίδιο το εσωτερικό των λεγόμενων «αναπτυγμένων» χωρών βλέπουμε να εγκαθιδρύεται μια αυστηρή εδαφική, σχολική, κοινωνική διαίρεση ανάμεσα σε αυτούς που επωφελούνται της κατάστασης και στη μάζα των φτωχών εργαζομένων και ανέργων. Γι’ αυτό, η διαβεβαίωση ότι «υπάρχει ένας μόνο κόσμος», ότι δηλαδή κάθε ζωντανός άντρας ή ζωντανή γυναίκα βρίσκεται στον ίδιο κόσμο με εμένα, συνιστά μια θέση επιτακτική, μαχητική, απολύτως αντίθετη στην κίβδηλη καπιταλιστική παγκοσμιοποίηση. Αυτό το κέλευσμα είναι ουσιώδες. Μόνον αυτό μπορεί να εμποδίσει την ερήμωση του κόσμου από ακατάπαυστους πολέμους."

Όπως συνηθίζεται στην επιχειρηματολογία σας, αυτή η θέση δεν παραπέμπει στην πολιτική ρητορική αλλά εδράζεται σε μια θεμελιώδη έννοια του στοχασμού σας. Πρόκειται γι’ αυτό που ονομάζετε υπερβατολογικό στοιχείο ενός κόσμου. Πώς εμπλέκεται αυτό στη θέση σας και από ποια άποψη την εδραιώνει;

"Ένας κόσμος ορίζεται, στο πλαίσιο της φιλοσοφίας μου, με βάση ένα είδος εσωτερικής λογικής, μια διάταξη εντάσεων ύπαρξης για τις οποίες είναι ικανά τα αντικείμενα του κόσμου ή, αν προτιμάτε, οι κάτοικοι του κόσμου. Ονομάζω αυτήν τη λογική «υπερβατολογικό» στοιχείο του κόσμου. Στον υποτιθέμενο «κόσμο» του μαινόμενου καπιταλισμού, το υπερβατολογικό στοιχείο συνεπάγεται ότι ορισμένοι άνθρωποι, οι πλουσιότεροι, που πολλές φορές είναι κάτοικοι των αναπτυγμένων και «δημοκρατικών» χωρών», υπάρχουν «καλύτερα» από τον όχλο των υπολοίπων, που έχουν σχεδόν μηδενική αξία. Στο υπερβατολογικό στοιχείο του κόσμου, του οποίου την ενότητα επιβεβαιώνω, όλες οι υπάρξεις μετράνε, σε όλους πρέπει να αναγνωρίζεται η ίδια ένταση ύπαρξης. Γι’ αυτό εξάλλου το μεγάλο σημερινό ερώτημα δεν είναι η ελευθερία, αλλά η ισότητα."

— Σε ό,τι αφορά την ανάλυση της πολιτικής κατάστασης της Γαλλίας, υποστηρίζετε ότι αυτή δομείται με βάση το υπερβατολογικό στοιχείο του «πετενισμού». Θα θέλατε να συνοψίσετε τα βασικά του γνωρίσματα;

"Κατ’ αρχάς, το να παρουσιάζεται ως «επανάσταση», ως «ρήξη», κάτι που δεν είναι παρά η υποταγή στην κυρίαρχη τάξη πραγμάτων και η δουλοπρέπεια απέναντι στους πιο ισχυρούς. Εν συνεχεία, το να κατονομάζεται μια μειοψηφία ανθρώπων, συχνά ξένης καταγωγής, ως άνθρωποι προς επιτήρηση, προς έλεγχο και προς απόρριψη. Εν συνεχεία, το να λέγεται ότι ένα ολέθριο συμβάν, που είναι πάντα ένα λαϊκό συμβάν, είναι η αιτία για όλα τα δεινά μας. Τέλος, το να θεωρείται ότι η διαίρεση ανάμεσα σε μια πλούσια ελίτ και σε μια μάζα αποπτωχευμένων εργαζομένων είναι ένας νόμος της φύσης. Για τον Πετέν, η «εθνική επανάσταση» σήμαινε να μείνεις με σταυρωμένα τα χέρια μπροστά στους Γερμανούς. Για τον Σαρκοζί, η «ρήξη» σημαίνει να υποταχτείς στην παγκοσμιοποιημένη καπιταλιστική τάξη πραγμάτων και στους Αμερικανούς καθοδηγητές της. Για τον Πετέν, οι Εβραίοι και οι «μέτοικοι» ήταν η αιτία για όλα τα δεινά μας. Για τον Σαρκοζί, πρέπει να απελαθούν εκατοντάδες χιλιάδες εργάτες, κυρίως αφρικανικής καταγωγής. Για τον Πετέν, το Λαϊκό Μέτωπο ήτανη αρχή για την παρακμή της Γαλλίας. Για τον Σαρκοζί, ο Μάης του ’68. Για τον Πετέν, έπρεπε να υπάρχει «αρμονία» ανάμεσα στα βαθύπλουτα αφεντικά και τους φίλεργους και ταλαίπωρους εργάτες. Για τον Σαρκοζί, οι πλούσιοι δεν πρέπει να πληρώνουν φόρους και οι φτωχοί πρέπει να δουλεύουν περισσότερο. Ο Σαρκοζί τοποθετείται επομένως στο υπερβατολογικό στοιχείο του πετενισμού."

— «Η αριστερά είναι ένα πτώμα που έχει πέσει ανάσκελα και βρωμάει». Η διάγνωση του Σαρτρ ισχύει για την κατάσταση της ευρωπαϊκής Αριστεράς και κυρίως της γαλλικής;

"Η Αριστερά είναι παντού νεκρή. Πρέπει να επανεπινοήσουμε εξ ολοκλήρου την χειραφετητική πολιτική και να μην ασχολούμαστε άλλο μ’ αυτήν την Αριστερά."

-- Η Αριστερά είναι σε κατάσταση κατάρρευσης και πλήρους αποπροσανατολισμού, ενώ ο αντιδραστικός προσανατολισμός του «πετενισμού» είναι πάλι της μόδας. Αυτή η διαπίστωση προκαλεί κατάθλιψη. Οχι απλώς δεν επιδοκιμάζετε την παραίτηση, αλλά μας καλείτε να ακολουθήσουμε ένα λακανικό κανόνα: να ανυψώσουμε την αδυναμία στο αδύνατο. Από ποια άποψη μπορεί αυτός ο κανόνας να αναπροσανατολίσει κατά τη γνώμη σας την πολιτική δράση;

"Η Δεξιά και η Αριστερά εκφέρουν τον ίδιο λόγο: δεν μπορούμε να κάνουμε παρά αυτό που είναι δυνατό στον σύγχρονο κόσμο, στον κόσμο του παγκοσμιοποιημένου καπιταλισμού. Πράγμα που πολύ απλά σημαίνει ότι στο καθεστώς του εφικτού, η χειραφετητική πολιτική είναι ολοκληρωτικά αδύναμη. Ε λοιπόν, αυτό αποδεικνύει ότι πρέπει να επιτεθούμε στο αδύνατο. Στην πραγματικότητα, αυτό σημαίνει: να αλλάξουμε υπερβατολογικό στοιχείο, συνεπώς να αλλάξουμε κόσμο στο εσωτερικό του ίδιου του κόσμου. Πρέπει εμείς οι ίδιοι να ορίσουμε τι είναι εφικτό και να μη δεχτούμε ποτέ να αποφασίζει γι’ αυτό το θέμα ο εχθρός. Μια επανάσταση σημαίνει πάντα την έλευση αυτού που οι κυρίαρχοι θεωρούν αδύνατο και αδιανόητο. Πρέπει να αρχίσουμε από την αρχή: αυτό που πρέπει να κηρυχθεί αδύνατο είναι το να συνεχίσει ο καπιταλισμός να αφανίζει τις ζωές εκατομμυρίων ανθρώπων και να καθιστά τη σκέψη τιποτένια και μη γενόμενη. Ονομάζω αυτήν την αρχή «κομμουνιστική υπόθεση». Πρέπει να την αναδεχτούμε, χωρίς να φοβόμαστε εκείνους που θα επικαλούνται το αδύνατο. Θα αντλήσουμε καθ’ ολοκληρίαν τις συνέπειες αυτής της υπόθεσης."

.

Παρασκευή 23 Σεπτεμβρίου 2011

Έναρξη μαθήματος Contact Improvisation

.



Έναρξη μαθήματος Contact Improvisation και Αυτοσχεδιασμού

την Πέμπτη 3 Νοεμβρίου, στις 20.30-22.30, στην σχολή χορού της Χάρις Ανταχοπούλου,

με την Δέσποινα Χατζηπαυλίδου

.

Στο contact improvisation "ο νους κυλά και ταξιδεύει μαζί με το σώμα... τα όριά μας αλλάζουν και το σώμα μας μεταμορφώνεται σε ένα εκφραστικό εργαλείο που μαζί με τον παρτενέρ μας, πλάθει και σχηματίζει αναπάντεχες μορφές που μας εκπλήσσουν". Al Wunder

Στοχεύοντας σε ένα σώμα που μπορεί να "βλέπει", να "αγγίζει", να "ακούει" και να "μιλά", χρησιμοποιούμε την τεχνική του contact improvisation, αλλά και στοιχεία από την authentic movement, το body mind centering, την γιόγκα, καθώς και τεχνικές θεατρικού αυτοσχεδιασμού, έτσι ώστε να αφυπνίσουμε το σώμα και την αντίληψη που έχουμε γι' αυτό. Ακολουθούμε ασκήσεις που δυναμώνουν το κέντρο μας και μας βοηθούν να ανοίξουμε την ενέργειά μας στον χώρο και στους άλλους. Μέσα από την επίγνωση της αναπνοής μαθαίνουμε να αναγνωρίζουμε το σώμα μας και τις παρορμήσεις που το διαπερνούν στο παρόν. Ερχόμαστε σε επαφή σώμα με σώμα και εξερευνούμε τις φυσικές δυνάμεις που επηρεάζουν την καθημερινή μας κίνηση. Η συγχρονικότητα, η συναίσθηση, η συνάντηση, η αντιπαράθεση, η διεκδίκηση, η έλξη, η απώθηση, η ορμή, η συνεργασία, η υποστήριξη, η φροντίδα... είναι θέματα που προκύπτουν από αυτήν την εξερεύνηση. Καλλιεργώντας την αποδοχή, την ασφάλεια και την ελευθερία, εμπιστευόμαστε το υλικό που προκύπτει για να το ανοίξουμε στον χώρο και στους άλλους.

Βιογραφικό: Η Δέσποινα Χατζηπαυλίδου είναι ηθοποιός, σκηνοθέτης, χορεύτρια αυτοσχεδιασμού και δασκάλα του contact improvisation. Σπούδασε σκηνοθεσία στην σχολή του Λυκούργου Σταυράκου και στην συνέχεια υποκριτική στο Θεατρικό Εργαστήρι του Άκη Δαβή. Ασκήθηκε στο σύγχρονο θέατρο και τον αυτοσχεδιασμό από την Ρούλα Πατεράκη, και με την Μίρκα Γιεμεντζάκη μελέτησε την σχέση σώματος και φωνής. Δουλεύει με το contact improvisation, την authentic movement, και τον κινητικό αυτοσχεδιασμό από το 1998 με μαθήματα και σεμινάρια που παίρνει από τους Χριστίνα Κλεισιούνη, Nita Little, Ελένη Λεβίδη, Kitt Jonshon, Andrew Harwood, Ka Rustler, Mairy Prestige κ.ά. και με παραστάσεις κινητικού αυτοσχεδιασμού και Αυθεντικής κίνησης που δημιουργεί με την ομάδα "3=4". Έχει δουλέψει στον κινηματογράφο και το θέατρο. Από το 2007 συνεργάζεται με την ομάδα "Nova Melancholia" και παίζει στις παραστάσεις "Περιγραφή Μάχης", "Οφηλία/Lego", "Αηδίασμα" όπου συμμετείχε στο Σύστημα Αθήνα 2008, "Walter Benjamin: Θέσεις για την φιλοσοφία της ιστορίας", "Habemus Papam, Walter..." για το Φεστιβάλ Αθηνών 2009, "Πένθος και μελαγχολία" και "Θάλαμος". Χορογράφησε την παράσταση "Cut Project" της Μαρίλλης Μαστραντώνη σε Βερολίνο και Αθήνα. Εκπαιδεύτηκε στην authentic movement (τριετές πρόγραμμα) από την Ελένη Λεβίδη.


Το μάθημα απευθύνεται σε ερασιτέχνες, επαγγελματίες της κίνησης και ηθοποιούς.

Κάθε Πέμπτη στις 20.30-22.30, στη σχολή χορού της Χάρις Ανταχοπούλου, Καπ. Πετρούτσου 5-7, (ΜΕΤΡΟ Αμπελόκηποι).

Κόστος μαθήματος: 10 ευρώ
Μηνιαία δίδακτρα: 35 ευρώ
Τηλ. Επικοινωνίας: 6932996876
e-mail: desapoin@otenet.gr , contactiongr@gmail.com

.

Τρίτη 6 Σεπτεμβρίου 2011

μιλώντας για το "θέατρο" μιλάς για την "ζωή"

.
"Να προσπαθείς, όσο είναι δυνατόν και πλευροκοπώντας το αδύνατο,
να καταργήσεις τη διακόσμηση και τη σκηνή, την αναπαράσταση,
το παιχνίδι των ρόλων και την ίντριγκα, με δυο λόγια την θεατρικότητα,
για να ανοίξεις το δρόμο σε μια ομιλία ποιητική
και σκεπτόμενη, σε μια διάπυρη ζωή"


(Κ. Αξελός: "Αυτοβιογραφικές" σημειώσεις)
.

Τετάρτη 6 Ιουλίου 2011

καλό καλοκαίρι

.

Μα τι γυρεύουν οι ψυχές μας ταξιδεύοντας
πάνω σε καταστρώματα κατελυμένων καραβιών
στριμωγμένες με γυναίκες κίτρινες και μωρά που κλαίνε
χωρίς να μπορούν να ξεχαστούν ούτε με τα χελιδονόψαρα
ούτε με τ' άστρα που δηλώνουν στην άκρη τα κατάρτια.
Τριμμένες από τους δίσκους των φωνογράφων
δεμένες άθελα μ' ανύπαρχτα προσκυνήματα
μουρμουρίζοντας σπασμένες σκέψεις από ξένες γλώσσες;

Μα τι γυρεύουν οι ψυχές μας ταξιδεύοντας
πάνω στα σαπισμένα θαλάσσια ξύλα
από λιμάνι σε λιμάνι;

Μετακινώντας τσακισμένες πέτρες, ανασαίνοντας
τη δροσιά του πεύκου πιο δύσκολα κάθε μέρα,
κολυμπώντας στα νερά τούτης της θάλασσας
κι εκείνης της θάλασσας
χωρίς αφή
χωρίς ανθρώπους
μέσα σε μια πατρίδα που δεν είναι πια δική μας
ούτε δική σας.

Το ξέραμε πως ήταν ωραία τα νησιά
κάπου εδώ τριγύρω που ψηλαφούμε
λίγο πιο χαμηλά ή λίγο πιο ψηλά
ένα ελάχιστο διάστημα.

ΣΕΦΕΡΗΣ


(φωτογραφία: Ίτανος Λασιθίου, ξημερώματα)
.

Τετάρτη 29 Ιουνίου 2011

Τετάρτη 8 Ιουνίου 2011

Αυτοσχεδιάζοντας...

.


ΑΠΕΒΑΛΛΕ...


την ιδέα που έχεις για τον εαυτό σου, τα σχέδια, τις ανησυχίες σου, τις κοινωνικές σου συμπεριφορές

θέσε ερωτήματα: ποιος είσαι ή τι είσαι ή τι μπορείς να είσαι

δες τι σε συνδέει με το όλο

(εσύ σαν συστατικό του όλου)



ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΔΕΚΤΙΚΟΣ...


μένοντας στο παρόν – διατήρησε ζωηρή την προσοχή σου

(ενώ είσαι σε δράση ταυτόχρονα να είσαι δεκτικός)

δώσε χρόνο, ανάμενε

(είναι απαραίτητες οι στιγμές της πλήξης)

άσε τα πράγματα να σε έλξουν από μόνα τους

(τα μάτια, σαν παράθυρα)



ΕΠΕΤΡΕΨΕ...


την παύση, την σιωπή, το κενό

αν τίποτα δεν σου συμβαίνει, τίποτα μην κάνεις

αναγνώρισε τις μικρές παρορμήσεις για δράση, αυτές

που στέκονται στην κόψη της επίγνωσης, το ασήμαντο

εκμεταλλέψου ότι συμβαίνει

ένα λάθος είναι και μια ευκαιρία



ΕΞΕΡΕΥΝΗΣΕ...


αφέσου στο να χαθείς, αφέσου στο άγνωστο

(ένα ταξίδι χωρίς χάρτη)

όταν κάτι σου γίνει πολύ αναγνωρίσιμο άφησέ το

πάρε ευφάνταστα ρίσκα

(τι θα γινόταν εάν…)

ακολούθησε τις ιδέες σου μέχρις άκρων

το άγνωστο, συχνά δεν είναι άγνωστο



ΣΥΝΕΘΕΣΕ....


δούλεψε με ακρίβεια, περιόρισε το υλικό σου

ενεργοποίησε όλο τον χώρο

όταν δουλεύεις πάνω σε μια ιδέα, μη χάνεις την αίσθηση του όλου

η παύση, η σιωπή, το κενό, ισορροπούν την δράση



(απόσπασμα από το "Body space image" της Miranda Tufnell και Chris Crickmay, σε μετάφραση Δ. Χατζηπαυλίδου, εικόνα από το video της Ορσαλίας Κασσαβέτη για την παράσταση "Επαφή" της ομάδας "3=4")


.