Πέμπτη 3 Ιουνίου 2010

31... Κραυγές και ψίθυροι


"Κραυγές και ψίθυροι" - "Viskningar och rop", 1972
Ίνγκμαρ Μπέργκμαν

"Αν οι Άγριες φράουλες συνόψιζαν τα μόνιμα θέματα των πρώτων ταινιών του Μπέργκμαν, το Κραυγές και ψίθυροι είναι μια σύνθεση του προβληματισμού, αλλά και των φορμαλιστικών πειραματισμών του σκηνοθέτη, από το Μέσα απ' το σπασμένο καθρέφτη μέχρι το Πάθος. Θα μπορούσαμε μάλιστα να χαρακτηρίσουμε την ταινία σα μια συνέχεια της Σιωπής: το ταξίδι των δυο αδελφών προς το πατρικό σπίτι τελείωσε, η άρρωστη ήλθε εδώ να πεθάνει, προηγουμένως όμως θα προσπαθήσει να μονιάσει με τα συγγενικά πρόσωπά της. Μόνο που η δυαδικότητα των σχέσεων που συναντούμε στην Σιωπή ή στην Περσόνα, γίνεται τριαδική με την παρουσία μιας ακόμα αδελφής ή της υπηρέτριας που παρακολουθεί το δράμα.





"Η κυρίαρχη εντύπωση της ταινίας είναι η έμμονη παρουσία του κόκκινου χρώματος. Τα κόκκινα φοντύ σηματοδοτούν το πέρασμα στις σκηνές του παρόντος και του παρελθόντος, ενώ το κόκκινο χρώμα περιβάλλει πρόσωπα και αντικείμενα Στο εσωτερικό του κυρίαρχου κόκκινου χρώματος υπάρχει το λευκό των σεντονιών, ενώ έξω κυριαρχεί το εκτυφλωτικό πράσινο ενός κτήματος που λούζεται στον ήλιο. Με βάση αυτή την αρμονία χρωμάτων ο Μπέργκμαν υφαίνει τις εικόνες ενός ψυχορραγήματος. Η ηχητική μπάντα υποτάσσει την διαδοχή των πλάνων στην αμείλικτη παρουσία του χρόνου: το τικ-τακ των ρολογιών, τα μεγάλα κενά της σιωπής, οι κραυγές του πόνου, οι ψίθυροι, τα μουρμουρητά και οι λίγες νότες μιας μουσικής παρτιτούρας που παίζονται στο βιολοντσέλο" (Ρεϋμόν Λεφέβρ).
Τέλεια δομημένο, υποβλητικό, το Κραυγές και ψίθυροι έκανε τον Κλωντ Μωριάκ να γράψει στο Express: "Ύστερα από τη θέαση μιας τέτοιας ταινίας, το μόνο που μένει είναι να σιωπήσεις". Η ταινία συνάντησε τεράστια εμπορική επιτυχία και ιδιαίτερα στην Αμερική..."

("1916-1986 μια συλλογή ταινιών" του Παράλληλου Κυκλώματος Studio,
επιμέλεια και σύνταξη Μπ. Ακτσόγλου)
.

Δεν υπάρχουν σχόλια: